زن و مرد جوانی به محله جدیدی اسبا‌ب‌کشی کردند. روز بعد    ضمن صرف صبحانه، زن متوجه شد که همسایه‌اش درحال آویزان کردن رخت‌های شسته است و گفت:

«لباس ها چندان تمیز نیست. انگار نمی داند چطور لباس بشوید. احتمالآ باید پودر لباس‌شویی بهتری بخرد.»

 همسرش نگاهی کرد اما چیزی نگفت.
هربار که زن همسایه لباس‌های شسته‌اش را برای خشک شدن آویزان می‌کرد، زن جوان همان حرف را تکرار می‌کرد .تا این که حدود یک ماه بعد، روزی از دیدن لباس‌های تمیز روی بند رخت تعجب کرد و به همسرش گفت:

«یاد گرفته چطور لباس بشوید. مانده‌ام که چه کسی درست لباس شستن را یادش داده!»
مرد پاسخ داد: «من امروز صبح زود بیدار شدم و پنجره‌هایمان را تمیز کردم!»

زندگی هم همین طور است. وقتی که رفتار دیگران را مشاهده می‌کنیم، آنچه می‌بینیم به درجه شفافیت پنجره‌ای که از آن مشغول نگاه کردن هستیم بستگی دارد. قبل از هرگونه انتقادی، بد نیست توجه کنیم به اینکه خود در آن لحظه چه ذهنیتی داریم و از خودمان بپرسیم: 

 آیا آمادگی آن را داریم که به‌جای قضاوت کردن درباره فردی که می‌بینیم درپی دیدن جنبه‌های مثبت او باشیم؟

مرگ قو

زهر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

ویل دورانت مورخ، فیلسوف و نویسنده آمریكایی و مؤلف «تاریخ تمدن» علاقه فراوانی به همسرش «آریل» داشت. آریل دانشجوی كلاس ویل دورانت و 13 سال جوان تر از او بود. دورانت مطالب كتاب را به او دیكته می كرد. علاقه این زن و شوهر به هم به قدری بود كه در سال 1981 پس از انتقال دورانت به بیمارستان، آریل از لحظه ای كه از دكتر شنید كه شانس زنده ماندن شوهرش اندك است، دیگر لب به غذا نزد تا درگذشت. قلب دورانت نیز پس از این كه شنید آریل فوت شده، از حركت بازماند و به او پیوست. زن و شوهر در یك روز در كنار هم دفن شدند. دورانت هنگام مرگ 96 ساله بود. بعضی از سخنان حكیمانه ویل دورانت:

 - تمدن را نمی شود بافتح و غلبه از میان برد. تمدن تنها از درون تخریب می شود.

  - مدنیت در جامعه با رعایت تساوی حقوق انسان ها شكوفا و بارور می شود و تبعیض، ریشه آن را می خشكاند. مردم برای فرزندانشان به جای مال باید مدنیت به ارث بگذارند.

 - من كشف كرده ام كه «آزادی» محصول نظم است.

 - سلامت ملل مهم تر از ثروت ملل است.

 - كتاب نویسی لذت بخش ترین حرفه ها، مؤثر ترین كارها و بهترین خدمات است.

 - دانش آموخته كسی است كه بداند كه هنوز چیزی نمی داند.

رشته سخنرانی های او در دهه 1950 در دانشگاه كلمبیا در ستایش از ادبیات ایران، بیش از پیش متفكران ایرانی قرون وسطا را به جهانیان شناسانید. وی یك جلسه تمام، تنها به تفسیر این بیت حافظ پرداخته بود كه:

غلام همت آنم كه زیر چرخ كبود      زهر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

دو نفر برای کوهنوردی به کوهستان می روند؛ شبانگاه  چادری می زنند و زیر آن می خوابند. نیمه های شب یکی از آن دو بیدار می شود و آسمان را نگاه می کند.  

بعد نفر دوم را بیدار می کند و از او می پرسد : « نگاهی به آن بالا بینداز و به من بگو چه می بینی؟»

دومی نگاهی می کند و می گوید: «  یک ماه درخشان و  میلیون ها ستاره می‌بینم ».

اولی می گوید: « چه نتیجه‌ای می‌گیری؟ ». دومی در جواب می گوید: « از لحاظ روحانی نتیجه می‌گیرم که خداوند بزرگ است و ما چقدر در این دنیا حقیریم. از لحاظ ستاره شناسی نتیجه می‌گیرم که زهره در برج مشتری ست، پس باید اوایل تابستان باشد. از لحاظ فیزیکی نتیجه می‌گیرم که مریخ در محاذات قطب است، پس باید ساعت حدود سه نیمه شب باشد. از لحاظ جامعه شناسی نتیجه می گیریم که انسان ها بنابر نیازهای خودشان به اسطوره ها پناه می آورند و آن ها را در دست نیافتنی ترین مکان ممکن جا می دهند . از لحاظ روانشناسی هم ...».

اولی می پرد وسط حرف دومی و با یک مکث و تامل می گوید: « عزیزم! تو احمقی بیش نیستی! نتیجه‌ اول و مهمی که باید بگیری این است که چادر ما را دزدیده اند ».

نتیجه اخلاقی: گاهی اوقات لازم نیست به آن دور دورها فکر کنی. چیزی که دنبالش هستی، همین نزدیکی هاست.