وقتـــــی بمیــــرم هیـــــچ اتفاقــــی نخـــواهــد افتـــاد ؟!!
نــــــه جـــای بــه خاطـــرم تعطیـــل میـشــود !
نــــــه در اخبـــار حرفـــــی زده میـشــود !
نــــــه خیــابــانــی بستــــه میــشــود !
نــــــه در تقـــویــم خطــی بــه اسمــم نوشتـــه میــشود...
تنهــــا مـوهــــای مــادرم کمــی سپیدتــر میــشــود !
پــــدرم کمـــی شکستــه تـــر !
اقـــــواممـــان چنــــد روز آســــوده از کـــار !
خـواهـر کوچکم پـــس از چنــد روز خـاطــراتــم را در کلاس دانشگــاه فــرامــوش
میکنــد!
بــرادرم از سختـــی کــار برای لقمــه ای نـان یـادش میــرود
خــواهـری داشتـــه !
دوستــانــم بـعــد خاکسپــاری مـوقــع خــوردن کبــاب آرام آرام
خنــدهایشــان شــروع میشــود !
مـــن فقــط تنهـــا گــورکنـــی را خستـــه میکنـــم... !
و مداحــــی کـــه الکــی از خوبـــی هـایــم میگـوییـد و اشــک تمســاح میــریــزد.. !
ســــن زیـــــادی نـــــدارم امــــا دنیـــــا چــرا تمــــوم نمــیشه ؟!