«شاف» یا «کاف»؟!

یک معلم مکتبخانه در تلفّظ و گویش برخی حروف مشکل زبانی داشت.مثلاً حرف «کاف» را «شاف» تلفُّظ می کرد.

وقتی مشغول تدریس حرف «کاف» بود،ناگزیر این حرف را برای بچه «شاف» تلفّظ می کرد. بچّه ها هم ناگزیر می گفتند:«شاف»! معلم با ناراحتی فریاد می زد: من می گویم «شاف» شما نگویید «شاف»،شما بگویید «شاف»!

بچه های طفل معصوم نیز تکرار می کردند«شاف»! معلم هر بار برآشفته تر و عصبانی تر «شاف» خود را تکرار می کرد و بچه ها هم ناگزیر «شاف» را تکرار می کردند.

...و این مثال بیانگر مشکل پیروی تودۀ مردم ما از واعظان غیرمتّعظ است! واعظانی که خود می گویند «شاف»،ولی از مردم انتظار دارند که بگویند«کاف»! مردم به رفتارهای نازیبا می نگرند،نه به گفتارهای فریبا!

#شفیعی_مطهر