من هم چنان می نویسم

 محض اطلاع بگم که اقای دو، با سماجتی مثال زدنی داره گوی سبقت رو از رقیب میبره... رقیب کلا به حاشیه رفته! به قول "مری" اقای دو و خانواده ش, تلاش و پشتکارشون بی نظیره و اگه چیزی رو هدف بگیرن قطعا بهش دست پیدا می کنن حتی اگه تو باشی! 

یه چی خنده دار! ما چند روز مرخصی بودیم و البته وقتی هم هستم هرروز دیر میرم سر کار! دیروز که رفته بودم از اتاق همکار دیدم جناب رییس تو حیاط پشتی داره راه میره و خم میشه رو زمین و بعد با یه حرکت شبیه پرتاب سنگ، اتاق منو نشونه میره!! یکم دقت کردیم با همکار، دیدیم جدی جدی داره رو زمین سنگ پیدا می کنه و پرت می کنه سمت پنجره ی من!!!  منو همکار از ایین صحنه مرده بودیم ازخنده!  اون فک میکرد هنوز نیومدم چون کرکره اتاقم پایین بود و من مستقیم رفته بودم اتاق همکارم! همکار هم سرشو از پنجره بیرون کرده بود میگفت خاتم دکتر زنگ زده گفته امروزم نمیام!! و اون باشدت بیشتری سنگ میزد!! دقیقا عین پسربچه های تخس!!

امروزم باز دیر رفتم این بار به بچه های پذیرش گفته بود ابانا نیومده؟ گفته بودن هنوز نه! گفته بود داشتم با پاره اجر می زدم به پنجره ش! حالا پاره اجر اغراقه ولی واقعا خنده داره که حوصله ش میشه هرروز اون همه راه بره یاط اون ور و سنگ بزنه و بیاد! از شانسشم هیچوقت تو اتاق نیستم!!

خواهرم میگفت خب صحا زود برو که سنگت نزنه!!! گفتم من حاضرم با توپ و تفنگ با اتاقم حمله کنه ولی صبحا دیر برم!!! ینی ما همچی ادم تنبلی هستیم!!!

صدا زدم دنیا رو

گفته بودم خوشم میاد وقتی کسی ازم خوشش میاد دقیقا بیان کنه چرا و به چه علت! یادتونه؟!

و یک شاخه گل بده دستم و من حدود ربع ساعت هرنوع حرکتی که شما تصور کنید رو با اون گل بیچاره انجام بدم و بلاخره بذارمش کنارم ... و اون بگه تمام مدت داشتم به حرکت دستت و کاری که با گله می کردی دقت می کردم!

و نهایتا اخرش بت بگه که عاشق دستات شدم چون با دستات حرف می زنی!! و خنده هات از ته دل و دوست داشتنیه! و یکی از نعمت هایی که خدا بهت داده face ت هست که ارامش و انرژی مثبت داره ( اغا ما دیگه باورمون شده که خیلی موج مثبتیم!!!)  و تو همون لحظه یه حرکتی کنی که خودتو رو صندلی مرتب کنی و الته تلاش برای پنهان کردن خرذوقی ات!! و همان لحظه بت بگه:مثلا الان از شدت ذوقی که از حرفام داشتی جا به جا شدی رو صندلی! و انقدر این حرف دقیق و درست باشه که دیگه خنده هه رها بشه تو هوا!!

خدمت دوستان عرض کنم که مردود که نشدم هیچ! به نظرش رسیدم که شخصیت جذابی واسه تحلیل و روانشناسی ام!!

منم خوشحالم که نمره قبولی گرفتم!!

محض خنده:وقتی اقای اولی داشت از شخصیتم تعزیف میکرد یاد رییس درانگاهمون افتادم که میگه: یه دختر خاص با شخصیت خاص! خوشم نمیاد!!!

دو روز مرخصی گرفتم بریم صفا سیتی! بی خیال کسانی که دل از انان بردم و روی از انان نهان کردم!!!

به نظر شما من کدومو انتخاب می کنم؟!!! به جواب صحیح متعاقبا جایزه تعلق می گیرد!

سلام و درود فراوان!

اینکه چرا من تنبل شدم هنوز علت رسمی و قابل انتشاری پیدا نکردم! پس شما فعلا مرا این گونه که هستم بپذیرید!

در نبود من، رییس که باید اسمشو بذارم رییس فعلی! (می دونین که تا الان بجز خودم سه تا رییس عوض شدن... رییس سابق که یادتونه چقد هوامو داشت!)  با اتی که دوست و همکارم بود و سه ماه قبلش ب درمانگاه پیوسته بود و بعد از من باسابقه ی درمانگاه محسوب میشد دچار مشکلات گیس و گیس کشی فراوان شدند! و هیچ کدوم زیر بار نمی رفتند. یکی خودشو رییس می دونست یکی خودشو با تجربه تر! همکار سوم هم که ماه اخر حضور من اضافه شده بود بهمون یه دختر خیییلی اروم بود که من خوشم اومده بود ازش. و بعد از رفتن من شد جانشین من!

بازگشت من ب درمانگاه با رفتار چندشناک رییس فعلی همراه شد! اول که علی رغم انتظارم حتی یه تلفن خوشامد گویی به من نزد در حالیکه از مدی.ریت درمان استان زنگ زدن بم، خیر مقدم گفتن! بعد هم بعد از یک هفته اومد اتاقم، پاشو انداخت رو پاش، و دوساعت تمام سعی داشت به من القا کنه که امسال هررچچچی قبول شدم بزنمو برم! تا اون خانوم دکتر اروم برگرده جای من! از لابه لا حرفاش کشیدم بیرون که کلا دلش نمخواسته من برگردم! و بخاطری که اون خانم دکتر اروم و بی دردسر یوده اونو ترجیح میداده! خب به منم برخورد کمی! اول که من استخدام بودمو ایشون خودش هنوز قراردادیه، پس نمتونه بگه من از بودنت راضی هستم یا نه! دوم اینکه همچی میگفت اون خانوم دکتر اروم و بی دردسر بوده انگار که من هرروز خنج می نداختم رو صورتش! یا انگشت می کردم تو چشمش!! 

اولا خیلی رو اعصابم پیاده روی میکرد... انگار عمدا یه چیزی می گفت عصبانی بشم... بنظرم میرسید واقعا خوب و بد نفهمه! در مقایسه با اتی که خیلی روک و بی پروا و گستاخانه باهاش حرف می زد، من خیلی محترمانه باش حرف میزدم بهش " تو " نمی گفتم جلوش حتما تمام قد بلند میشدم بابت رفت و امدام بش خبر میدادمو اجازه می گرفتم ووو کلا سعی داشتم جوری رفتار نکنم که فک کنه مدعی صندلی ریاستم! تمام شوونات ریاستشو حفظ می کردم ولی کماکان جوری بود که به خودم گفتم واقعا حق با اتی هست و نباید بش احترام گذاشت چون هیچی نمی فهمه! واسه همین رفتم تو فاز سکوت! (من وقتی خیلی از کسی عصبانی میشم سکوت می کنم اخر شاخ به شاخ شدنمه! ) از قضا این یه قلم رو متوجه شد و شاید از اتی هم شنیده بود ازش ناراحتم که یبار اومد گفت من نمدونم تو چه مشکلی با من داری در حالیکه من هیچ مشکلی با تو ندارم!  و بعدم گفت تو خیلی با اتی فرق میکنی تو که من میام تو اتاقت تا من نشینم نمیشینی رو صندلیت یلی فرق میکنی با اتی که یرم اتاقش سرشو از رو گوشی ش برنمیداره نگاه کنه! 

خلاصه یه چندتا جنگ اول به از صلح اخر کردیم، تا به یه نقطه ی تفاهم رسیدیم ... فک کنم الان دیگه از بودن من ناراضی نباشه حالا شایدم خوشحال نباشه ولی ناراحتم نیس! که دیگه باید تحملم کنه.

در عجبم از ادمایی که توی ایران دنیا اومدن و بزرگ شدن، پیشرفت کردن، به بالاترین مراتب علمی رسیدن، به موقعیت اجتماعی عالی و ثروت رسیدن (با تلاش خودشون) ... ینی ایران همه ی امکانات رو بهشون داده وووو

و حالا که دارن از ایران می رن، به "ایران" می گن: کشورتون!! و به " ایرانیا" می گن هم وطناتون!! 

سلام فراوان بر شما اندک یاران مهربان باقیمانده!

قابل توجه همه ی دوستان و نوگلان شکفته که بنده هروقت هم که نمی نویسم شما انگار کنید که بنده می نویسم! چرا که بنده بر ان عهدم که هم چنان بنویسم...

پیرو نفرت انگیز شدن لپ تاب بیچاره مان و منهدم شدن شارجر و کی بوردش، ناگهان (و کاملا ناگهان!) هوس خرید تب لت نمودیم ان هم در حد مبلغی جزیی! که تا اسم تبلت بر زبانمان جاری گشت، برادرک ( برادر کوچک) فرمودند برو  surface  بخر تا لذتش را ببری! و ما در عرض یک هفته نسبت به surface  جان اگاهی یافتیم و سریع رفتیم خواستگاری! و تو یه جلسه کارو تموم کردیم و ایشون رو اوردیم خونه! و بدون کیف و کی بورد نقدا چندین برابر مبلغ اولیه، را خرج مهریه ی ایشون کردیم باشد که مقبول افتد!  و البته پولمان ته کشید! بعد از خرید، اندکی به خود امدم که این همه پول بی زبان، برای چه داده ای! و می توانستی یک ای پد بخری،  اما از انجا که کله مان بوی قورمه سبزی می دهد و دوست داریم همه انتخاب هایمان خاص باشد نه به پیروی از دیگران، به این انتخاب کاملا راضی هستم.

خداوند حفظش کناد.

چند ماهه دلم میخواد بیام یه پست کوچولو بنویسم که به این نتیجه رسیدم که اگه بن.یامین خان با من اشنا بود می تونس یه اهنگ واسه منم بخونه! خب کسی که می تونه یه اهنگ در وصف بارانا بخونه ینی نمی تونه یه اهنگ در وصف  ابانا بخونه؟!!!

 

ااااای بدم میاد از وبلاگایی که یه پستی میذارنو دیگه پیداشون نمیشه! کامنتاشونم می مونه رو زمین!!!

پیرو صحبت هایی که با " ال ناز" داشتیم این سوال مطرح شد که:

پر.فسور سمی.عی، بیاد همین دو قدمی ما و من دیر بفهمم و نتونم ببینمش، خیلی حرص داره...

علی رغم اینکه عادت کردیم مرده ها رو دوست بداریم تنها شخصیت زنده ی روزگارمان که شخصیتش را تحسین میکنم و دوست دارم پر.فسور سمی.عی هست.  از اردیبهشت ۸۴ که با شنیدن حرفاش، به پزشکی علاقه مند شدم تا امروز، دوستش دارم و بهش افتخار میکنم... و خوشحالم که آن بعد از ظهر بهاری ۸۴، برای دیدن و شنیدن حرفاش وقت گذاشتم.

خدایا! در امانش دار.

۶ اردیبهشت ۹۵

 بیاییم دسته جمعی در این نیمه شب عزیز که صداهایی موهوم از آن سوی دیوار می آید، دسته جمعی بگوییم: " امتحان، خر است."

چرا درست وقتی که کمی تا قله مونده متوقف می شم؟!! چرا وقتی زمان زیادی یه مسیر سربالایی رو رفتم و سختی هاشو کشیدم حالا رسیدم به جایی که قله رو می بینم ، دیگه تکون نمیخورم؟؟!! فقط کافیه یه کم دیگه تحمل کنم و برم، اما پاهام چسبیده به زمین! میدونم اگه ادامه ندم به زودی قل می خورم می افتم پایین! همون جای اول! ولی با این وجود بازم پاهام چسبیده...

چه قدر همین بی رغبتی و بی غیرتی هم اذیتم میکنه... اونم درست این جا! کمی پایین تر از قله...

قبل از عید، داداش ما میخواست بره بیرون، لباسشو پوشیده بود اومد جلوم گفت لباسم خوبه؟! گفتم اره! گفت ینی لکه ی زردش مشخص نیست؟! ( لکه ی زردش خیلی گنگ و نامفهوم بود! اگه نگفته بود من نمی فهمیدم!) در کمتر از چندثانیه جوابی بش دادم که هرموقع یادم میاد خنده م میگیره! گفتم اگه کسی زوم شد رو این لکه، فوری ازش بپرس: ببخشید آقا شما دیگوکسین مصرف میکنید؟! اگه گفت اره، بگو آقا شما مسموم شدی!! باید سریع بری بیمارستان!

گفتم اخه کسانیکه .dig ( بخوانید دیج!) مصرف میکنند درصورت مسمومیت با دیج،  دچار زرد بینی (yellow vision) میشن!! 

الان داشتم عوارض مسمومیت دیج رو میخوندم رسیدم به زرد بینی ، چک و چیلمان تا بناگوش باز شد!! و احتمالا اینو هیچوقت فراموش نمکنم!

گفتم بجای اینکه همش یچی بگم بخندیم یچی هم بگم بر علم تان افزوده شود!!

به قول همین برادر: الهم الرزقنا ازین حاضرجوابی ها سر جلسه!!