میگن سلام باید رسا باشه... رسا بود یا داد بزنم؟!

قضیه و ایده ی ساخت این وبلاگ برمیگرده به چند صد... روز پیش!! زمانی كه در هفدهم، هِفتَهُم، و یا حتی هیودهمِ سال 93 بعد از كنكور شرم آوره ارشد كه هیچ امیدی به قبولی نداشتم، تصمیم گرفتم برای بار چندم برم و كارشناسی شركت كنم، لذا رفتم و به جد تصمیم گرفتم كه بلههههه من امسال باید پزشكی قبول شم!!

لابد فك میكنین قبول شدم؟! زهی خیال باطل!!

خلاصه با دوتا شغلی كه داشتم یكیش صبح و یكیش عصر طوری برنامه ریزی كردم در حد برنامه ریزی های ژاپن برای مقابله با سونامی احتمالی!! خوندم و خوندم دیدم بله دیگه بلدم و میتونم سوالای كنكور كه سهله، سوالای المپیادم با درصد 99.99% بزنم و چه شود!! (اون 0.01% هم خطای چاپی میتونه باشه، یا شایدم یه لغزشی باشه كه موقع خوردن كیك و ساندیس ممكنه رخ بده) خوندن های من یه طرف و دعا كنندگان اعم از دختر و پسر و پیر و جوان و همه و همه یه طرف! یعنی هركی
بوداااا دیگه در قبولی من شكی نداشت!

تا اینكه مرداد میاد و نتیجه ها رو اعلام میكنن و میبینم ای دل غافل!!! مدرك لیسانس زبانمو تمام سابقه ی تدریس و تمام پُز هایی كه بخاطر بلد بودن زبان انگلیسی می دادم زیر رادیكال به توان 4 رفت!!! یعنی زبان رو هم صد نزده بودم چه برسه به سایرین... (لازم به ذكره بگم كه رتبه م نسبت به اطرافیانم درخور توجه بود ) خلاصه با چنان اعتماد به نفسی كه احتمالا سازمان سنجش هم تا دو روز بخاطر این اعتماد در شُك به سر میبرد اومدم و بسم ا... پزشكی شهید بهشتی!! همینطور نوشتم و نوشتم كه دیگه آخریش پرستاری مراغه بود!! یعنی بدترینش از نظر من... یعنی خودمو در حد پزشك میدیدم!

همین دیروز... شایدم پریروز... نمیدونم نتایج نهایی اومد و با كمال افتخار جلوی اسمم خیلی ظریف (به یاد  5+1) نوشته بود عزیزم مردود شدی!! منم اصلا به روی خودم نیاوردم، انگار نه انگار... پیام دادم به اون دسته از دوستام كه بی صبرانه منتظر نتایج بودن و خواهر و برادر پشت كنكوری داشتن كه ببینم اونا هم گند زدن یا نه! خب البته اونام كارشون خوب بود ولی نه در حد من!!

حالا همه ی اینا رو گفتم كه برسم به این قضیه ی مهم و اساسی!!

من نمیدونم این مثبت اندیشی و انرژی های مثبت رو كی از خودش درآورده كه اگه بفهمم خرخره شو میجوام (جویدن)!! مگه ما مسخره ی مردمیم؟! این همه انرژی مثبت میدادم كه میتونم كوش؟! تازه واسه همین افكار مثبت هم كلی كارا كرده بودم، مثبت فكر میكردم كه بله دیگه قراره برم خوابگاه و اینا... كلی وسایلامو جمع و جور كرده بودم و از همه مهمتر این وبلاگ رو درست كرده بودم كه توی خوابگاه خاطراتمو بنویسم!!

من الان اون انرژی مثبت هامو میخوام!!

اصلا من  از امروز  به انرژی كائنات و مثبت اندیشی و انرژی درونی و حتی انرژی برق هم هیچ اعتقادی ندارم!!اما چون همه منو با تصمیم هایی كه میگیرم و معمولا به عمل میرسونمشون میشناسن، امسال هم میخونم و بازم كنكور شركت میكنم! انرژی هم نمیدم كه پس فردا هزینه ای قبضی چیزی برامون صادر نكنن!! وقتی یه منبع دائمی هست تمام انرژی ها برن به جهنم!!

الیس ا... بكاف عبده     -------->       آیا خدا برای بندگانش كافی نیست؟

+ بعدا نوشت: اینم اولین واکنش یکی از دوستام بعد از دیدن آدرس وبلاگم!! خداییش اینقد ضایعه س؟! دو نقطه دی





طبقه بندی: حرف های قدیمی، حرف های جدید، توضیحات، اتفاقات، خاطرات، 

[ پنجشنبه 19 شهریور 1394 ] [ 06:37 ق.ظ ] [ زهرا بانو ] چیزی میگی بگو؟! 6