آهسته می‌آیی..
شعرهایم را میخوانی‌و
می‌روی …
به خیالت که نمی‌فهمم!؟
نمی‌گویی،
رد پای نگاهت را،
دلم از بر است ….!؟
زهره تبریزلی :)
-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•-•
پ.ن:
خدایا میدونم آخرش همه چیز درست میشه...
لطفا بهم صبر بدهه که تا آخرش دق نکنم ! 
امتحانام شروع شده... میخوام بگم اینکه زده به سرم خیلی طبیعیه ... =|اصن نمیدونم چیشد که این ترم یه جوری شد که نباید میشد :/ باید جور دیگه ای میشد ولی نشد که بشه دیگه =/
انگار هرچقد به ترم آخر نزدیک تر میشه اوضاع داغونتر و دست گرفتن رشته ی امور غیر ممکن تر میشه -____-
همیشه از جوگیر شدن و انجام کاری یا گرفتن تصمیمی تو شرایط جوگیری که بعد وقتی که کار از کار گذشته میفهمم دقیقا چیکار کردم، سعی میکردم خودداری کنم !-_____-
ولی بازم تو یه شرایط خاص دیگه در حالی که کلی دلیل منطقی و عاقلانی واسه خودم ردیف میکنم واسه تصمیمم دوباره بعدش متوجه میشم که انتحاری عمل کردم و این میشد که در شرایطی کاملا هیجان انگیز قرار میگیرم=|
دیگه مث اینکه منم سرنوشتم این بوده که انواع شرایط بحرانی رو اینطوری تجربه کنم دیگه باید باهاش کنار بیام :|
قشنگ این شرایط چند وقت به چند وقتم تکرار میشه که خدای نکرده آدرنالین خونم و هیجان زندگیم کم نشه :/
خداوند رو شاکرم که بیشتر تصمیمات سرنوشت سازم رو در آرامش و دور از اون هیجان گرفتم تا الان... خدا از این به بعدشو به خیر کنه:)
امیدوارم دووم بیارم :/
.: Weblog Themes By Pichak :.
