حکایت آتش محبت

عطار عارف نامی چون به حجاز رفت اهل آنجا به او گفتند ما را سخن بیاموز، بر منبر رفت و شروع کرد به موعظه و نقل است در مورد "محبت" سخن گفت: سخن مسیحایی شیخ عطار چنان برنده بود که روان تشنه شاگردان را سیراب می‌ساخت و به اندیشه آنان تعالی می‌بخشید ولی هر چه صحبت نمود اثری در مردم ندید ناگهان مرغی از هوا فرود آمد و بر سر او نشست پس بر دست او نشست پس برکنار او نشست پس از کنار بر زمین نشست و از سخنان شیخ و فرازی از محبت چندان منقار بر زمین زد که خون از منقار او روان شد پس بی افتاد و به مرد.

خدا را شکر می‌کنیم که با مکانی آشنا شدیم که حرف محبت جاری است و بزرگمان چه زیبا فرمودند:

آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است

با احترام؛ کمک راهنما منصور ولیخانی

نگارش: مسافر علی بلوچ