موارد متعدّد تاریخى گواهى مى دهد كه برخى
از صحابه از ترس خلیفه دوم، از اظهار نظر خوددارى مى كردند و گاه پس از
اظهار آن، وقتى با برخورد تند عمر مواجه مى شدند، عقب نشینى مى كردند. چند
مورد از آن را ذیلا ملاحظه مى كنید:
۱. ابن ابى الحدید معتزلى نقل مى كند كه عبدالله بن عبّاس در زمان خلافت
عمر جرأت نمى كرد كه قول به بطلان عول (موضوعى است مربوط به بحث ارث) را
ابراز نماید و پس از مرگ خلیفه آن را ابراز كرد. به ابن عبّاس گفته شد:
«هلاّ قلت هذا فی أیّام عمر؟ قال: هبت؛ چرا در زمان عمر این مطلب را نگفتى؟
پاسخ داد: از او مى ترسیدم (زیرا با نظر او مخالف بود)».(۱)
۲. ابوهریره پس از مرگ عمر بن خطّاب همواره مى گفت: «إنّی لأحدّث احادیث لو
تكلّمت بها فی زمن عمر او عند عمر لشجّ رأسی؛ من احادیثى را بازگو مى كنم
كه اگر آنها را در زمان عمر مى گفتم و یا نزد عمر مى گفتم، سرم را مى
شكست!».(۲)
ابوسلمه مى گوید: از ابوهریره شنیدم كه مى گفت:...
بقیه مبحث در ادامه مطلب...
ادامه مطلب برچسب ها: وحشت صحابه از اظهار نظر+سند، موارد متعدّد تاریخى گواهى مى دهد كه برخى از صحابه از ترس خلیفه دوم، از اظهار نظر خوددارى مى كردند و گاه پس از اظهار آن، وقتى با برخورد تند عمر مواجه مى شدند، عقب نشینى مى كردند. چند مورد از آن را ذیلا ملاحظه مى كنید:، پی نوشت: 1.شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 6، ص 343. 2.البدایة والنهایة، ج 8،
