رئیس آفتابه ها !
گفت: ما این همه نهاد و دستگاه و موسّسۀ فرهنگی در کشور داریم،چرا وضع نشر و مطالعه و شمارگان کتاب فاجعه بار است؟
گفتم: این دفعه دیگر حرف هایت را با #سیاهنمایی شروع کردی؟
گفت:مثلاً تو که سی جلد کتاب تا کنون تالیف و منتشر کردی،چه کمک هایی از وزارتخانه ای که عنوان «ارشاد و فرهنگ اسلامی» را به دوش می کشد،دریافت کرده ای؟
گفتم: کمک؟!چه کمکی؟کمک برای چه؟
گفت: مثلاً کاغذ یارانه ای،فیلم،زینک،و....
گفتم: نه،این اقلام را که نه! اصلاً.ولی مجوّز چاپ و انتشار همه را ارشاد با کمی تاخیر و...بالاخره صادر فرموده اند!
گفت: پس نقش ارشاد در گسترش فرهنگ جامعه فقط سانسور کتاب!!!ببخشید ممیّزی کتاب است؟
می
گویند مسجد شاه تعداد قابل توجّهی توالت داشت که نه تنها مورد استفادۀ
مسجد بروها و نمازگزاران قرار می گرفت، بلکه به داد عابرین هم می رسید و
حدّاقل باعث می شد این دسته نیز گذارشان به مسجد بیفتد.
حکایت می کنند
که آفتابه داری آنجا بود که آفتابه ها را پس از مصرف یکی یکی پر می کرد و
در اختیار مراجعان قرار می داد. اگر شما می خواستید که آفتابۀ قرمز رنگ را
بردارید، به شما می گفت:
این را بگذار و آن آبی را بردار؛
اگر می خواستید آفتابۀ آبی را بر دارید، می گفت: آن مسی را بردار ؛
اگر دستتان به سمت مسی می رفت، می گفت: آن سبز را بردار ....!
یک نفر از او پرسید که:
چه فرقی می کند که من کدام آفتابه را بردارم؟
گفت: اگر من تعیین نکنم که کدام را برداری، پس من اینجا بوق هستم!؟
چه کسی می فهمد من این اینجا رئیس هستم؟!
حالا اگر ارشاد نقش ممیّزی کتاب را هم کنار بگذارد،با چه بهانه ای این تابلوی بزرگ و دستگاه عریض و طویل وزارتخانه را یدک بکشد؟!
گفتم: باز هم #سیاهنمایی کردی؟!
#شفیعی_مطهر
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
