|
ღ آشنآی دل پریشآن ღ ღღღ از امروز ؛ ترآنه هآیم رآ فقط برآی تو خوآهم سرود ღღღ
| ||
|
|
دوستت دآرم پریشآن ؛ شآنه می خوآهی چه کآر؟
دآم بگذآری اسیرم ؛ دآنه میخوآهی چه کآر؟
تآ ابد دور تو می گردم ؛ بسوزآن عشق کن
ای که شآعر سوختی ؛ پروآنه می خوآهی چه کآر؟
مردم از بس شهر رآ گشتم یکی عآقل نبود. . .
رآستی ؛ تو این همه دیوآنه می خوآهی چه کآر؟
مثل من آوآره شو ؛ از چآر دیوآری درآ
در دل من قصر دآری ؛ خآنه می خوآهی چه کآر؟
خرد کن آیینه رآ ؛ در شعر من خود رآ ببین
شرح این زیبآیی از بیگآنه می خوآهی چه کآر؟
شرم رآ بگذآر و یک آغوش در من گریه کن
گریه کن پس شآنه ی مردآنه می خوآهی چه کآر؟ ____________ اعلام بیزاری عهد بستم در فراقت، سالهــــا زاری کنـــم برتنم زنجیر بنـــدم،مـــرده آزاری کنــــــم ای که بعد ازرفتنت دنــیای من نابود شــــد تا ابد در هجر تو یارا، عــــزاداری کنـــم حسرتت بر دل بماند و بودنت کمبود شــد من به دل دشنام گویم یا که دلداری کنـــــم سهم من ازعشق پاکت رنج و بیماری شده من گرفتارت شدم ، تا کی ریا کاری کنــم سوز عشقت ، در وجودم آتشی افروخـــته غمگسارا وصلتی ، تا کی سیه کاری کنــم حاصلش،دنیا و دینم را به یکجا سوخــــته تا به کی، خاکستری را، من نگهداری کنم کاش می شد،مثل آن لحظه که دنیا آمــــدم از زمین و این زمان اعــــــــلام بیزاری کنــــم نجیمه مرآدی ________________________ تنـــــــــــــــــــــــــــــهایی........ تــنـهـایــے را دوســـت دارم . عـادت کـــرده ام کــــﮧ تــنـهــا با خــودم باشـــم ، دوســتــے میــگـفت عـیــب تــنـهـایــے ایــن اســت کـــﮧ عـادت مــیـکـنــے ... خــودت تـصــمـیـمــے مـے گیرے ، تــنـها بـــﮧ خــیـابان مــے روے، و بـــﮧ تــنـهـایــے قـدم میزنـے . پــشـت مــیـز کــافـے شــاپ تــنـهـایــے مـے نشینـے و آدمــهـا را نــگاه میــکنے ، ولــی مــن بـــﮧ خـاطر هــمـیــن حـــــــس دوســـتـش دارم . تــنـهـا کـــﮧ باشـے نگاهـــت دقــیـق تــر مــے شــود و مـــعـنـا دار ؛ چــیـزهــایــے مـے بینے کـــﮧ دیگران نــمے بینند، در خــیـابان زودتر از همـــﮧ میــفـهـمـے پایــیـز آمده و ابرها آســمـان را محـــکـم در آغــــوش کشـــیـده اند مــیـتـوانــے بے توجـــﮧ بـــﮧ اطــراف، ســاعتهــا چـشـم بـــﮧ آســـمان بــدوزے و تــولد باران را نظاره گــر باشــے. بــــراے هــمـیـن تــنـهـایـــے را دوســـت دارم زیرا تــنـهـا حســے اسـت کـــﮧ بــــﮧ مــن فــرصـت مـــی دهــد خـــودم باشـــم با خـــودم کـــﮧ تــعـارف نــدارم ! ســالهـاست بــــﮧ تــنـهـایــے عـادت کـــرده ام.... ________________ به سینه می زندم سر، دلی که کرده هوایت دلــی کــــه کرده هـوای کرشمه‌های صدایت نه یوسفم، نه سیاوش، به نفس کشتن و پرهیز کـــه آورد دلــــــم ای دوست! تاب وسوسه‌هایت تو را ز جرگــــه‌ی انبوه خاطرات قدیمی برون کشیده‌ام و دل نهاده‌ام به صفایت تو سخت و دیر به دست آمدی مرا و عجب نیست نمی‌کنــــم اگـــر ای دوست، سهل و زود ، رهایت گره بـــــه کار من افتاده است از غم غربت کجاست چابکی دست‌های عقده‌گشایت؟ به کبر شعر مَبینم کــه تکیه داده به افلاک به خاکساری دل بین که سر نهاده به پایت "دلم گرفته برایت" زبان ساده‌ی عشق است سلیس و ساده بگویم: دلــــــم گرفته برایت ! [ سه شنبه 1 تیر 1395 ] [ 17:01 ] [
به قلم: تک پر ]
|
دربآره وب سآیت
|
| [قآلب وبلآگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] | ||
