باید از محشر گذشت
این لجن زاری که من دیدم سزای صخره هاست
گوهر روشن دل از کان و جهانی دیگر است
عذر می خواهم پری ...
من نمی گنجم در آن چشمان تنگ
با دل من آسمان ها نیز تنگی می کنند
روی جنگل ها نمی آیم فرود
شاخه زلفی گو مباش
آب دریاها کفاف تشنه این درد نیست
بره هایت می دوند
جوی باریک عزیزم راه خود گیر و برو
یک شب مهتابی از این تنگ نای
بر فراز کوه ها پر می زنم
می گذارم، می روم
ناله ی خود می برم
دردسر کم می کنم
چشم هایی خیره می پاید مرا
غرش تمساح می آید به گوش
کبر فرعونی و دست سامری ست
دست موسی (ع) و محمد (ص) با من است
می روی، وعده ی آن جا که با هم روز و شب را آشتی ست
صبح چندان دور نیست ...
«محمدحسین شهریار»
چند روزه که حالم گرفته ست ... اما آخر ساله و وقت گله و شکایت نیست ... ایشالا درست میشه ...
امیدوارم ...
راستی حالتون خوب شد؟؟؟؟
بعد اینکه ممنون از لینکتون !