سرانجام سركشی

ماوردی در كتاب «ادب الدنیا والدین» نقل كرده است كه ولیدبن یزیدبن عبدالملك (88-126ق) از پادشاهان سلسله مروانیه در شام (كه به قول سید مرتضی به الحاد معروف و به عناد متظاهر بوده است) روزی به مصحف شریف تفأل زد. این آیه آمد: «وَاسْتَفْتَحوُا وَخابَ كُلُّ جَبّارٍ عَنیدٍ»(ابراهیم، 14)

یعنی: (ویاری و داوری خواستند و هر زور گوی ستیزه جویی ناكام شد.) او بر آشفته شد و مصحف را پاره پاره كرد و این شعر بی ادبانه و كفر آمیز را سرود:

اتوعد كل جبّار عنید             فیها انا ذاك جبار عنید

اذا ماجئت ربّك یوم حشر     فَقُل یاربّ مزّقنی الولید

آیا هر زورگوی ستیزه جوی را می ترسانی؟   

                                      بدان كه اینك من همان زورگوی ستیزه جو هستم

و چون در روز حشر به نزد پروردگارت رفتی

                                      بگو پروردگارا! مرا ولید پاره پاره كرد

پس از این واقعه فقط چند روز زندگی كرد تا آن كه به شیوه فجیعی كشته شد و سرش را بریدند و جسدش را بر بام قصر به دار كشیدند.

• سنگ وسفال

یك عمر دل اسیر كمند خیال بود

یك عمر چشم خیره به نقش زوال بود

گفتند گوش كن سخن اهل علم را

ما گوش كرده ایم ، فقط قیل و قال بود

پرسیدم از حكیم ، عدم هست یا كه نیست؟

دیدم جواب مسئله اش هم سوال بود

پا بر صراط عشق نهادند بی رهان

زاهد هنوز در كشش حرف ضال بود

واعظ ز عثل دم زد و پرسیدمش كه چیست؟

با آن زبان سفسطه، گویی كه لال بود

زخمی به ماندگاری زخم زبان كه دید

آیین شیخ یك سره بر این روال بود

تا شهروند خویشتن خویش بوده ایم

دنیای ما حكایت سنگ و سفال بود

جستیم عافیت ز خم و پیچ زندگی

دیدیم عاقبت كه خیالی محال بود

آهی ز دل كشیدم و تا كوی دوست رفت

دیدار ما نتیجة این اتصال بود

ارفع مجال و فرصت هر كس به عمر خویش

تنها به قدر گفتن یك شرح حال بود

سید محمود توحیدی(ارفع)-نقل از مینا

ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

ویل دورانت مورخ، فیلسوف و نویسنده آمریكایی و مؤلف «تاریخ تمدن» علاقه فراوانی به همسرش «آریل» داشت. آریل دانشجوی كلاس ویل دورانت و 13 سال جوان تر از او بود. دورانت مطالب كتاب را به او دیكته می كرد. علاقه این زن و شوهر به هم به قدری بود كه در سال 1981 پس از انتقال دورانت به بیمارستان، آریل از لحظه ای كه از دكتر شنید كه شانس زنده ماندن شوهرش اندك است، دیگر لب به غذا نزد تا درگذشت. قلب دورانت نیز پس از این كه شنید آریل فوت شده، از حركت بازماند و به او پیوست. زن و شوهر در یك روز در كنار هم دفن شدند. دورانت هنگام مرگ 96 ساله بود. بعضی از سخنان حكیمانه ویل دورانت:

تمدن را نمی شود بافتح و غلبه از میان برد. تمدن تنها از درون تخریب می شود.

مدنیت در جامعه با رعایت تساوی حقوق انسان ها شكوفا و بارور می شود و تبعیض، ریشه آن را می خشكاند. مردم برای فرزندانشان به جای مال باید مدنیت به ارث بگذارند.

من كشف كرده ام كه «آزادی» محصول نظم است.

سلامت ملل ، مهم تر از ثروت ملل است.

كتاب نویسی لذت بخش ترین حرفه ها، مؤثر ترین كارها و بهترین خدمات است.

دانش آموخته كسی است كه بداند كه هنوز چیزی نمی داند.

رشته سخنرانی های او در دهه 1950 در دانشگاه كلمبیا در ستایش از ادبیات ایران، بیش از پیش متفكران ایرانی قرون وسطا را به جهانیان شناسانید. وی یك جلسه تمام، تنها به تفسیر این بیت حافظ پرداخته بود كه:

غلام همت آنم كه زیر چرخ كبود      ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است