پنجشنبه 16 آذر 1396 11:22 ق.ظ
نظرات ()
جشن روز دانشجوی امسال دو روز زودتر و 14 آذر برگزار شد. اما چه جشنی؟
اینهمه بچه ها جون کندن که یه جشن درستُ درمون بگیرن. آخرش هم یه جشن شد مثل جشنای سال های قبل!
پایان مراسم که در نوع خودش فاجعه بود. مسئولین همشون بعد از سخنرانی جیم زده بودن و یه مشت منتر رو آورده بودن که دلقک بازی در بیارن!
بعدش هم تجلیل از دانش جویان. حالا حدس میزنید از کیا تجلیل شد؟ :-/ برادران انصار و یه تعداد از دبیران انجمن ها !!!
سوالی که پیش میاد اینه که تا پای سفرهای زیارتی (سفر سیاحتی ای اصولا در کار نیست!) میاد وسط سهمیه مال حضراته. توی روز دانشجو این آقایون چرا تقدیر میشن؟ دقیقا چه کار علمی میکنن که سزاوار تجلیلن؟
دبیران انجمن ها هم درسته که زحمت میکشن. اما باید در نظر گرفت که کار دانشجویی بهشون تعلق میگیره. کار به ظاهر علمیشون جمع آوری (copy - paste) یه سری مطلب و انتشارشون در قالب نشریه ست. اون وقت نمره اول های هر گروه و ورودی حتی برای جشن فارغ التحصیلی هم ازشون تجلیل درست حسابی نمیشه :| یه عده از این دوستان هم بنظر من صلاحیت علمی رشته تحصیلی شون رو هم ندارن جوری که به زور معدلشون رو روی 14 نگه داشتن (امسال مورد داشتیم دبیر یکی از انجمن ها معدلش 13.35 بود!!! دانشجوی ترم 3 ی که با درسای عمومی ترم های اول وضعش اینه بعدا قراره چی بشه؟؟؟)
خلاصه اینکه سالی یه بار به بهانه روز دانشجو به ما موز میدادن. همین موز رو هم امسال بهمون ندادن. چون قید مراسم مسخرشون رو زدم و باز دویدم دنبال استاد راهنمام که بدم پروژم رو تایید کنه. این بار هم پروژم افتاد به بعد از عید نوروز!!! منی که انتظار داشتم تا بهمن دفاع کنم و خلاص بشم باز باید بار سنگین طرح رو روی دوشم بکشم!
درد اینجاست که بعد از بیرون اومدن از دفتر اتاق و رفتن به سالن جشن دیدم که دوستان ارزشی پلاستیک پلاستیک موز میدن هم اتاقیاشون که ببرن اتاق نوش جان کنن و برای ما یه دونه خیار هم نمونده :|
درسته نخورده نیستیم. ولی زور داره. یه عده هم بخورن و بچاپن. هم ... (به فساد در زمین بپردازن). بعدش هم ازشون تشکر بشه. من بدبخت که یه عمره خودم رو لای کتابا حبس کردم آخرش هیچی نشم. یه سری حرف راجع به همین دوستان هست که فردا میزنم. انتخاب رشته و ارشد هم بدبختیای خودش رو داره ... تف به این ارشدی که باز باید تجربه ش کنم !!!
اصلا همین الان گریه م گرفت،دستمال لطفا
و بعضی چیزا رو محبوری تحمل کنی!
و کار عاقلانه اینه ک ب روی خودت نیاری ک داری تحمل میکنی! وانمود کن داری ب هدفهات!! میرسی!!
ینی فهمیدی چی گفتم؟؟! بنظر خودم خیلی مطلب سنگین بود!!