بخشی از سخنرانی حضرت حسین (ع) 

در وصف حکومت معاویه ...

در هر شهری، خطیبی سخنور بر منبر دارند که به سود آنان سخن می‌گوید.
تمام سرزمین، بی‌پناه مانده
در همه جا دست خطیبان باز است
و مردم بردگان آنانند و نمی‌توانند ظلم‌شان را دفع ‌کنند.
آن ها برخی زورگو و معاندند، و برخی بر ناتوانان سلطه یافته، زورگویی می‌کنند.
فرمانروایانی که نه خدا می‌شناسند و نه معاد را قبول دارند ...

فى کُلِّ بَلَدٍ مِنْهُمْ عَلَى مِنْبَرهِ خَطیبٌ یَصْقَعُ؛ فَالْأَرْضُ لَهُمْ شاغِرَةٌ؛ وَ أَیْدیهِمْ فیها مَبْسُوطَةٌ. وَ النّاسُ لَهُمْ خَوَلٌ، لا یَدْفَعُونَ یَدَ لامِسٍ؛ فَمِنْ بَیْنِ جَبّارٍ عَنیدٍ، وَ ذی سَطْوَةٍ عَلَى الضَّعَفَةِ شَدید، مُطاعٍ لا یَعْرِفُ الْمُبْدِئ الْمُعیدَ.

 تحف العقول/ صفحه ۱۶۸/ خطبه مِنا

@amirolkalam