دل دیدنی های شهر سرب و سراب(۱۱۱)

من بزرگ ترین اشتباه انسان را ترس از اشتباه دیدم. کسی که اشتباهی نکرده نه پیشرفتی كرده و نه چیز تازه ای کشف کرده است. 

من تا هنگامی رشد می کردم که نهال وجود خود را سبز می دیدم . آغاز پوسیدگی من وقتی بود که احساس رسیده بودن کردم!! 

من تا هنگامی که کارهای گذشته خود را بزرگ می شمردم،می فهمیدم كار مهمی انجام نداده ام. 

من تا هنگامی كه احساس غرور می كردم ، نمی توانستم خواستار آموختن باشم. فروتنی آغازین گام آموختن است. 

 من بی سوادان هزاره سوم را تنها کسانی ندیدم که خواندن و نوشتن نمی دانند، بل كه آنانی را بی سواد یافتم كه نمی توانند بیاموزند چگونه آموخته های كهنه را دور بریزند و بازآموزی كنند.(با الهام از سخن الوین تافلر)

ادامه دارد...

                       شفیعی مطهر

  

 دل دیدنی های شهر سرب و سراب(۱۱۰)

  من انسان را در آستانه هزاره سوم دیدم که  تجسم انتقاد بود و مجسمه فریاد. او  همه قید و بندها را درهم می كوبید و بر هر چه که او را به بند می کشیدند، برمی آشوبید .زنجیرها را می گسست و میله قفس محبس را درهم می شكست.

 من در شهر سرب و سراب مردمی را دیدم  که راستی را هشته و با قراری نانوشته همه به همدیگر دروغ می گویند و راهی بی فروغ می پویند. بنابراین نه گفتارها رنگ و بویی دارد و نه رفتارها سمت و سویی.

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(۱۰۹)

من دنیا را دیدم در حالی که همه پدیده ها و آفریده های آن در حال تغییر بودند. هر آفریده و هر پدیده برای رهایی از کهنگی ناگزیر از تغییر است و در صورت عدم تغییر در زیر چرخ های سرد و سنگین گردونه زمان له می شود. طفره روندگان از تغییر را معمار نابودی خویش دیدم. 

من کوچک بودن و حقیر نمودن در آغاز را پسندیده دیدم؛ اما كوچك ماندن و حقارت پذیرفتن را زشت و ناپسند می دانم. 

من شب پره ای را دیدم نورگریز و روشنی ستیز. دعای او مرگ آفتاب و ادعای او حفظ حباب بود.او شب تا سحر از جان و جگر شعار می داد: مرگ بر خورشید و نور امید....اما با فرارسیدن سحرگاه چون هر پگاه، آبشار نور مهر از همه قلل آبی سپهر بر سر و روی گیتی فرو بارید...و این است سر سبز نوزایی و قانون ابدی بازشكوفایی.

من هیچ انسانی را ندیدم كه « بد » آفریده شود؛ بل كه این روند و روش های پرورش است كه انسان ها را از مدار فطرت و انوار بصارت محروم می كند و به دیار موهوم می كشاند. 

من انسان ها را پیامبر دیدم و هیچ انسانی را ندیدم كه پای بر پشت خاطره خاك بنهد و به رسالتی برانگیخته نشود. رسالت هر كس موظف به انجام كار صالح مطلوب است ، نه انجام هر كار خوب! كار صالح بهترین، ضروری ترین و حیاتی ترین كار است.

 ادامه دارد... 

                        شفیعی مطهر

 دل دیدنی های شهر سرب و سراب(۱۰۸)

من بدترین آموزگار ترك سیگار را كسی دیدم كه بیشترین تجربه این كار را دارد!! 

 من در بیابانی تابلویی را دیدم که روی آن نوشته بود:« خطر مین! نزدیک نشوید! ». من نه آن محل را می شناختم و نه نویسنده تابلو را ؛ اما هشدارهای عقل و خرد مرا از ورود به آن منطقه بازمی داشت....

من با خود اندیشیدم كه آیا هشدارهای دینی درباره دنیا و آخرت تا این اندازه هم احتیاط برانگیز نیست؟!! 

من دریانوردان را دیدم كه بر حسب عادت نه صدای موج را می شنیدند نه به اوج می اندیشیدند.با خود گفتم چه بد است عادت ، اگرچه برونداد آن عبادت باشد!!   

من کسانی را دیدم که خود را زرگ تر از آن می دانستند که وارد دنیای سیاست شوند؛ بنابراین داور خرد آنان را محکوم کرد که توسط احمق ها اداره شوند. 

من دیدم که دو دست، دو پا، دو چشم و دو گوش ؛ اما یك قلب دارم؛ بنابراین فهمیدم كه باید بگردم و جفت آن را خود بیابم! 

ادامه دارد.... 

                  شفیعی مطهر

چاک از یک مزرعه‌دار در تکزاس یک الاغ خرید به قیمت ۱۰۰ دلار. قرار شد که مزرعه‌دار الاغ را روز بعد تحویل بدهد. اما روز بعد مزرعه‌دار سراغ چاک آمد و گفت: 

  «متأسفم جوون. خبر بدی برات دارم. الاغه مرد.» 

  چاک جواب داد: «ایرادی نداره. همون پولم رو پس بده.» 

مزرعه‌دار گفت: «نمی‌شه. آخه همه پول رو خرج کردم..» 

چاک گفت: «باشه. پس همون الاغ مرده رو بهم بده.» 

مزرعه‌دار گفت: «می‌خوای باهاش چی کار کنی؟» 

 چاک گفت:  «می‌خوام باهاش قرعه‌کشی برگزار کنم.»
مزرعه‌دار گفت: «نمی‌شه که یه الاغ مرده رو به قرعه‌کشی گذاشت!»  

 چاک گفت: «معلومه که می‌تونم. حالا ببین. فقط به کسی نمی‌گم که الاغ مرده است.» 

 یک ماه بعد مزرعه‌دار چاک رو دید و پرسید: «از اون الاغ مرده چه خبر؟» چاک گفت: 

  «به قرعه‌کشی گذاشتمش. ۵۰۰ تا بلیت ۲ دلاری فروختم ۸۹۸دلار هم سود کردم..» 

 مزرعه‌دار پرسید: «هیچ کس هم شکایتی نکرد؟»
چاک گفت: «فقط همونی که الاغ رو برده بود. من هم ۲ دلارش رو پس دادم.»