ما گر زِ سر بریده می ترسیدیم....
کادر درمانی یک بیمارستان پشت لباسشان نوشته بودند:
ما گر زِ سر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
من این شعر را می شناختم، اشکم سرازیر شد.
تاریخ چه ها که نمی کند.
در تبریز ، این شعر بیش از ۱۰۰ سال است كه ورد زبان هاست و اصل شعر این گونه است:
سیصد گل سرخ؛ یک گل نصرانی
ما را ز سر بریده می ترسانی؟
ما گر ز سر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
(نصرانی، اشاره به فردى مسیحی است).
شاعر مشخص نیست، اما داستان این شعرِ ۱۰۰ ساله .
شهید آمریکایی مشروطه ایران !
صدر مشروطیت است،
تبریز شدیدا محاصره است،
جنگ سختی است.
فقط یک کوچه مانده تا جنبش مشروطه شکست بخورد.
ستار خان در کوچه امیرخیز، آخرین جبهه در حال مقاومت است.
هُووارد باسکرویل معلم ۲۴ ساله مدرسه آمریکایی مموریال تبریز تحت تاثیر حق و مشروطه قرار می گیرد و به ستارخان می پیوندد.
کنسول آمریکا در تبریز، از او می خواهد از صف مشروطه‌خواهان جدا شود. باسکرویل ضمن پس‌دادن پاسپورتش می گوید:
تنها فرق من با این مردم، زادگاهم است، و این فرق بزرگی نیست.
هُوارد فرماندهی ۳۰۰ نفر از مجاهدین را بر عهده می گیرد و در کنار ستار خان در محله شنب غازان (شام گازان) تبریز با استبداد می جنگد و در نهایت در راه مشروطه برای ایران بر اثر اصابت چند گلوله در سینه شهید می شود.
سیصد گل سرخ، (آن سیصد نفر)
یک گل نصرانی (هُووارد مسیحی)
ستار خان از همان کوچه (امیرخیز) پیروز می شود...
تبریز و ستار مراسم تشییع باشکوهی برای این شهید آمریکایی در راه مشروطه برگزار می کنند.
زنان تبریز فرشی با چهره هووارد می بافند و به دستور ستار، نام هووارد باسکرویل بر روی اسلحه اش حک می شود و برای مادرش به آمریکا فرستاده می شود.
آن شعر هم سروده می شود.
مزار هُووارد هم اکنون در گورستان ارامنه تبریز است.
حالا همان شعر ِ ۱۰۰ ساله، در پشت پرستاران و پزشکان جانفشان میهنمان است:
سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی
ما را زِ سر بریده می ترسانی؟
ما گر ز سر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
بسیار و بی اندازه تاثیر گزار بود.
امیدوارم كه درسی باشد برای هموطنان و یاد بگیریم كه برای دوستی و عشق ورزیدن زادگاه و فاصله های مكانی نقشی ندارند باید دل ها از یك محله باشند .
هر چه بیشتر تاریخ كهن سرزمینمان را بدانیم بیشتر به روز گار حالمون افسوس می خوریم ، و لی باز هم به دانستش می ارزد و باید به فرزندانمان بیاموزیم
سپاس
