بعد از فارغ تحصیل شدن از دانشگاه دنبال کار مرتبط با رشته ام گشتم ولی وضعیت خیلی خراب تر از اونه که یه کار پاره وقت برای یه کارمند دولت گیر بیاد.از ادامه تحصیل متنفرم تمام تلاشم رو میکنم که مجبور به ادامه تحصیل نشم. پیشنهاد معاونت مدرسه و کار تو اداره را هم قبول نکردم. یه جورایی حس می کنم سقف آموزش و پرورش کوتاهه و رغبتی به گرفتن پستی ندارم فقط میخوام به همین دبیری توش بسنده کنم تا شر سربازی از سرم کنده شه.(اصلا چرا کسی که کل زندگیش رو درس خونده باید بره سربازی. کشور چه سودی از پست دادن یه شخص درس خونده میگیره. میتونند بگن برو فلان کارخونه و دو سال براشون طراحی صنعتی و تحلیل مهندسی انجام بده.هم فاله هم تماشا.یه چیزایی یاد میگیریم و خدمتی هم به کشور عاریایی کرده ایم ).یه مدته تنها کاری که میکنم خواب و ولگردی تو اینترنته و تنها کاریه که میتونم بدون دردسر انجام بدم چون دیگه حوصله چالش جدید ندارم. آدمهای دورم رو هر از چندگاهی هرس میکنم و دایره دورم رو کوچیکتر تازگی ها بیشتر از تلفن متنفر شدم با زنگ خوردنش مشکل دارم چون هر کی زنگ میزنه یه کاری برات داره ،شاید باید بیشتر رک باشم. دیگه اون آدم سابق نیستم و کم کم دارم عوض میشم و از نقطه ای که دارم به سمتش میرم میترسم. این روزا فقط دارم مشکلاتم را دور میزنم و هیچ کدومشون رو حل نمی کنم. هنوز زیاد موسیقی گوش میدم یه جورایی یار غارمه و  کمک بزرگی برای حس  و حال این روزامه.

دشمن اصلی فقر و عقب ماندگی هر ملتی عدم آگاهیه. اخیرا ملت موج سوار ما به طور بی سابقه ای به شبکه های اجتماعی روی آوردند. مطمئنا فایده این شبکه ها برای آگاهی  مردم فوق العاده است و با توجه به روند آگاهی مردم از حقوقشون ،چه حکومت و چه مسولان محلی در آینده ای نزدیک باید در قبال همه کارهای کرده و نکره شون پاسخگو باشند. ولی این شبکه ها تقریبا ده برابر اطلاعات مفیدشون برای هر فرد داده پرت دادرند.  آیا اطلاعات عمومی خوبه؟ آیا اینکه ما همه چی رو بدونیم خوبه؟ منطور از همه چی تقریبا همه علوم موجود. مثلا اینکه پایتخت فلان کشور کجاست؟ یا انیشتین چی گفت؟ یا چرا رنگ آسمون آبیه؟ یا چرا داخل بتون فولاد استفاده می کنند؟ اینکه حنیف عمران زاده چکار میکنه و مدل جدید بنز چند اسب بخاره  ؟ و .........  یزرگترین نقطه ضعف این شبکه ها هم کلی داده اضافیه که به خورد مردم داده میشه و مهمترین تاثیر اون هم  ایجاد حس عدم  رضایت از زندگی کنونیه . باید از هر چیزی به اندازه نیازمون برداریم. کلی اطلاعات و داده چرت داخل دنیای مجازی هست که نه کمکی به موفقیت شما میکنه و نه احساس خوشبختی برای شما میاره و دقیقا تاثیرش بر عکسه.
یاد بگیریم که طرز تفکرمون عالی باشه نه حجم اطلاعاتمون، لپ تاپ منم کلی اطلاعات داره .

   سلام.
 اگه کسی از بچه های قدیمی وبلاگ این پست رو خوند حتما یه پیام یا نظری بده تا از احوالاتش با خبر بشیم.
دلمان برای همه  تنگ شده است.
پ ن : حامد

خوشبختی نوع طرز تفکر در نحوه برخورد با مشکلات و نوع نگاه ما به زندگی است.

فکر کن، خیلی خوب میشد اگه نصف کارایی رو که شبا قبل از خواب بهشون فکر میکنی ، عملی کنی.
یکی می گفت اونایی که میخوان همه کاره بشن همون هایی هستن که آینده هیچ کاره اند .
همه آدمای موفق فقط توی یه زمینه خیلی موفق شدن. نیاز نیست ما تو همه کارا عالی باشیم.


"باید یه راهی رو انتخاب کنی و بدون توجه به حرفای بقیه تا تهش بری"