ای وای وطن، وای!!
گردیده وطن غرقه‌ی اندوه و محن، وای؛/ ای وای وطن، وای
خیزید، روید از پی تابوت و كفن، وای؛/ ای وای وطن، وای
از خون جوانان كه شده كشته در این راه،/ رنگین؛ طبق ماه
خونین شده صحرا و تل و دشت و دمن، وای؛/ ای وای وطن، وای
كو همت و كو غیرت و كو جوش فتوت؟/ كو جنبش ملت؟
دردا كه رسید از دو طرف سیل فتن، وای؛/ ای وای وطن، وای
تنها نه همین گشت وطن ضایع و بد نام، /گمنام شد اسلام
پژمرده شد این باغ و گل و سرو وسمن، وای /ای وای وطن، وای
بلبل، نبرد نام گل از واهمه هرگز؛ /نرگس شده قرمز
سرخند از این غصه سفیدان چمن، وای؛/ ای وای وطن، وای
بعضی وزرا مسلكشان راهزنی شد،/ سّری علنی شد
گشته علما غرقه در این لای و لجن، وای؛/ ای وای وطن، وای
سوزد جگر از ماتم خلخال، خدایا!/ محشر شده آیا؟
یک جامه ندارند رعیت به بدن، وای؛ /ای وای وطن، وای
یك ذره ز ارباب ندیده است معیت،/ بیچاره رعیت
كارش همه فریاد حسین وای، حسن وای؛/ ای وای وطن، وای
اشرف به جز از لاله‌ی غم هیچ نبوید،/ هر لحظه بگوید
ای وای وطن، وای وطن، وای وطن، وای؛ /ای وای وطن، وای
