شاید یکی از دلایلی که ما آدما از هم دلگیر می شیم اینه که:

 ما معمولا توقعمون از رفتار و گفتار طرف مقابل در حدِّ "مصطفی زمانی" در فیلم یوسف پیامبره

 که به ندرت اشتباه می کنه و به ندرت منظورشو اشتباه می رسونه

 و هر چند خودمون در رفتار و گفتار خودمون به شدت کم توجه هستیم

و توقعمون از رفتار و گفتار خودمون در حد یه "کودکِ نابالغه"

که ممکنه هر حرفی رو بدون منظور بزنه!
❕بارها واسه خودِ من پیش اومده که یه حرفی رو زدم و یا یه کاری رو کردم

 و بعد یه نفر ازم دلخور شده و من بعداً فهمیدم!
ازش پرسیدم چرا ازم دلخوری؟
و گفت: فلان روز، فلان حرف رو زدی!

خب من اصلا یادم نبود! اما یادم اومد و ازش عذرخواهی کردم!

❗️به نظرم باید یک مقدار بیشتر به رفتار و گفتار  مخصوصا "پندارِ" خودمون اهمیت بدیم

و اینو بدونیم که هیچ یک از اطرافیان ما آدم های کاملی نیستن

 و ممکنه حرفای نسنجیده بزنن و یا کار ناشایستی انجام بدن!

❗️این روزها اکثر ما با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنیم که نیاز به گفتنش نیست!
در این اوضاع فقط یک راه حل وجود داره:
"هوای همدیگه رو داشته باشیم"