به نام حضرت دوست که هر چه داریم از اوست.

زمانی را به یاد دارم که برای مرگ آرزوهایم جامه سیاه بر تن خاطراتم کردم. آن زمان که برای تلخی زندگی‌ام گریه کردم. آن زمان که تنها در هیاهوی همه دلواپسی‌ها پرسه‌گرد کوچه‌های آتش و خاکستر بودم. برای رسیدن به رؤیاهای زلال، خواب‌های شیرین شبانه‌ام را فروختم.

 اما اکنون‌که همسفر جاده نیلگون پاکی‌ها شدم. اکنون‌که از پشت مه غبارآلود بیرون آمدم و به افق پاکی‌ها سفر کردم. حال که آرزوهایم به واقعیت بدل شد و از همه منطقه‌های 60 درجه زیر صفر عبور کردم، به حرمت همه‌ی وادی‌ها بر هرچه آتش و خاکستر است پشت می‌کنم و به وسعت همه شادی‌هایم به روی همه‌ی همسفران خسته لب، لبخند می‌زنم و می‌گویم به همه همسفران...

روزتان مبارک باد

به قلم کمک راهنمای محترم خانم اکرم