!!!چی بودیم... چی شدیم
...Follow your dreams...
دیدین
یه عده همش در حال شکایتن؟! هوا سرد میشه شکایت میکنن، گرم میشه شکایت میکنن،
معتدل میشه شکایت میکنن، بارون میاد شکایت میکنن، آفتاب میزنه شکایت میکنن، وَ وَ
وَ ... این آدما خودشونم نمیدونن چی میخوان! الان نگفتم که فک کنین من از این آدمای
غرغرو ام هاااا، نه اصلا! م.
پ. ن خودش برام یه هارد فیلم و کارتون زده، بعد اومده تلگرام میگه چرا کمتر میای
نت؟! امروز
بعد از چهار ماه صبح ساعت 7:30 رفتم سرکار!! آخه من یخورده که از بند پ استفاده
میکنم، این چهار ماه رو بعد از ظهرا میرفتم و به محض اینکه کارم تموم میشد (چه یه
ساعت، چه 8 ساعت) میومدم خونه تا بتونم به درسام برسم! راستی
میلاد هم که انتقالیشو از تهران گرفتیم اینجا، با اینکه توی یکی از کلانتری های
بغل گوشمونه اما بهش گفتن مرخصی هر 45 روز یا 50 روز یکبار بهش میدن!! "طفلی
تو باورش چه نقشه ساخته/ اما به اینجا که رسیده باخته" * بهش گفتم بمون تهران
و انتقالی نگیر، گوش نداد، الان پشیمونه!! تجربه نشون داده که اونایی که به حرف من
گوش ندادن در 99.99% موارد تا حد مرگ پشیمون شدن!! توصیه های منو جدی بگیرین!! *
این یه بیت شعر هم ماله یه بنده خدایی بود که به نفع خودم و برای رسوندنه مقصوده
خودم کلا کوبیدم از نو ساختمش، دستم درد نکنه! این
تموم شدن کنکور یه سری پیامدا داشته که بعضیاشون خوب بوده و بعضیاشون اونقد بده که
دلم نمیخواد حتی راجع بهشون حرف بزنم!! تقریبا
4-5 ماهی هم میشه که نتونستم برم پایگاه و اصلا نمیدونم اونجا چه خبره، میشه گفت
آخرین بار همون 22 بهمن بود که رفتیم راهپیمایی (تظاهرات! از
طرفی دیروزم م. پ. ن لطف کرد اومد جلوی محل کارم و هاردمو برد که برام یه عالمه
فیلم و کارتون بزنه که توی وقتای بیکاریم بشینم تماشا کنم و از اوقات فراغتم به
نحو احسن (احسنت!) استفاده کنم، و امروزم باز این همه راه رو طی کرد تا هاردمو بهم
پس بده و منم بعد از این پست میخوام برم ببینم چیا زده برام!! +
هوای گرم، دلم شدید بستنی میخواد، خدایا یکی رو برسون بره برام بخره!! شاید
باورتون نشه اما من تا به امروز همینجوری دارم پیام تبریک دریافت میکنم! دیروز
بعد از 4- 5 ماه که بخاطر درس خوندن خودمو توی خونه حبس کرده بودم الناز اصرار
داشت که بریم بیرون همو ببینیم! منم که آخرای ماه سرمون شلوغ میشه واسه اینکه
بتونم تا عصر کارمو تموم کنم از ساعت 11 رفته بودم و بالاخره ساعت 5 کارم تموم شد
و به قراره ساعت 6 تونستم به موقع برسم الناز
بهم گفته بود برا تولدم میخواد دسر درست کنه و منم خیلی مشتاق بودم که دست پخت
دوستمو بخورم،
+
از النازی خیلی ممنونم بخاطر این تولدی که برام گرفته +
امروز تولد یکی از دوستای خوبم ر. ر هست، تولدش رو تبریک میگم و براش آرزوی موفقیت
دارم! بله
امروز سالروز تولد یکی از بهترین دخترای دنیاس! اولین
پیام تبریک حضوری: دامادمون اولین
تبریک با تماس تلفن: داداش میلادم از پادگان اولین
اس ام اس: طبق معمول الناز اولین
پیام تبریک تلگرامی: همکلاس دانشگاهیم، دانشجوی ارشد زبان، که همیشه فک میکنه من
تولدم 25 تیره مارال. ح اولین
پیام اینستایی: یکی از فالورهای جنس ذکور که نمیشناسم! هنوز
فیسبوک و جاهای دیگه رو چک نکردم! چک کنم در اسرع وقت به سمع و نظرتون میرسونم! مامان
و بابام به هیچ وجه زیر بار نمیرن که بهم تبریک بگن، میگن ساعت 5 به دنیا اومدی اون موقع تبریک
میگیم! این
تبریکایی که از بانک ها میاد اصلا خوشحالم نمیکنه، پول بفرستن به جاش اگه راست
میگن!! و
همچنان این تبریکات تا آخرین دقایق امروز ادامه خواهد داشت و ممکنه فردا هم
تمدید بشه!! اما اتفاقات دیروز (پس از کنکور) دیروز
حالا از کنکور برگشتم اومدم یه سر به گوشی بزنم ببینم چه خبره دیدم
یــــــــــــــــــــــا ابالفضـــــــــــــــــــــــــل! خلاصه
جونم براتون بگه که دیشب واسه اینکه بهم روحیه بدن و تسلی خاطره سوالات بازمانده و
جواب ندادۀ من در کنکور باشه، برداشتن طی یه عملیات خودجوش منو بردن پارک منظریه!!
منم تو راه کلی غر زدم که بابا اینجا خیلی شلوغه، آدم راحت نیست همش توسط خونواده
هایی که کمتر از یک متر باهاشون فاصله داریم زیر نظریم و از این صوبتا! همینجوری
هی داشتم غر میزدم دیدم یه خانومی اومد بــــله
دیگه توی پارکم آسایش نداریم که از دست این خواستگارا! آقا
بعد از اون من میخواستم هر غلطی بکنم آبجی هی می گفت نکن، تو تحت نظری، از
سه چهار ماه پیشم واسه امروز مرخصی گرفته بودم، صاحب کارمون میگفت آخه تو کنکورت
جمعه س چرا شنبه رو نمیای؟! میگفتم بابا من روز تولدم دوست ندارم کار کنم، الان
مامان میگه خوبه مرخصی گرفتی بیا خونه رو بریزیم تمییز کنیم!! + همچنان تولدم مبارک +
دیدین ترکیه بخاطرِ به دنیا اومدنِ من چیکار کرد؟! والا من راضی به این همه شورش
نبودم، +
امروز هم زمان با من دو نفرم سعادت اینو داشتن که به دنیا بیان، بهشون تبریک میگم،
جناب آقای اکبر آقایی (یک سال از من کوچیکتر) و آقای فرهاد عظیمی (سه ساعت
کوچیکتر!) دیروز
کلی پیام های انرژی مثبت دریافت کردم، حتی داداشم میلاد از پادگان زنگ زده بود و
برام کلی آرزوی موفقیت کرده بود، کمتر کسی بود که نمیدونست من فردا (یعنی امروز)
کنکور دارم! حتی آخرین پیامی که دیروز از یه دوست خوب دریافت کردم هم کلی انرژی
بهم داد...
اما
با این حال تمام آرزوهام برباد رفت و نه تنها کنکور نسبت به پارسال سخت تر بود،
بلکه منم آخرهای کنکور (شایدم وسطاش) کلا حالم بد شد و مجبور شدم کنکور رو نصفه و
نیمه ترک کنم!! توی
کلاس شمارۀ 7 مدرسۀ فاطمیه کنار پنجره ای که یه تاقچۀ بزرگ داشت و درست لوکیشینی
بود که آرزوشو داشتم، فک نمیکردم اتفاق بدی بیوفته اما.... یه
مراقبی داشتیم که قبل از کنکور کلی واسمون از خودش خاطره تعریف کرد و کلی
خندوندمون، میگفت 12 سال بعد از دیپلمش رفته بوده دانشگاه! واسه اینکه استرسمونو
کم کنه ازمون خواست یه بیوگرافی مختصر از خودمون بگیم! خیلی جالب بود، توی اون
کلاسی که تقریبا 30 نفر بودیم، 7-8 نفرشون فارغ التحصیل لیسانس یا حتی ارشد بودن و
احتمالا مثه من هدفشون رشته های بزرگ بوده، اما بعد از کنکور که دیدمشون همچین
راضی از جواب هاشون نبودن! فک
میکنم از سال 87 که اولین کنکورمو دادم تا حالا 5 باری این کارو کردم، و توی این
سالها امسال اولین سالی بود که وقتی از جلسه اومدم بیرون، برخلاف همۀ بچه ها هیچ
کسی اون بیرون منتظرم نبود، یعنی خودم خواسته بودم کسی نیاد، ولی نمیدونستم قراره
اینقده دلم بگیره! شاید
باید کتابامو نگه دارم برای سال بعد... میگم شمارش
معکوس شروع شده یا هنوز مونده؟! یه
دوستی داشتم چند ماه پیش بدون دلیل یهویی از تلگرام رفت! هرچی ازش پرسیدم که چی
شده فقط گفت برام دعا کن یه کاری پیش اومده نمیتونم تو تلگرام باشم! منم گفتم با
اینکه نمیدونم کارت چیه اما امیدوارم موفق باشی! دیروز
دیدم عــــــه برگشته تلگرام و رفتم جویای حالش بشم ببینم مشکلش رفع شده یا نه،
نگو این دوست مام (که شرایط یکسانی داریم تقریبا) میخواسته مثه من کنکور بده، یعنی
دیشب با شنیدن این خبر اینقده خوشحال شدم، آخه دیگه الان حس میکنم که تنها نیستم! اصلا
از این انتظارای کوفتیه نزدیک امتحان خوشم نمیاد، از
صبح هم همینجوری عاطل و باطل دارم تو خونه میچرخم، به
نظرم پارسال که رفته بودم برا گزینش، محلش همون دبیرستانی بود که جمعه قراره برم کنکور
بدم، به دوستم پیام دادم ازش بپرسم، اولش میگه آره خودشه، بعد که چند بار ازش
پرسیدم "مطمئنی؟" میگه راستش یادم نیست!! این
کارت ورود به جلسه مو هم که سانسور کردم به الناز و م. پ. ن گفتم یه نکتۀ ریز داره
اگه متوجه بشین یه بستنی پیش من دارین، م. پ. ن اومده میگه جلوی معلولیت رو خالی
گذاشته!! یعنی واقعا من از نظر اون معلول ذهنی ام که دارم میرم برای صدمین بار
کنکور بدم؟! حوصلم
شدید سر رفته!! کاش یکی بود... اما متاسفانه برای ما همیشه یکی نبود!! + اون شکلکای جدیدم تازه پیدا کردم!! ندید بدید هم خودتونین!! آبجی
اومده خونه و با ذوق و شوق میگه: زهرا اگه بدونی امروز موقع اومدن چه اتفاقی
افتاد؟! _
خب چی شده؟! +
امروز داشتم میومدم یه خانومه _
خـــــــــــــــــــــــُـــــــــــــــــــــب؟! (اینو خیلی مشتاقانه بخونین!) +
هیچی دیگه! _
چی هیچی دیگه؟! چی شد؟! شماره دادی؟! +
نه! _
دقیقا قیافۀ من +
خو دختر مجرد سراغ ندارم!! _
حالت خوبه؟! +
(سکوت) خواهر
ما رو باش! مردمم خواهر دارن مام داریم! نه
خداییش این خواهره که من دارم؟! میگه دختر مجرد نمیشناسه، ای خدا بیا منو بکش راحت
شم!! با
این ضد حالی که از طرف آبجی خوردم، دیگه دست و دلم نمیومد که برم سرکار، اما رفتم
دیدم به به چه خبره!! دختره یکی از همکارامون از باغ مادرشوهرشینا یه عالمه آلبالو
آورده، یه بشقاب برا من شست و آورد، منم همچین عین قحطی زده ها افتادم روش انگار
نه انگار که سه روزه دارم آلبالوهایی رو میخورم که آبجی اینا از باغشون برامون
آوردن!
+حتی
موقع عکاسی هم نتونستم نخورم، همش نگران بودم نکنه یکی بیاد ازم بگیره، جای من
بودین می فهمیدین چی میگم!! نیستین خب طبیعیه نفهمین!! +
دیشبم خیلی اتفاقی یه وبلاگ پیدا کردم توپ! از
دیروز که سازمان سنجش اومده کارت ها رو گذاشته که بریم برداریم و پیرینت بگیریم و
بعدش بعد از کنکور دوباره به خودشون تحویل بدیم، چندین نفر از دوستام بهم پیام
فرستادن و بعضیاشونم زنگ زدن که بهم یادآوری کنن که یادم نره کارت رو تهیه کنم،
یکی دو نفرم از چند روز قبل مستقیم یا غیر مستقیم بهم گوشزد میکردن که فلان روز
کارت ها رو میدن! یعنی یه همچین دوستایی دارم، اونا بیشتر از من پیگیر کارای من
هستن و این باعث خوشحالیه! مهم هم نیست که رابطۀ دوستی من باهاشون در چه حده و این
دوستی تا کی و کجا قراره ادامه داشته باشه اما همین که امروز به فکر من هستن و
براشون مهمه که من چیکار میکنم و برای تصمیم هایی که میگیرم احترام میذارن و
تشویقم میکنن برام هم کافیه هم ارزشمند! یه
دوستی داشتم که میگفتم دخترش به دنیا اومده و اسمشو گذاشته نیلوفر (پست شمارۀ 180 )،
امروز تولدش بود! بیشتر از 10 ساله رفیقمه، هرچند از وقتی که ازدواج کرد و رفت
ورزقان شاید سالی یکی دوبار میتونم ببینمش، اما با این حال ذره ای از احساسم بهش
کم نشده و اگه زمانی هم اون منو فراموش کنه، من نمیتونم اینکارو بکنم چون خیلی بهش
مدیونم، و این شامل اون دسته از دوستامم میشه که الان هستن و شاید بعد ها نباشن! تولدشو
که تبریک گفتم، کنار پیام تشکرش یه پیامی فرستاد که خیلی داغونم کرد، از ظهر حالم
گرفته س، خدا کمکش کنه واقعا! (نه که به من چیزی گفته باشه ها، یه مشکل بزرگی براش
پیش اومده که امیدوارم مشکلش هرچه زودتر حل بشه!) +
عنوان: سجاد سامانی + این
شعر هم خیلی به دلم میشینه، چندباری توی گروه ها گذاشتم اما انگاری دلم آروم نشده،
میذارم اینجا که همیشه بمونه! به
تو گفتم که در این دور شدن ناچاری؟ سر
به تایید تکان دادی و گفتی آری عین
مرگ است اگر بی تو بخواهد برود او
که از جان خودت دوست ترش میداری ای
که نزدیکتری از منه دلتنگ به من بین
ما نیست بجز فاصله ای اجباری من
عروس توام ای از من و آغوشم دور خطبه
را گریۀ من میکند امشب جاری زندگی
چیست بجز خاطره ای افسرده زندگی
چیست بجز رنج و غمی تکراری گله
ای نیست، به تنهایی خود دل بستم به
– غزل گریه – ی هر روز... به شب بیداری روی
دیوار دلم سایه ای از قامت توست مثل
تنهاییِ من قد بلندی داری... "سیده
تکتم حسینی" شما
تازه به دوران رسیده ها یادتون نمیاد که!! بعدش
کردن اینترنتی، یعنی درست اون سالی که من کنکور دادم اولین سالی بود که ثبت نام
اینترنتی شده بود، اونم باید دفترچه و نمونه فرم و اینا رو میرفتی از پست هزینه
میدادی و میگرفتی، بعد یه کارت های زرد رنگی هم بود (نمونه شو هنوزم دارم) از
اونایی که بانک توش رمز کارت ها رو میده، به عنوان همون کارت اعتباری بهمون میدادن
و خوندن عددهای اونو وارد کردنشون کار حضرت فیل بود!! خلاصه
بله ما این چیزا رو دیدیم واسه همین قدر داشته هامونو میدونیم، این هفتادیا به اون
ور این مصیبت ها رو نداشتن که، نشستن تو خونه، نه صف دفترچه دیدن، نه صف پست، نه
هیچی، عرض ایکی ثانیه کاراشونو ردیف کردن، بعد احیانا دانشگاهم که قبول میشن میگن
أه این چه دانشگاهیه!! از
اتاق فرمان اشاره میکنن که برو سر اصل مطلب!! هیچی دیگه منم کارتمو گرفتم،
از
اونجایی که کسی رو ندارم تا باهاش حداقل ساعتمو ست کنم، دیگه اون یکی ساعت شبیه
این که واسه جنس ذکور بود رو همونجوری گذاشتیم اونجا بمونه و این ساعت رو با قلبی
پر از اندوه از جفتش جدا کردیم!! *
این ساعت واران ایهام نداره؟! 1) در زبان ترکی "داشتن" میشه "وار":
ساعات واریم --> ساعت دارم! 2) در زبان فارسی "مانند" میشه "وار":
دیوانه وار--> مانند دیوانه! + خواستم بگم فارسیمم مثه عربیم خوبه... کور شود هر آنکس که نتواند دید!! بنده
به این امر که کمال همنشین در آدم اثر میکنه، یا میگن رفیقا ویژگی های همدیگه رو
برمیدارن یا روایت شده که هر کس هم کیشه رفیقشه کاملا معتقدم! اما نه دیگه تا این
حد که عکس های پروفایلامون هم یکی باشه!
خیلی
خوبه ها که ما شبیهیم، ولی خب مثلا شباهت عکس پروفایل الناز با م. پ. ن و عکس گروه
ممکنه مشکلاتی ایجاد کنه؛ مثلا من یهویی حواسم نباشه یه چیزی رو که میخوام به الناز
بگم برم توی گروه بگم!! +عید
رو تبریک نگفته بودم؟! خب الان میگم! +
چی؟! کنکور؟! یادتونه
توی پست های خیلی قبل گفته بودم (برای کسب اطلاعات بیشتر کلیک رنجه بفرمایید) که یه گربه هه پارسال اومده بود سه تا بچه جلوی خونۀ ما به دنیا آورد و بعد هم
سه تای دیگه توی موتور خونه مون، و همسایه مون از این شیش تا مراقبت کرد تا بزرگ
شدن؟!
شما
فقط اندازۀ اونا رو با دست میلاد مقایسه کنین (عکس پایین سمت چپ)، بعنی از دست
میلاد کوچیکترن، اصلا
آدم عذاب وجدان میگیره، خیلیییییییییی دلم براشون میسوزه طفلکی ها!! آخرای ماه رمضون که میشه مثه وقتی که نزدیکای افطاره دیگه انرژی
ها تموم میشه، من که دیگه صبحا حتی حالشو ندارم بیدار شم سحری بخورم، همچین بیدار
که میشم فقط میرم یه چیزی میخورم و میخوابم تا اذان بشه، با اجازۀ خودم خوندن دعای
سحرم حذف کردم!
نه
خداییش من به این چی بگم؟! منم میخواستم با همین روش م. پ. ن رو سرکار بذارم اما بیخیالش شدم چون کلا اهل
سرکار گذاشتن نیستم، درسته وقتی یکی سرکارم بذاره جنبه شو دارم اما خودم خوشم
نمیاد کسی رو سرکار بذارم! خب دیگه اینم از ویژگی های خوبه منه که هرکسی اینو
نداره، دلتون بسوزه آقا
دیشبم یه نفر (؟) برام یه آهنگی فرستاد اصلا عاشق اون آهنگه شدم، از دیشب بگم
صدبار گوش دادم کم گفتم، الانم دارم باز گوش میدمش، توصیه میکنم شمام دانلودش
کنین، خیلی قشنگه یه
دوستی هم هست به اسم م. ک ملقب به کربلایی، این دو روزه هی از کنکور ازم میپرسه
(البته کارش خوبه ها)، خواستم همینجا از همین تریبون اعلام کنم که تا روز 25 تیر
هرچقد میخواین از من راجع به کنکور سوال بپرسین، اما وای به حالتون بعد از اون روز
هی بپرسین که چی شد و چجوری جواب دادی و از این صوبتا، یعنی چشامو میبندم و هرچی
دستم بیاد تایپ میکنم! /\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\ اعصاب
نمیذارن برا آدم!! یه
مدته یه سری اتفاقای ناخوشایندی افتاده که هرجور حساب میکنم، نمیدونم چجوری شده که
اینجوری شده، ولی به هر حال اونقدری روم تاثیر گذاشته بود که نه میتونستم درس
بخونم، نه دلم میخواست بیام وبلاگ، نه تلگرام، نه اصلا دلم میخواست کسی رو ببینم
یا با کسی حرف بزنم، تا اینکه دو شبه دیگه طاقت نیاوردم و همۀ حرفای دلمو به شخص
مورد اعتمادم گفتم بگذریم... دیشب
الناز میگه الان کلی خبر جمع کردی بذاری وبلاگت، میگم آره خبر دارم اما خبرایی که
نمیشه گفت و شخصیه! یه مدتم هست الناز بنابه یه سری دلایل اسم منو گذاشته
"خبرک" (خبر کوچک در
اتفاقی نادر من امروز بعد از اذان ظهر از خواب بیدار شدم! خلاصه
هنوزم که هنوزم به قول دوستان حسش نیس، گفتم بیام یه پستی چیزی بذارم شاید حالم
اومد سرجاش! یه جورایی هم این شبای احیا ریتم خواب آدمو بهم میریزه، حالا اگه
واقعا آدم بتونه توی این شب ها حاجت بگیره که فبها المراد (فبه‌المراد؟)؛ اما اگه نتونه چیزی بجز
کسلی و بی خوابی و گذر وقت واسه آدم نداره! یه
عکسم پیدا کردم خیلی خفنه، گفتم
دیشب چه خبر بود؟! نگفتم؟! اوکی! یه
رسم و سنت قدیمی که بین همسایه های ما سالهاس وجود داره اینه که هر شب از شب های قدر، یکی از همسایه ها همه رو دعوت
میکنه که خونۀ اونا جمع شیم و اعمال شب قدر رو همه باهم اونجا انجام بدیم! تا همین
پارسال یه خانومی بود که نذر داشت تا وقتی خونه بخرن هر سال، اولین شب قدر این مراسم خونۀ
اونا باشه، دومین شب قدر هم خونۀ یه حاج خانومی بود که اونم نذر داشت، سومین شب هم
هر سال بالاخره خونۀ یکی میشد که مشکلش حل شده بود! اما امسال اون دوتا همسایه های
ثابت که نذراشون قبول شده بود از اینجا رفتن! هیشکی هم اعلام آمادگی نکرد و اینجا بود
که مامانه من طی یه عملیات خود جوش از
اونجایی که عروسمون به دلایلی نتونست بیاد کمک کنه، و اگه هم میومد بازم نمیتونست،
تمام پذیرایی از قریب به 100 نفر خانومی که اومده بودن به عهدۀ منو آبجی بود! خلاصه
بعد از اینکه مهمونا رفتن شروع کردم به تک زدن (طبق سنت قدیمی بین منو دوستام!)
راستش من یه رفیق قدیمی دارم از زمان اول دبیرستان باهم رفیقیم و اون فقط 5 روز از
من بزرگتره، امسال چون داشت مامان میشد میدونستم روزه نمیگیره برا همین اصلا بهش
تک نزدم که یوقت مزاحم استراحتش نشم، اما دیشب گفتم دیگه هرچی باشه از شبای قدر
نمیگذره و حتما بیداره! تک که زدم بهم پیام داد که یه خبر خوش دارم!! گفتم چی؟!
(البته خودم حدس زده بودم باید راجع به نی نی باشه، راجع به این نی نی هم هیچی
نیمدونستم، بهشم گفته بودم بهم چیزی نگو، روزی که بدنیا اومد بگو تا سورپرایز شم!)
یعنی وقتی جوابشو گرفتم اونقدر خوشحال شدم که کلا یادم رفت چقد خستم!
+
زمانای قدیم که میلاد خیلی کوچیک بود، پدربزرگمینا یه همسایه داشتن که نوۀ اونا هم
یه دختر همسن میلاد بود و اینا باهم بازی میکردن (الان اون دختره چند سالی میشه
ازدواج کرده!!!!!! بالاخره
پریشب میلاد اومد... همون شب ساعت 12 مکالمۀ منو اون: میلاد:
بالاخره برای همیشه اومدم تبریز!هوراااا من:
بدترین خبری بود که میتونستی بدی! الان
با خودتون فکر میکنین من چه خواهر ظالمی ام که دلم نمیخواد برادرم بیاد خونه و
راحت باشه؟! ولی باور کنین تو تهران جاش خوب بود! البته دعوامونم کمتر! فقط میخوام
توی این دو روز که صدبار باهم حرفمون شده یه نمونه شو بگم! مامان دیروز برام لباس
خریده بود که واسه شبای احیا بپوشم (چون لباس سیاه نداشتم و کلا علاقه ای به رنگ
سیاه ندارم ولی دیگه چون سنم کم نیس مجبورم بخاطر بستن دهن مردم که پس فردا نگن
دختر فلانی شب شهادت لباس رنگی پوشیده بود، بپوشمش! حالا
این کمترین چیزه! بعد بگین من خواهره بدی ام!! والا شمام خواهر یا برادرتون با
لباس تازه تون این کارو بکنه شما بدتر از من میشین! اینا
به کنار چند شبه نه تنها االناز، م.
پ. ن هم از کمتر رفتنم به تلگرام شاکیه! میگم بابا مگه شما موفقیت منو نمیخواین؟!
بیست روزم تحمل کنین (همراه با دعا!
دیروز
حالا سر همون قضیۀ جوراب، دیدم اصلا اعصابم خورده نمیتونم برم درس بخونم، یه سر
رفتم تلگرام، همینجوری که داشتم با الناز چت میکردم گفتم برم یانگوم رو نگاه کنم
(آخه خیلی وقت پیش که نشون داده الان آدم خوشش میاد دوباره نگاه کنه!
مدرکم
رو میکنه!! دوسش
دارم دیگه! کاریش نمیشه کرد!
بالاخره
بحرانی ترین روز ممکن رو توی فصل بهاری که گذشت (هرکی ندونه فک میکنه ده بیست سال
ازش گذشته جدای
از این اینها میبینم که رفتیم توی ماه مورد علاقۀ من! ماه تولدم... ماه اتفاق های
بزرگ، ماه آدم های بزرگ (یه نمونه ش همینجا حی و حاضره! اما
میخوام براتون از یه ترس صحبت کنم! باور بفرمایین هنوز اون تکانه ای (همون مینی
زلزلۀ خودمون) که دو سه روز پیش اومد، ترسش توی وجود الناز باقیه! راستی
بهتون گفتم که میلاد انتقالیش جور شده و همین امروز و فرداس که واسه همیشه بیاد
تبریز؟!
اصولا هوای سرد رو به هوای گرم ترجیح میدم، برفم به
بارون ارجحیت (ارجعیت؟!) داره واسه من، با این حال توی اینجور هواهای گرمی ام که
وسط ظهر از سرکار برمیگردم خونه و زیر چادر و مانتو و مقنعه دما دو برابره بیرون
میشه خدارو شکر میکنم، اما نه واسه اینکه خدا بیاد درجه حرارت رو ببره بالاها،
واسه اینکه چه شانسی آوردیم ماه رمضون هوا اینجوری وحشتناک نبود!!
خب عزیزه من، بنده مشغولم؛ خودت برام مشغولیت جور کردی، چجوری میتونم دل
بِکَنَم و پاشم بیام آخه؟! حرفا میزنیا!!
بعد از اینم قراره یا همون
بعد ازظهرا با همون شرایط برم، یا اگه هم از صبح خواستم برم به خودم بستگی داره که
ساعت 10 برم، 11 برم، یا اصلا نرم (این آخری اغراق بود شما جدی نگیرین!!)! آره
داشتم میگفتم که ساعت 7 مگه من میتونستم از خواب پاشم!!
حالا هیشکی ندونه فک میکنه
ننم میذاره تا لنگ ظهر بخوابم!! (دارم مهر میکنم، بخونید مَهر= تمارض، ناز و ادا
کردن که مثلا اذیت میشم اینجوری!) خلاصه رفتم و تا عصر هم کارم طول کشید، از طرفی
هم نن جون قرار گذاشته بود بریم بیرون برام یه سری خرت و پرت بخره ( و البته آخر
ماه که حقوق گرفتم پول اون خرت و پرتا رو ازم بگیره!
) منم همون قضیۀ مهر و اینا
پیچوندم و نرفتم و با اجازتون میرم یه فیلم از همون فیلمایی که م. پ. ن برام زده
تماشا کنم!! بالاخره باید یه جوری تلافی اون همه درس خوندن برا کنکور و درنهایت
گند زدن به اون رو دربیارم یا نه؟!
طبقه بندی: خاطرات، توضیحات، اتفاقات، حرف های جدید، حرف های قدیمی،
یکی
از پیامدای خوبش اینه که الان وقت آزاد خیلی دارم، از روز شنبه واسه هر ساعتی که
خونه بودم مامان یه برنامۀ خاصی داشته ( این قلمچی میگه برای تابستان شما برنامۀ
ویژه ای داریم، ننۀ منم شعارش این بود که برای بعده کنکورت برنامۀ ویژه ای دارم!!)
از طرفی آخرای ماه از 25 ام به اون طرف سرمون خیلی شلوغ میشه و حسابی هم خسته
میشم، 
اما ماشاا... نن جون جوری برنامه میریزه که نمیشه پیچوند! 
) و از همون موقع شالِ
دوستم مونده دستم و شما حساب کنین که چقد مشغول بودم که هنوزم نتوستم ببرم بهش پس
بدم!! امروزم سه شنبه روز پایگاه بود اما خسته بودم و نرفتم!! (یه خدا قوتی چیزی
هم نمیاد سر زبونتون، همینجوری بر و بر منو نگاه کنین ها!!
)
اما
بگم از اون پیامد بدهاااا!! یادتون میاد دورانی که برای کنکور درس میخوندم چقد
خوراکی داشتم؟!
یادتونه هرچی هوس میکردم عرض کمتر از 12 ساعت برام مهیا میشد؟!
اون
شکلات ها، شیرینی ها، لواشک ها، همه و همه یادتون میاد؟!
یادتونه مامانم میگفت
بخور جون بگیری؟! یادتونه میگفت نه اصلا هم چاق نیستی، فقط رو درس هات تمرکز کن؟!
حالا برگشته میگه وااااااااااااااااااای زهرا چقد چاق شدی!! شاید باورتون نشه اما
دیگه بهم ناهارم نمیده!! میگه باید لاغر کنی، هرچی حرفای گذشته شو براش یادآوری
میکنم میگه یادم نمیاد گفته باشم بخور جون بگیری!! به دادم برسین، اگه یکم دیگه تو
این شرایط بمونم تلف میشم هاا،
اونوقت کی بیاد براتون از خاطرات بی شوهریش
بنویسه؟!(میدونم هیچ ربطی نداشت فقط خواستم تاکید کنم آی ام سینگل!
)
طبقه بندی: حرف های قدیمی، حرف های جدید، توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
اصلا از
یه سری از دوستام پیام دریافت کردم که شماره هاشون پاک شده بود و چون خبری هم
ازشون نبود احتمال میدادم منو به کل فراموش کردن!!
اما وقتی رسیدم به محل قرار در کمال ناباوری دیدم به به... به همراه
دسر، یه کیک خوشمزه هم درست کرده 
و با کلی مخلفات و تجهیزات واسه من یه تولد چهارنفره
گرفته (من بودم و خوهرم و الناز و خواهرش!) اصلا به نظر من هر کس توی عمرش یبار
باید اینجوری توسط دوستاش سورپرایز بشه، وگرنه اگه این چیزام تو زندگی نباشه که
دیگه زندگی فایده نداره!!
و جای خیلیاتون خالی بود!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات، حرف های جدید،
تولدم مبارک!
تعریف از خود نباشه اما شواهد و
قراین اینو نشون میده، البته نظر شمام محترمه!! از دیشب تا حالا کلیییییییی پیام
تبریک دریافت کردم و آمارشون از این قراره:
امشبم که آبجیمینا واسه شام به مناسب تولد این گل سرسبد فامیل دعوتمون
کردن بیرون! چه خبره!! همه منتظر
گند زدنه من تو کنکور بودن!! حالا یکی یکی و با حوصلۀ تمام نشستم به همه شون توضیح
دادم چی شده و همه شون احتمالا به نشانۀ تاسف سری برام تکون دادن! بابا دنیا که به
آخر نرسیده، امسال نشد سال بعد، از قدیم گفتن ز گهواره تا گور کنکور بجوی، ماهی رو
هر وقت از آب بگیری میتونی بخوریش، از همه مهمتر مشک آن است که خود ببوید (چه ربطی
داشت!!)... 
به مامانم گفت حاج خانوم میشه یه لحظه
وقتتونو بگیرم!! منم گفتم بفرما، الان یا یه چیزی ازمون میخواد یا میگه اگه میشه
یکم آروم تر حرف بزنین و بخندین!! یهو دیدم مامان داره شماره میده!!!!!
دوتا خونواده در حال رقابت
برای به دست آوردن من بودن، دو تا خونواده منو برا پسرشون پسند کرده بودن (خدا شانس
بده مردم یکیشم ندارن!)، باورتون میشه؟!
من که خودم باورم نمیشه!! خانومه شماره رو
گرفت گفت میده به هردوشون، ایشاا... قسمت هرکدومشون باشه (یعنی باشم
)!! منم جلوی
عروسمون همچین یه پُزی اومدم که ببین چه خواهر شوهری داری و قدر نمیدونی!! لحظۀ
وصف ناپذیری بود!
حتی میگفت
کم غذا بخور نفهمن شکمویی وگرنه پشیمون میشنااا!!
من نمیدونم این خواهره من دارم
یا دشمن؟! والا دشمن با دشمنش اینکارو نمیکنه!! باور کنین اینا از دست من خسته شدن
میخوان از دستم خلاص بشن، منم چونکه از این نیت شومشون خبر دارم هی جواب رد میدم
به همه! خو مادره من، من اگه
میخواستم کار کنم میرفتم سرکار دیگه، کارمم از این کار خیلی راحت تر بود که!
همکارمم هم اومده تلگرام میگه واااااای زهرا چرا امروز نیومدی، میگم عکس پروفایلمو
نگاه کنی میفهمی، میگه وااااای چه قشنگه سیوش کردم!! میگم خاک تو سرت تولدمه!!
میگه عــــه مبارکه!! یعنی خدا توی شفا دادن به نظرم این دوستمو باید تو اولویت
بذاره وگرنه منو دق میده!!
درسته من ایرانی ام اما متعلق به همه م!! من از همینجا مردم ترکیه رو به
آرامش دعوت میکنم!
طبقه بندی: حرف های قدیمی، حرف های جدید، توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
طبقه بندی: توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
یه حس غریبی داره اینکه آدم مدرک کارشناسی داشته باشه و دوباره بره درسای
دبیرستانو بخونه و بخواد از صفر شروع کنه! وقتی میبینی دوستات دارن پیشرفت میکنن و
به فکره ارشد و دکتران و تو داری پس رفت میکنی یه حس نا امید کننده ای به آدم دست
میده،
اما من با همۀ این حس ها جنگیدم و بازم میجنگم، چون باید به اون چیزی که
میخوام برسم و تا نرسیدم دست از تلاش برنمیدارم!
البته این حس رو برا امتحانا
نداشتماااا بیشتر واسه همین کنکورای مزخرفِ کارشناسی و ارشد بوده! چه خونده باشم
چه نخونده باشم این انتظارش اذیتم میکنه، وگرنه من اصلا با خوده مقولۀ کنکور مشکلی
ندارم که!
نه میدونم چی بخونم، نه میدونم
چی نخونم، نه میدونم اصلا بخونم یا نخونم، فقط اینو خوب میدونم که باید یه چیزی
بخورم!
اونقدم هله هوله ریختم توی این شکم لامصب که ناهار و شام هیچی نتونستم
بخورم! من نمیدونم من قراره کنکور
بدم، من قراره نتیجۀ زحمتامو ببینم، من قراره استرس بکشم، همۀ این بدبختی ها با
منه، چرا دوستام قاطی کردن و دارن جور منو میکشن؟! اصلا کاری باهاش ندارم، انیشتنم میگفتن خنگه، ادیسونم بعد از صد بار
شکست بالاخره موفق شد لامپو اختراع کنه، منم بالاخره به هدفم میرسم! 
جناب م. پ. ن
وقتی دیدی اسم و اختراعات و اکتشافات من تو دنیا مثه توپ صدا کرد اونوقت بهت میگم
که جلوی معلولیت رو چرا خالی گذاشته بودن!!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات، حرف های جدید، حرف های قدیمی،
جلومو گرفت، گفت خانوم دختر مجرد میشناسی که لیسانس
باشه؟
من اینجا ساقۀ کرفسم؟! شلغمم؟! نکنه شوهر دارم و خودم بیخبرم؟ 
همچین وسطاش که رسیدم گفتم یه تعارفی هم به شما بکنم، دهنی نشده که، اضافه
هم نیست، برای تعارف کردنم هیچوقت دیر نیس، فقط مدیونین بیشتر از یه دونه بردارین!
لینکشم این بغل ها بگردین پیدا میکنین، من کلا عاشقه اینجور وبلاگام که طرف خودش بنویسه نه که از جایی کپی کنه!
به خودم قول دادم بعد از کنکور بشینم تمام پستاشو بخونم! براش آرزوی موفقیت دارم!
طبقه بندی: حرف های قدیمی، حرف های جدید، توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
طبقه بندی: حرف های قدیمی، حرف های جدید، توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
یکسال قبل از اینکه من اولین کنکورم رو
دادم، داوطلبا باید میرفتن پست، دفترچه میگرفتن، بعد فرمی که داده بودن رو پر
میکردن و دوباره میبردن پست و پست میکردن بعد وقتی کارت ها رو توزیع میکردن باید
میرفتن دانشگاه تبریز و ساعت ها توی نوبت می ایستادن و امکان داشت کارت پاره بشه و ایراد
داشته باشه و همونجام توی حیاط دانشگاه تبریز چند تا میز گذاشته بودن که به
اشکالات کارت ها رسیدگی بشه، بعد دو تا کاغذ میدادن که رو یکیشون آدرس حوزه های
امتحانی رو نوشته بود و روی یکی دیگه مثلا نوشته بود اونایی که شماره های
داوطلبیشون از فلان تا فلانه توی فلان حوزه س! یعنی قبل از کنکور باید از هشت خوان
میگذشتن و بعدش باید تحلیل میکردن که حوزۀ امتحانیشون کجاس و ممکن بود اشتباه تحلیل
کنن و روز امتحان برن حوزه ای که شمارۀ اونا اونجا نبوده!! (این قسمت رو با خواهرم
رفته بودم و همۀ مراحلش رو خودم از نزدیک دیدم!) حالا اگه یه رقمش ناخوانا
میشد باید میرفتی یکی دیگه میگرفتی، مثه الان نبود که برات با کلی تشکر و اینا اس
ام اس میکنن و اگه اشتباهی هم رخ بده اونان که مسئولن! البته
نه به روش سنتی، بلکه به سبک کاملا مدرن!!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات، حرف های جدید، حرف های قدیمی،
بالاخره
منم به جمع ساعت داران (ساعت واران*) پیوستم! امروز صبح دیگه قید درس رو زدم و
رفتم به یه سری کارا سرو سامون بدم! اول اینکه از بانک برام پیام اومده بود که
دوست عزیز (من دوست عزیزشم ها) با اینکه کارتت رو تعویض کردی اما تا 20 ام این ماه
باید بیای که ما یکی دیگه برات صادر کنیم! یه جورایی غیر مستقیم میخواست بگه که ما
بیکاریم برا خودمونو شما کار جور کردیم، منم چون اون کارتمو لازم دارم مجبور بودم
برم، از طرفی ساعت میخواستم بخرم برا کنکور که اصلا وقت نمیشد برم و به مامان گفته
بودم خودت برو با این ویژگی هایی که گفتم یکی پیدا کن و برام بخر که اونم هی میگفت
نه خودتم باید بیای، صبح بعد از کلی معطلی توی بانک رفتیم و بعد از اینکه کلی
گشتیم و میخواستم کیف هم بخرم و پسند نکردم، این ساعت چشمو دلمو گرفت!
لامصب
ساعت چه گرون شده!!! باید حواسم باشه دیگه گمش نکنم! من با نرخ چند سال قبل رفته
بودم ساعت بخرم با نرخ نجومی مواجه شدم!! آخه ساعت چیه که آدم بخواد اینهمه هم بهش
پول بده! باور کنین اگه میذاشتن سر جلسه با خودم گوشی ببرم خودمو به خرج
نمینداختم! از این ساعت کامپیوتری ها (5 هزاری ها) هم پیدا نکردم؛ وگرنه زمان مهمه
ساعت و شکل و مدل و اینا بهانه! خیلی لحظۀ دردناکی بود، خدا نصیب هیچ ساعتی نکنه!
بسوزه پدر تنهایی و سینگلی و از این صوبتا!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات، حرف های جدید، حرف های قدیمی،
البته نه که خدایی نکرده فک کنین من
ناراحتم میشم یا چی، اصلا هم اینطور نیست، کلا من از اینکه لباسام یا وسایلام شبیه
کسی باشه نه تنها بدم نمیاد، اتفاقا خیلی هم خوشم میاد، اما این گسترشِ یکسان سازیِ
عکس پروفایل داره یکم نگران کننده میشه، مخصوصا اینکه عکس گروه رو هم عوض میکنن،
این عکس زیر هم بعد از انصراف م. پ. ن از اینکه با منو الناز و چندین نفر دیگه
شبیه بوده، توسط عکاس محترم "الناز خانیم" گرفته شده!
خب فاجعه میشه دیگه!
وگرنه من که مشکلی با این جوجۀ صورتیه
خوشگل ندارم! فقط بخاطر خطرات احتمالیش میگم! اصلا از همین جا اعلام میکنم اگه
خدایی نکرده زمانی حرفی از من شنیدین که مربوط به شما نبوده، بدونین که مربوط به
شما نبوده! فک کنم منظورمو رسوندم! بیخیال بابا
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات، حرف های جدید، حرف های قدیمی،
انگاری دیشبم یکی از اونا (بچه ها) جلوی خونمون زایمان کرده بوده و این
چهارتا گربه (نوه ها) رو به دنیا آورده بوده:
چشماشونم هنوز باز نشده، فقط مادرشون خیلی بی وفاس، از صبح که
اصلا خبری ازش نبود، کلی هم غذا گذاشتیم اون طرفا که بیاد بخوره و بچه هاشو تنها
نذاره، اما نیومد، الانم معلوم نیست بچه هاشو برداشته کجا برده!!! شایدم تا الان
یا اونا رو به کُشتن داده یا خورده!! آخه شما
نمیدونین که چقد ناز بودن!!
طبقه بندی: حرف های قدیمی، حرف های جدید، توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
چشام باز نمیشه خووووو!! دیشب به الناز میگم کی
تموم میشه ماه رمضون؟! اومده میگه:
!!! "بهترین حس- مهدی یغمایی"! دست دوستم درد نکنه، آی لاو
یو مای فرند! بدتر از همه روزیه که نتایج میاد، هرکی جرات داره فقط ازم
بپرسه که رتبه ت چند شده، یعنی چنان بلایی سرش بیارم که اسمش یادش بره، اینم تهدید
های من، خیلی هم آرومم، اصلا هم نه استرس دارم، نه عصبانی ام، اینم نوار مغزمه در
این لحظه:
طبقه بندی: حرف های قدیمی، حرف های جدید، توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
و امروز که حالم خوب بود احساس میکنم بخاطر این بود که تونستم
حرفامو به کسی بگم و خودمو خالی کنم! هرچند اینجور مشکلات خونوادگی رو نباید به
کسی گفت، چون آخرش ممکنه حرفی پیش بیاد و طرف اون اتفاقا رو به رخ آدم بکشه، اما
اگه نمیگفتم واقعا خفه میشدم، حتی طوری شده بود که به الناز گفته بودم اصلا شاید
سرجلسۀ کنکور هم نرم، حتی برامم مهم نبود که این همه مدت وقت گذاشتم و در حد خودم
زحمت کشیدم و درس خوندم! درسته که از این مشکله لعنتی 10درصدشم حل نشده اما حداقل
من یکم احساس سبک شدن دارم و سعی میکنم توی این وقت باقی مونده بیشتر رو درس تمرکز
کنم! (البته اگه بتونم)) !! وقتی خیلی میخواد با محبت و دوستانه باهام حرف
بزنه بهم میگه "خبرکم!" حتی توی گوشیش اسم منو خبرک سیو کرده، یعنی رسما
من برای الناز یه چیزی تو مایه های اخبار شبانگاهی ام، آخه شبا معمولا آنلاین میشم
و خبرامو شبا بهش گزارش میدم! بعد خیلی جالبه، من هر موقع آنلاین میشم یهویی
همزمان الناز و م. پ. ن اگه از صبح هم آنلاین نشده باشن، همون موقع آنلاین میشن و
نمیدونم به کدومشون جواب بدم! اینجاس که سرعت عمل به کارم میاد و در آنِ واحد نه
تنها میتونم به هردوشون جواب بدم ، بلکه گروه ها و کانالهامو هم میتونم چک کنم،
تازه یکمم وقت اضافه میارم تا همینجوری بچرخم ببینم دیگه چه خبر!!! نمیدونم چرا
تا اسم زمان و سرعت عمل و اینا میاد، یاد کارتون (فیلم؟) "ساعت برنارد" میوفتم! انصافا بهترین کارتونی بود که
دیدم و اگه ازم بپرسن که محالترین آرزویی که داری چیه، میگم اینه که یه ساعت از اون ساعت برنارد داشته باشم
! (خودشم برای استفاده ش نمیدونم چرا همش فکرای منفی میاد تو سرم؟!!!)
البته خواب مفید من تا
ساعت 10 بود، بقیۀ وقت رو هم مجبور بودم بخوابم، یا لااقل خودمو بزنم به خواب!
حالا چرا مجبور بودم؟! قضیه از این قراره که توی روزهای عادی مامان من و خانوم های
مومن و متدین همسایه روزهای سه شنبه کلاس قرآن دارن و اونم هر کس مایل باشه توی
خونه ش این کلاس رو برگزار میکنه، اما توی ماه رمضون چون برنامۀ ختم قرآن هست، این
کلاس هر روز تشکیل میشه و خانومای بیشتری مشتاقن که این کلاس خونۀ اونا باشه، منم به
مامان گفته بودم که اینم برنامۀ شب احیا نیست ها، من درس دارم، خانوما بخوان بیان
درسته پذیرایی نداریم، اما شما ها که سر و صدا دارین من نمیتونم تمرکز کنم واسه
درس، مامانم قبول کرد و با اینکه دلش میخواست یکی دو روزم کلاس قرآن خونۀ ما باشه
اما بخاطر من بیخیال شد، اما گویا خدا یه چیز دیگه میخواد و بخاطر یه مشکلی که
برای یکی از همسایه های خوبمون پیش اومد و مسالۀ آبرو درمیون بود، مجبور شدیم قبول
کنیم که امروز و فردا قرآن خونۀ ما باشه، منم که تا ساعت 10 خوب خوابیده بودم، چون
دیگه خانوما اومده بودن نه میتونستم درس بخونم نه چیزی، گفتم بیا بخواب که حسابی
کمبود خواب داری، حالا امروزم که تعطیله عصر وقت داری برا درس خوندن، اما دریغ
از این که آدم هرچی بیشتر میخوابه کسل تر میشه و دیگه دست و دلش به کار دیگه ای
مثل درس خوندن نمیره! مامان میگه توی تلویزیون حاج آقاعه میگفت
این شبا شفاعت بخواین، میگم آخه مادر من، من اگه حاجت این دنیامو نگیرم و یهویی از
رو ناراحتی کفر بگم که دیگه شفاعت کسی قبول نیست، بذا من اول حاجتمو بخوام، وقتی
حاجته رو گرفتم سالهای بعدش واسه شفاعت دعا میکنم! همینجوری نگام میکنه، میگم
معامله س دیگه! سرشو که تکون میده میگه میدونم داری منو بخاطر هوش و ذکاوتم تو دلت
تحسین میکنی، نمیخواد کتمان کنی! همچین به دلم میشینه، اول میخواستم بذارم تلگرام، اما
گفتم به عکسای اونجا کی اهمیت میده، اینجور عکسا رو باید قاب کرد زد رو دیوار که
دم به دقیقه نگاش کنی و لذت ببری! حالا دیوار خاطرات منم وبلاگمه، نصبش میکنم
اینجا، باشد که قسمت هممون بشه!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات، حرف های جدید، حرف های قدیمی،
، هر سه شب رو هم قبول کرد که خونۀ ما باشه!
اونقدری خسته بودم دیشب که صبح نتونستم درس بخونم هیچ، الانم که از سرکار اومدم
داغونم! حالا دو شب دیگه هم اوضاع به همین رواله... خدا بخیر کنه کنکوره منو!!
) و اسمش نیلوفر بود، اون موقع میلاد نمیتونست اسم اونو تلفظ کنه
بهش میگفت "لولوفر" !! منم میخوام اسم دخمله دوستمو لولوفر صدا کنم، کی به کیه؟!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات، حرف های جدید، حرف های قدیمی،
) منم گفتم مامان بذار رو مبل
عصر از سرکار برگردم اونو برمیدارم! آقا اصلا من بد... من نانجیب... من بدجنس...
اما شما رو به خدا کدوم آدم عاقلی جوراباشو که بو میده میذاره رو مبل؟! حالا فرضا
پرتاب کرده جورابش رفته رو مبل، چرا دقیقا روی لباس های نوی من که قراره شب احیا
بپوشمش؟! خدا میدونه که لباسی که هنوز نپوشیدمش چه بوی بدی گرفته بود! بخدا من
دیوونه نیستم این کاراش منو دیوونه میکنه بعد میشم خواهره بد!! آخه پسر چقد
شلخته؟!)) این الناز
دیگه عصبانی شد که برو، تو زن های کره واست مهمتره و از این صوبتا! میگم الناز یه
ساعته دارم باهات چت میکنم دیگه بی انصافی نکن، میگه:
) به سختی و مشقت هرچه تمام تر پشت سر گذاشتم اما خداییش پدرم دراومدم
ها، واسه شما یه حرفه اما واسه من یه عالمه کار بود که باید انجام میدادم! )! از این طرفم که ماه
رمضون نصفش گذشته و بیصبرانه منتظرم این نصف دیگه هم بگذره و اون روز سرنوشت سازم
بگذره (25 تیر؛ البته با خوشی و خرمی)، برسیم به روز تولد من! هرچند آخرین باری که
روز تولدم کادو گرفتم رو یادم نمیاد اما خب قانعم به همون دو سه تا پیامی که
دوستام برام میفرستن، تازه اگه یادشون باشه! یه چند نفری هم لطف مضاعف دارن و زنگ
میزنن، اونایی هم که کلا واسه اینکه این تبریک گفتن رو از سرشون باز کنن و واسه
بعد حرفی نباشه که آقا من تبریک گفتم و اینا، میان تلگرام یه پیامی رو که خودشونم
نخوندن و احتمالا تهش تبلیغ یه کانال باشه برام فوروارد میکنن که خب بازم جای شکرش
باقیه! میگین از کجا
میگم؟ چون چند شبه تا سحر نمیخوابه!!! حالا وقتای عادی ساعت 10 نشده میگه من خوابم
میاد بای! من نمیدونم یکی نبود به مادرم بگه آخه نونت کم بود، آبت کم بود، تو چرا
میری سرهنگ فلانی رو پیدا میکنی که یارو بیاد پارتی بازی کنه و میلاد رو انتقال
بدن اینجا آخه! خو من محدود میشم، من به تک فرزند بودن عادت کردم(چه کیفی هم میده
لامصب)، حالا میلاد هی میخواد بیاد بشینه ور دل من! اصلا نزدیکه کنکور هی دارن به
من استرس وارد میکنن! الان من نصفه مطالبی رو که تا حالا یاد گرفته بودم رو فراموش
کردم بخاطر این واقعۀ دردناک! خو میذاشت بعده کنکوره من میومد! میدونین بدترین جاش
کجاس؟! اونجاس که توی این خونه هرچی میومد، هرچی پخته میشد، هر کاری صورت میگرفت،
برای من و باب میل من بود، حالا که میلاد بیاد همۀ توجه ها میره به سمت اون... من
منزوی میشم و در نهایت فراموش! همونطوری که م. پ. ن که تازه به ارشد رسیده س منو
داره کم کم فراموش میکنه!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات، حرف های جدید، حرف های قدیمی،
| قالب ساز آنلاین |
درباره سایت
هرچی از اتفاقات ساده گرفته تا پیچیده حتی فیزیكی و شیمیایی رو میخوام اینجا بذارم! اونایی كه دوست دارن میخونن اونایی هم كه دوست ندارن نمیخونن!!
متولد 69 ام و دارای لیسانس زبان با سابقه ی درخشان چند سال تدریس!
درس خوندن و كارتون تماشا كردن رو خیلی دوست دارم!
عاشقه مسافرتم!
مجردم!
زیاد میخندم!
اعتماد به نفسم بالاس!
این علامت ! رو خیلی دوست دارم!
مرغ رو خیلی دوست دارم بعدش كباب و پیتزا...
كلا رو هیچی تعصب ندارم، نه رشته، نه زبان و ن‍ژاد و قومیت و اینا
اصالتا ترك هستم (تبریز)
رفیق زیاد دارم اما اونایی كه واقعا دوسشون دارم از تعداد انگشتای یك دست تجاوز نمیكنه!
به شعر و ادبیات علاقه دارم!
به نوشتن هم همینطور!
وقتای بیكاری یه چندتا وبلاگ هست كه خیلی زیبا هستن میرم به اونا سر میزنم!
توی نوشته هام ترتیبی وجود نداره!
فعلا همینا...
منوی سایت
نویسنده سایت
آخرین مطالب
لینک دوستان
پیوندهای روزانه
لینک های مفید
آرشیو مطالب
موضوعات سایت
آمار سایت
قالب ساز آنلاین
امكانات سایت