ما همه جا اوّلیم!
پخمه گفت: آیا محوری ترین شعار انقلاب اسلامی در سال 57 «استقلال،آزادی،جمهوری اسلامی» نبود؟
گفتم: البته همین بود!
گفت: آیا بیشترین و مهم ترین دغدغۀ مردم در تغییر رژیم از سلطنتی به جمهوری ،گسترش آزادی ها نبود؟
گفتم: بله،درست است!
گفت:آیا در سخنان حضرت امام (ره) بیشترین بسامد،واژۀ «آزادی» نبود؟
گفتم: خب،همۀ این ها درست است. حالا حرف حساب تو چیست؟
گفت: آیا زیبندۀ ما هست که پس از چهار دهه جایگاه ما در تازه‌ترین رتبه‌بندی آزادی رسانه‌ها در ۱۸۰ کشور جهان، در انتهای جدول و در رتبه ۱۷۳ باشد؟!
وقتی ما سیمای کشورمان را در صداوسیمای میلی می بینیم،همه جا گل و بلبل است و همیشه و در همه جا رتبۀ اول هستیم. ولی وقتی در سطح جهانی خودمان را می سنجیم،غرور ما لگدکوب می شود! ما به عنوان یک ایرانی به این شعارها افتخار می کرده ایم. چرا رفتار ما،شعار ما را تایید نمی کند؟
می گویند آقای چاخان زاده همیشه و همه جا رجز می خواند و شعارش این شده بود که من همه جا اولم! کنکور بدهم اول می شوم.در انتخابات نامزد بشوم،بیشترین رای را می آورم. در هر مسابقۀ ورزشی نفر اول می شوم!
روزی قرار بود چاخان زاده از یک سفر طولانی برگردد. دوستانش می خواستند به استقبالش بروند. به دوستان خبر داد فلان ساعت با اتوبوس فلان شرکت می رسم ترمینال . صندلی من، اولین صندلی اتوبوس است. این خبر را بین همۀ دوستان چند بار جار زد .
روز موعود همۀ دوستان دسته جمعی رفتند ترمینال. وقتی اتوبوس او رسید و توقف کرد،از درِ جلوی اتوبوس وارد شدند،ولی هر چه جستجو کردند خبری از چاخان زاده نبود! خلاصه صندلی ها را یک به یک نگاه کردند،تا به عقب اتوبوس رسیدند. ناگهان چاخان زاده را در آخرین صندلی اتوبوس یافتند!
دوستان با توجه به رجزخوانی های چاخان زاده ناگهان از شدت خنده منفجر شدند و به او گفتند:
این رتبۀ اول توست و این صندلی اول اتوبوس است؟
چاخان زاده بدون این که ذره ای از جابخورد و کوتاه بیاید،جواب داد:
خب! این هم صندلی اول است .منتها از دَرِ عقب!
گفتم: باز هم #سیاهنمایی کردی؟!
#شفیعی_مطهر
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
