باز دیشب به تو اندیشیدم

                                                تا سحر با دل خود می‌گفتم

تو چه عاشق بودی

                                                تو که با آن‌همه غم تو که با آن‌همه درد باز در فکر شقایق بودی

تا سحرگاه به خود پیچیدم

                                                و به چشمان تو اندیشیدم

با خود می‌گفتم چشم تو دریا بود

                                که به هر باغچه‌ای جان می‌داد

                                                                و زمانی‌که زمین تشنه روئیدن بود

                                                                                                                چشم تو وعده باران میداد

باز دیشب به تو اندیشیدم

شب بارانی من چه شب خاطره‌انگیزی بود

                                                                                که تو بودی و دگر هیچ نبود