یک جرعه آن مست کند هر دو جهان را
پنجشنبه چهاردهم اردیبهشت 1396 10:43 ب.ظدستت را میگذاری زیر چانه ات و سرت را روی دستت نرم و لطیف می نشانی، توی قاب پنجره ی ماشین تابلویی بی نظیر از تمام زیبایی های عالم می شوی، لبخندت ژوکوند را به زانو در می آورد و دل من را شیفته ی کنج لبانت می کند. ماشین حرکت می کند و دست تکان می دهی، عین یک بالرین ماهر دستت کنار چهره ی بی مانندت می رقصد.
تا مترو راه زیادی نیست، به آرامی قدم می زنم، پاهایم خیال رفتن ندارند. چشمم هنوز نظاره گر مسیری است که رفته ای. نظاره گر تمام روزهایی است که بوده ای، لحظاتی که قدرش را حالا بیشتر از هر زمانی می فهممشان. لحظاتی مثل امروز که تا آخر عمر باید مزه مزه اش کنم و با هر دیدارت جلایش بدهم و بچسبانم جای جای دیوار دلم.
هنوز گونه ام مست گرمای لب های زندگی بخش تو است، سرخوشم به تک تک واژه هایی که میان دو لبانت نقش بسته است و چشمانم خمار از خمر لعل لب های تو دارد ثانیه های با تو بودن را ورق می زند.
به پیمانه ای که به دستم دادی فکر می کنم، به قطره قطره اش که گویا باده ای است هزاران ساله، به اینکه هر بار افزونش می کنی. به اینکه دست هایم را باید دورش حلقه کنم و محافظ در نابش باشم، نه از سر بخل و حسد، که یک جرعه آن مست کند هر دو جهان را.
"صفا کردی و درویشی بمیرم خاک پایت را
که شاهی محتشم بودی و با درویش سر کردی"
نوشته شده توسط: طاها | آخرین ویرایش:شنبه شانزدهم اردیبهشت 1396 | نظرات()
