نگاه برخی شاعران به حمله نظامی دشمن
ای خداوند هفت سیاره
کافری را فرست خونباره!
این شعر"کمال اسماعیل"قدیمی‌ترین ریشه منظوم "انتظارحمله نظامی به کشور برای پایان یافتن ظلم" است.
نمونه معاصر آن هم این شعر اخوان ثالث است:
کاوه‌ای پیدا نخواهد شد امید
کاشکی اسکندری پیدا شود!
کمال اسمعیل به دست مغولان کشته شد، اسکندرِ معاصر امید هم صدام بود که خود؛ لعنش کرد.
نقطه مقابل این نگاه هم نگاه اشعری مسلک است. نگاهی جبری تقدیرگرا که معتقد است هیچ وضعیتی بهتر از وضع موجود نیست:
"لیس فی الامکان احسن مماکان".
همچون سعدی که هم هلاکو را ستود و هم خلیفه مغلوب را.
نگاه منطقی تاریخی اما نگاه ناصرخسرو است. ترکیبی از تعصب‌زدایی،تلاش برای تغییر و افزایش توان برای تحمل یکدیگر.
از مذهب خصم خویش بررس
تا حق بشناسی از مزوَّر
@sahaniranmehr
https://twitter.com/sahandiranmehr/status/1160298778198511619?s=20
