دل دیدنی های شهر سرب و سراب(۹۱)

من هر انسانی را دیدم ،اندوهی در دل و باری از مشکل داشت؛ بنابراین دانستم كه باید برایشان شادی خواست و از اندوهشان کاست و نباید از آنان اندوهی به دل گرفت؛ زیرا خود نیز غمگین اند؛

 تنهایند، ولی از خود می گریزند؛ زیرا به خود و به عشق خود و به حقیقت خود شک دارند؛ پس باید دوستشان بداریم، اگر چه دوستمان نداشته باشند . . .

من شب را دیدم كه هر چه به پگاه و سحرگاه نزدیك تر می شد، تاریك تر به نظر می رسید؛ بنابراین دانستم تاریک ترین ساعت شب درست در ساعات پیش از طلوع خورشید است؛ پس از شدت تاریکی نترسیم و همیشه امید داشته باشیم . . .

من چون ژرفای اقیانوس آفرینش و مبنای قاموس بینش را دیدم ،فهمیدم كه نباید آگاهی ها و  اطلاعات را با عقل اشتباه گرفت ،  نیز عشق را با هوس و حقیقت را با واقعیت.   

من واژه « زندگی» را دیدم که با « زن » آغاز می شود و واژه « مردن » را که با « مرد » !!

 آیا شگفت نیست؟!!

 من دنیا را از نگاه کودکی پاک و معصوم نگریستم ، وه كه چه زیبا و دوست داشتنی بود. او بر سر راه خود نه دست اندازی می دید و نه سوز و گدازی.دنیای او به عصمت سپیده بود و به  طراوت آب دیده....

ادامه دارد.... 

               شفیعی مطهر

داستان ویس و رامین

از فخرالدین اسعد گرگانی

لطفا متن كامل داستان را در ادامه مطلب بخوانید

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(۹۰)

من شاد بودن را تنها انتقامی دیدم که می توان از دنیا گرفت ، پس باید همیشه و در هر حال شاد باشیم . . .

من كوشیدم هیچ گاه از دوست داشتن كسی انصراف ندهم ، حتی اگر به من دروغ گفته باشد ؛ زیرا باید بازهم به او فرصت جبران را داد . . .

 من  زندگی را پیمودن راهی برای رسیدن به خدا دیدم ؛ بنابراین باید همیشه یادمان باشد که قدم ها را طوری برداریم که حتی مورچه دانه کشی زیر پای ما له نشود . . .

من، پرواز را در قاموس فرومایگان لفظی بیهوده و واژه ای ناستوده دیدم ؛ زیرا برای آنان که مفهوم پرواز را نمی فهمند ، هر چه بیشتر اوج بگیری کوچک تر می شوی . .

آتنا ایزدبانوی عقل ، خرد ، منطق ، تدبیر ، باوقار و زیبا

من، عقل و خرد را در نگاه ناهشیار و نهانگاه پندار آن گونه دیدم كه اگر روزی عقل را بخرند و بفروشند، ما همه به خیال این که زیادی داریم، فروشنده خواهیم بود. 

ادامه دارد.... 

                   شفیعی مطهر

داستان عبرت انگیز غرق کشتی تایتانیک 

و دانستنی هایی جالب درباره آن

99 سال پیش، در شب 14 و بامداد 15 آوریل سال 1912 میلادی ، کشتی غول پیکر مسافربری تایتانیک و شاهکار صنایع کشتی سازی آن زمان در سفر افتتاحیه اش از بندر ساوتهامپتون انگلستان به مقصد نیویورک به یک کوه یخ برخورد کرد و در اعماق آب های سرد اقیانوس اطلس غرق شد.

این فاجعه دریایی رسانه ای ترین فاجعه دریایی تمام دوران ها و یکی از مرگبارترین آن ها محسوب می شود.

ساخت کشتی تایتانیک به طول 269 متر در روز 31 مارس سال 1909 میلادی در حوضچه خشک کارخانه کشتی سازی انگلیسی هارلند اند وولف در بلفاست آغاز شد. این کشتی به سفارش شرکت کشتی رانی وایت استارلین ساخته شد.

تایتانیک در آن زمان به عنوان مجلل ترین و بزرگ ترین کشتی مسافربری تاریخ جهان معرفی گردید.سازندگان تایتانیک این کشتی غول آسا را غرق ناپذیر می دانستند ، سرانجام ساخت کشتی خاتمه یافت.

در روز 10 آوریل سال 1912 میلادی در ساعت 13 و 30 دقیقه کشتی تایتانیک نخستین سفر خود را از بندر سوتهامپتون انگلستان به سوی نیویورک با 2207 سرنشین آغاز کرد.

در شب یکشنبه 14 آوریل در ساعت 22 و 55 دقیقه کشتی کالیفرنین که در طول سواحل کانادایی (تر نوو) ایالت کبک حرکت می کرد، از فاصله نه چندان دور از تایتانیک عبور کرد و ناخدای آن وجود یک کوه یخ را به ناخدای تایتانیک اطلاع داد.

اما ناخدا و نیز صاحب کشتی که می خواستند رکورد سرعت در عبور از اقیانوس اطلس را از خود برجا بگذارند، به این هشدار توجه نکردند.

فاجعه در ساعت 23 و 40 دقیقه رخ داد. دیده بان بسیار دیر متوجه کوه یخ شد و دیگر برای حرکت به عقب دیر شده بود.

تایتانیک به کوه یخ برخورد کرد و شکاف هایی در بدنه آن ایجاد شد که بزرگ ترین آن ها 4 متر طول و یک سانتی متر عرض داشت.اندک اندک آب سرد اقیانوس وارد کشتی تایتانیک می شود بی آن که بتوان کاری برای نجات آن انجام داد.

سرانجام این غول دریایی پس از آن که بدنه آن به دو نیم شد، 4 ساعت بعد به اعماق یخ زده اقیانوس اطلس فرو می رود. تنها کشتی کارپاتیا که در نزدیکی محل حادثه بود، توانست به کمک تایتانیک بشتابد و فقط موفق شد 705 نفر از بازماندگان را نجات دهد.

به این ترتیب ، در شب 14 و بامداد 15 آوریل سال 1912 میلادی ، کشتی غول پیکر تایتانیک و شاهکار صنایع کشتی سازی آن زمان پس از برخورد با یک کوه یخ بدنه اش به دونیم شد و در اعماق اقیانوس اطلس ناپدید شد.

به دلیل بی تدبیری ناخدا و افسران تایتانیک قایق های نجات بدون آن که ظرفیت آن ها کامل شوند، به آب انداخته شدند.

اغلب مسافران بخت برگشته قسمت درجه سه که در بخش تحتانی تایتانیک قرار داشت ، شانسی برای نجات خود نمی یابند و از مجموع 2207 سرنشین فقط 705 نفر جان سالم به در می برند.

تایتانیک غول دریایی آن زمان که تصور می شد غرق ناپذیر باشد، به دلیل خودخواهی ناخدا و مالکش سرنوشت شومی داشت.

در اینجا قصد داریم به ده نکته در ارتباط  با این کشتی که شاید قبلا نمی دانستید و اطلاع چندانی از آن نداشتید ،اشاره کنیم :

 10- هیچ گربه ای در کشتی تایتانیک وجود نداشت. آن زمان اغلب اوقات گربه ها را به خاطر این که نماد خوش شانسی بودند، به کشتی ها می بردند. همچنین برای از بین بردن موش ها از آن ها استفاده می کردند.

 9- طول تایتانیک حدودا به بلندی ارتفاع ساختمان سلطنتی نیویورک بود.

 8- در میان نجات یافتگان کشتی تایتانیک دو سگ هم بودند.

 7- مورگان رابرتسون نویسنده سال 1898 حدودا 14 سال پیش از فاجعه تایتانیک رمانی به نام «بیهودگی» نوشت، در این رمان او در مورد یک کشتی به نام «تیتان» نوشته که بزرگ ترین کشتی است که تا به حال ساخته شده و در یک شب سرد ماه آپریل به توده یخی در اقیانوس اطلس برخورد می کند. هر دو کشتی هم تایتانیک و هم کشتی داستانی از نظر طراحی شبیه به هم بودند و هر دو هم لقب «غرق نشدنی» را یدک می کشیدند!

 6- 13 زوج درون کشتی برای جشن ماه عسلشان آمده بودند.

 5- وزن بار و چمدان مسافران در تایتانیک 900 تن بود.

 4- در کشتی هر 24 ساعت 14.000 گالن آب نوشیدنی و هر روز 825 تن ذغال سنگ مصرف می شد.

 3- فاصله زمانی از اولین مشاهده توده یخی تا اصابت کشتی به آن حدود 30 ثانیه طول کشید.

 2- بعد از اصابت کشتی به توده عظیم یخی 2 ساعت و 40 دقیقه طول کشید تا آب تمام کشتی را فرا گرفت.

 1- قیمت بلیت کشتی تایتانیک در سال 1912 به قرار زیر بود:

درجه 1: 4.350 دلار (قیمت عالی ترین آپارتمان یک خوابه)

درجه 2: 1.750 دلار

درجه 3: 30 دلار

منبع :

- جالب ترین ها

- www.khabaronline.ir

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(۸۹)

 من آدمی را ساخته افکار خویش دیدم ، انسان همان خواهد شد که به آن می اندیشد . . .

من امروز را برای ابراز احساس به عزیزان غنمینت شمردم ؛زیرا

شاید فردا احساس باشد، اما عزیزی نباشد . . .

من هیچ گاه به خدا نگفتم :یك مشکل بزرگ دارم

به مشکل گفتم: من یك خدای بزرگ دارم . . .

من چون صخره و سنگ را در مسیر رودخانه زندگی دیدم، دانستم كه اگر آن ها نباشند،

صدای آب هرگز زیبا نخواهد شد . . .

من كوشیدم کسی را که امیدوار است، هیچ گاه نا امید نکنم ، شاید امید تنها دارایی او باشد . . . 

ادامه دارد....

               شفیعی مطهر