مرد ثروتمندی به کشیش می گوید

نمی دانم چرا مردم مرا خسیس می پندارند.

کشیش گفت:

بگذار حکایت کوتاهی از یک گاو و یک خوک برایت نقل کنم

خوک روزی به گاو گفت: مردم از طبیعت آرام و چشمان حزن انگیز تو به نیکی سخن می گویند و تصویر می کنند

 تو خیلی بخشنده هستی.

 زیرا هر روز برایشان شیر وسرشیر می دهی اما در مورد من چی؟ 

من همه چیز خودم را به آنها می دهم از گوشت ران گرفته تا سینه ام را. حتی از موی بدن من برس کفش و ماهوت پاک کن درست می کنند. 

با وجوداین کسی از من خوشش نمی آید. علتش چیست؟

می دانی

 جواب گاو چه بود؟

جوابش این بود: 

شاید علتش این باشد که 

"هر چه من می دهم در زمان حیاتم می دهم"

اگر تو ثروتمند باشی، سرما یک نوع تفریح می شود تا پالتو پوست بخری، خودت را گرم کنی و به اسکی بروی.

 اگر فقیر باشی برعکس، سرما بدبختی می شود و آن وقت یاد می گیری که حتی از زیبایی یک منظره زیر برف متنفر باشی !!! 

کودک من! تساوی تنها در آن جایی که تو هستی وجود دارد، مثل آزادی! ما تنها توی رَحِم مادر برابر هستیم

گفته میشود:شبی مار بزرگی وارد دكان نجاری میشود برای پیدا كردن غذا.  و عادت نجار این بود كه موقع رفتن بعضی از وسایل كارش را روی میز بگذارد ان شب هم اره كارش روی میز بود  همینطور كه مار گشتی میزد بدنش به اره گیر مكند وكمی زخم میشود  مار خیلی ناراحت میشود وبرای دفاع از خود اره را  گاز میگیرد كه سبب خون ریزی دور دهانش میشود او نمیفهمد كه چه اتفاقی افتاده و از اینكه اره دارد به او حمله میكند ومرگش حتمیست تصمیم میگیرد برای آخرین بار از خود دفاع كرده وهر چه شدیدتر حمله كند و دور اره بدنش را پیجاند وهی فشار داد  نجار صبح كه آمد روی میز  بجای اره لاشهء ماری بزرگ وزخم آلود دید كه فقط وفقط بخاطر بیفكری وخشم زیاد مرده است.
 احیانا درلحظه خشم می خواهیم دیگران را برنجانیم بعد متوجه میشویم جز خودمان كس دیگری را نرنجانده ایم وموقعی این را درك میکنیم كه خیلی دیر شده...
 زندگی بیشتراحتیاج دارد كه گذشت و چشم پوشی كنیم از اتفاقها؛ ازآدمها؛  از رفتارها؛ گفتارها؛
خودمان را یاد دهیم به گذشت و چشم پوشی عاقلانه وبجا