بسم الله الرحمن الرحیم

دستور جلسه این هفته : کتاب 14 مقاله و تاثیر آن روی من

مساله بیماری اعتیاد در عصر کنونی ما تبدیل به پدیده ای شده است که بیشترین کج‌ روی‌های علمی را در آن شاهد هستیم. برداشت نادرست متخصصین در مسائل گوناگون ، امر جدیدی نیست اما در مورد اعتیاد این برداشت‌های ناصحیح در سطحی است که شاید در جاهای دیگر با این شدت وجود نداشته باشته باشد.

امروزه در تمام دنیا بیماری اعتیاد به کلاف سر در گمی تبدیل شده که هر کس از ظن خود در مورد آن سخن می گوید. روش‌های بی‌نتیجه ، تعاریف متعدد و رویکردهای گوناگون ، در نهایت کار را به جایی رسانده است که گفته می‌شود اعتیاد یک بیماری مرموز، لاعلاج و پیش رونده و غیر قابل درمان است و مصرف کننده مواد مخدر حتی اگر سالها مواد مصرف نکند بایستی تحت مراقبت باشد و تمام انرژی خود را صرف دوری از مواد مخدر نماید. در این حالت زندگی فرد وضعیتی است که گویی از همه دنیا فراری است و هر جا می‌رود اگر اثر و نشانه‌ای از مصرف مواد مخدر و اعتیاد باشد برای او یعنی وسوسه مصرف مواد و بایستی از آن فضا و مکان دوری نماید.

بودن در این وضعیت خماری مزمن بسیار سخت و بغرنج است و فرد برای تحمل این وضعیت تمام انرژی خود را صرف می‌نماید و در نهایت در جایی تحمل او بسر می‌آید و دوباره به مصرف مواد روی می‌آورد. آمارهای جهانی نشان می‌دهد که مصرف کنندگان مواد مخدر که از دیدگاه کنگره 60 بدون داروی مناسب و پروتکل درمانی صحیح مواد خود را قطع می‌نماید، بعد از گذشت 3 سال از قطع مصرف تقریباً  100% آنها به مصرف مواد و اعتیاد باز می‌گردند .

متاسفانه امروز در سال 2020 میلادی ، هنوز هم در پیشرفته ترین مجامع علمی دنیا تغییری در این نگرشهای نادرست و سطحی از اعتیاد ایجاد نشده است.

امروزه از شرق تا غرب عالم و از شمال تا جنوب زمین ، در پراکندگی وسیع قاره ها و کشورها به هرکجا که برویم شاهد همین نگرش و رویکرد هستیم. بگذریم از روشهای عجیب و غریبی که توسط عامه مردم برای ترک اعتیاد پیشنهاد و تجویز می‌شود. چند وقت پیش مستندی پخش می‌شد از یکی از کشورهای شمال آسیا که در آنجا برای ترک اعتیاد به الکل ، به جن‌گیر مراجعه می‌شد و شخص جن‌گیر با رفتارهای عجیب سعی می‌کرد اعتیاد را از بدن فرد خارج کند و از پنجره اتاق به بیرون پرتاب کند. اینها واقعیت های اعتیاد است که در سرتاسر دنیا شاهد آن هستیم. فکر نکنیم فقط در کشور خودمان با این مسایل روبرو هستیم. این مساله در تمام دنیا به همین شکل است.

شاید ما در کنگره 60 قدری از درک این سختی‌ها دور شده باشیم. ما در کنگره 60 شاید کمی نازپرورده شده‌ایم ، زیرا پیشرفته ترین و کارامد ترین روش درمان اعتیاد را در تمامی جهان در اختیار داریم. درمان اعتیاد در کنگره 60 به قدری سهل ، آسان و شیرین شده است که ممکن است فراموش کنیم مصرف کنندگان مواد مخدر در تمام دنیا چه رنج‌ها و چه بدبختی‌ها و چه زجرهایی را متحمل می‌شوند و در نهایت به درمان هم نمی‌رسند . شاید فراموش کنیم که در روز چه تعداد انسان که مصرف کننده مواد مخدر هستند در سطح دنیا از فرط خستگی از این روشهای بی‌نتیجه دست به خودکشی می‌زنند .

در این آشفته بازار روشهای غیر علمی و بی‌نتیجه ترک اعتیاد ، این مهندس حسین دژاکام ، بنیان کنگره 60 بود که در پانزدهم آذرماه 76 موفق شدند برای اولین بار در تاریخ بشر ، بیماری اعتیاد را برای اولین بار به طور کامل درمان کنند؛ با داروی مناسب که opium بود و متد جامعی که امروزه با نام DST می‌شناسیم. این اتفاق یکی از مهمترین رویدادهای پزشکی و درمانی است که بشریت شاهد آن بوده است. البته شاید این کلمات امروزه با بار واقعی خود قابل درک نباشند ، اما زمانی نه چندان دور این کلمات به مفهوم واقعی خود خواهند رسید و جهان متوجه این کشف بزرگ خواهد شد.

اولین مقاله علمی برای معرفی این روش در سال 1378 تحت عنوان صورت مساله اعتیاد توسط آقای مهندس در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان ارائه گردید. پس از آن ، مقاله دوم با عنوان گزارش‌ روشهای معمول ترک اعتیاد و آنچه خانواده ها باید بیاموزند ، تیرماه 80 – مقاله سوم ، سم نزدایی آبان ماه 81 – مقاله چهارم ،اعتیاد ، درمان راهکارهای مناسب اردیبهشت 84 – مقاله پنجم ، پروتکل DST – مقاله ششم ، مصاحبه با ویلیام وایت در مورد درمان اعتیاد به سیگار اسفند 89 – مقاله هفتم ، جهان پزشکی هنوز به نقطه صفر اعتیاد نرسیده است اسفند 91- مقاله هشتم ، کنگره 60 نماد توان جامعه مدنی در مبارزه با اعتیاد بهمن 92- مقاله نهم ، مهندسی اعتیاد ، چندمتر تریاک بهمن 92- مقاله دهم؛ مهندسی اعتیاد حلقه مفقوده جهانبینی بهار 93 – مقاله یازدهم ؛ تئوری ایکس و صورت مساله اعتیاد ، تابستان 93 – مقاله دوازدهم؛ فلسفه کنگره 60 به بیان ویلیام وایت ، مرداد 94 – مقاله سیزدهم؛ سیگار ، دی ماه 94 و مقاله چهاردهم ؛ گزارش مجله مشاور در مورد کنگره 60 مهرماه 95 منتشر شدند و مجموعه آنها در کتابی تحت عنوان کتاب 14 مقاله در سال 96 منتشر شد.

 با تمام جرات می توان گفت این کتاب ، ذبح اعتیاد است. اعتیاد با تمام چهره مخوف خود که قرنها هیچ کس جرات رویارویی با آن را نداشت با این کتاب به موجودی ضعیف و قابل شکست تبدیل شده است.

امروزه در کنگره 60 سنگین ترین اعتیادها به راحتی قابل درمان است ؛ آن هم درمانی بدون بازگشت، بدون عود و ریلپس. اعضای کنگره 60 پس از درمان با داروی OT و متد DST برای مصرف نکردن مواد مخدر زور نمی زنند. وسوسه و ولع مصرف یا به قول متخصصین craiving ندارند. به قول آقای مهندس اگر یک هروئینی شب در انبار هروئین بخوابد راحت می خوابد بدون اینکه ذهنش درگیر مصرف هروئین شود.

اعضای کنگره 60  فراموش می کنند زمانی مصرف کننده مواد مخدر بوده اند و دیگر علامتی از اعتیاد نه در گفتار و نه در رفتار و نه در اندیشه و چهره آنها وجود ندارد .

کتاب 14 مقاله ، کتابی دانشگاهی است که انشاءالله در آینده شاهد حضور پررنگ آن در دانشگاه ها ، خواهیم بود. این کتاب به زبان ساده ، پیچیده ترین مسائل اعتیاد را به ساده ترین شکل ممکن برای ما توضیح می دهد، که برای عامه مردم و هم برای متخصصین دانشگاهی قابل استفاده است. این هفته فرصت مناسبی است تا با تمرکز بیشتر به کتاب 14 مقاله بپردازیم.

این کتاب یکی از مهمترین منابع آموزشی کنگره 60 می باشد و آشنایی و فراگیری مطالب آن بر همه ما واجب و ضروری است. برای اینکه این علم و دانش را به انسانهای نیازمند و مصرف کنندگان مواد مخدر که خواهان رهایی هستند در سرتاسر جهان برسانیم.

با احترام ، مسافر علی خدامی