وقتـــــی بمیــــرم هیـــــچ اتفاقــــی نخـــواهــد افتـــاد ؟!!

نــــــه جـــای بــه خاطـــرم تعطیـــل میـشــود !

نــــــه در اخبـــار حرفـــــی زده میـشــود !

نــــــه خیــابــانــی بستــــه میــشــود !

نــــــه در تقـــویــم خطــی بــه اسمــم نوشتـــه میــشود...

تنهــــا مـوهــــای مــادرم کمــی سپیدتــر میــشــود !

پــــدرم کمـــی شکستــه تـــر !

اقـــــواممـــان چنــــد روز آســــوده از کـــار !

خـواهـر کوچکم پـــس از چنــد روز خـاطــراتــم را در کلاس دانشگــاه فــرامــوش

میکنــد!

بــرادرم از سختـــی کــار برای لقمــه ای نـان یـادش میــرود

خــواهـری داشتـــه !

دوستــانــم بـعــد خاکسپــاری مـوقــع خــوردن کبــاب آرام  آرام

خنــدهایشــان شــروع میشــود !

مـــن فقــط تنهـــا گــورکنـــی را خستـــه میکنـــم... !

و مداحــــی کـــه الکــی از خوبـــی هـایــم میگـوییـد و اشــک تمســاح میــریــزد.. !

 ســــن زیـــــادی نـــــدارم امــــا دنیـــــا چــرا تمــــوم نمــیشه ؟!