شاید این جمله را زیاد شنیده ‌باشید كه نیازهای عاطفی مردها خیلی پیچیده نیست و آنقدر كه زنان پر از رمز و رازند، شناخت مردها چندان سخت نیست، به راحتی می‌توان نیازهای مردها را شناخت و كاری كرد كه آنها خودشان را خوشبخت‌ترین شوهر دنیا بدانند اما شما چقدر از نیازهای همسرتان آگاهید؟ آیا می‌دانید نیازهای او در زندگی چیست ؟ما می‌خواهیم به شما كمك كنیم تا خصوصیات شوهرتان را بهتر تشخیص دهید. وقتی شما نیازهایش را بدانید، درك او بسیار آسان‌تر است. آزمون زیر به شما كمك می‌كند تا بفهمید كه باید به چه نكاتی بیشتر توجه كنید و اصلا با محك خودتان متوجه شوید كه چقدر به نیازهای مردتان توجه می‌كنید.

هریك از عبارات زیر را از یك تا 5 امتیازدهی كنید. عدد یك به این معناست كه شما به هیچ وجه، موافق این جمله نیستید و عدد 5 به این معناست كه شما با این جمله بسیار موافق هستید.

۱- حیوان آزاری (Zoosadism)

حیوان آزاری اصطلاحی است که توسط ارنست بورنمن بر روی این بیماری گذاشته شده است و به معنی آزار دادن حیوانات از روی خوشی و لذت جنسی می باشد.

به نوشته سایت «Parenting» همه کودکان تا حدی در دوران رشد و تکامل خود نسبت به دیگران رفتارهای تهاجمی بروز می دهند.

کودکی که چشم خرس عروسکی اش را درمی آورد، می خواهد همین کار را با کودک دیگری بکند! کودکان نمی دانند قدرت خود را چگونه باید کنترل کنند و حتی با آن چه کنند. آن ها توان درک «علت و معلول» و توان درک «درد» دیگران را ندارند.

به همین دلیل یک کودک قلدر ممکن است ناگهان به سمت کودک دیگری حمله ور شود و به بهانه گرفتن اسباب بازی اش توسط او، هلش بدهد یا بزند، کودکان در سنین پایین نمی دانند که چگونه عصبانیت خود را نشان دهند و چون نمی توانند حرف بزنند، از توانایی فیزیکی برای نشان دادن عصبانیت خود استفاده می کنند.

ما بعنوان پدر یا مادر کودکانی که در سن رشد هستند باید یاد بگیریم که راحت با فرزندان خود حرف بزنیم؛ طوریکه هم برای خودمان و هم برای فرزندمان راحت باشد.

در آن واحد پاسخی که به فرزندمان می دهیم باید واقعی و صحیح باشد، البته باید به تناسب سن و سال او هم مطرح گردد.

سارا بشدت از آلوده شدن می ترسد، اگر او احساس آلودگی بکند، به هیچ وجه نمی خواهد بدن خود و یاحتی چیزهای متعلق به خود را در خانه و دور و بر آن لمس کند. او به هیچ وجه دستگیره درها و حتی شیر آبی که قبلا دست دیگران به آنها خورده را لمس نمی کند و درها را با پا و یا با آرنج خود باز می کند و حتی شیرهای آب را با آرنج خود باز و بسته می کند.

سارا سعی کند از دستکش برای گذاشتن آشغال ها در ظرف آشغال استفاده کند. او به هیچ وجه حاضر نیست چیزی را از زمین بردارد، با دیگران دست نمی دهد و به طور کلی از دست زدن به هر چیزی که به نظرش آلوده می رسد اجتناب می کند.

امروزه، مهم‌ترین دلیل شخصی طلاق‌ به جز مسائل اقتصادی و اجتماعی، که زندگی‌ را به بن‌بست می‌رساند، انتخاب ناآگاهانه و سریع در امر ازدواج است. این افراد با دنیایی امید و آرزو اما بدون تفکر و تعقل- حتی تفکری یک‌ماهه- برای شروع یک زندگی تصمیم می‌گیرند. بعد از آن هم کارناوال‌های رنگ‌ووارنگ و پرزرق‌وبرقی به اسم عروسی راه می‌اندازند و درست از فردای روز عروسی دیگر نمی‌دانند چه باید کنند. بنابراین خیلی زود به بن‌بست می‌رسند و خیلی زود هم جدا می‌شوند. حالا این آدم‌ها وقتی به ازدواج دوم فکر می‌کنند اصلاً افق روشنی از زندگی مشترک در ذهن‌شان نیست و نمی‌‌دانند کجای مسیر را اشتباه پیموده‌اند و همین نداشتن آگاهی از زندگی قبل سبب می‌شود هر زندگی را با دیده‌ی ترس و ابهام بنگرند.

این ترس واقعی است
نکند دوباره به جایی برسم که نتوانم زندگی را ادامه دهم؟ این سؤال خیلی سؤال ترسناکی است و البته سؤالی است که هر طلاق گرفته‌ای از خودش می‌پرسد و اگر جواب قاطع و مطمئنی برای سؤالش نداشته باشد، این ابهام باعث به وجود آمدن ترسی بزرگ می‌شود که از دور هم قابل مشاهده است.  به این ترتیب این مسئله هرگز نمی‌تواند ظاهری باشد و حتماً طلاق‌گرفته‌‌هایی که به ازدواج مجدد فکر می‌کنند دچار این ترس می‌شوند. این ترس به چند دلیل در بین خانم‌ها در حال افزایش است؛ مثل ترس از طلاق که همیشه بین خانم‌ها بیشتر بوده.  دلیلش هم واضح است. در جامعه‌ی ما یک خانم همیشه مجبور بوده است به خاطر جدایی‌اش توضیح بیشتری بدهد. بیشتر مورد پرس‌وجو و تفتیش قرار می‌گیرد. حالا بعد از طلاق که تحمل تبعاتش کار سختی است، وقتی کار به ازدواج مجدد می‌رسد باز این خانم‌ها هستند که مجبورند در آستانه‌ی ازدواج دوم توضیحات بیشتری در مورد زندگی ناموفق گذشته‌شان بدهند. البته این ترس به‌وفور در میان آقایان طلاق گرفته هم دیده می‌شود. اما فراوانی آن در بین خانم‌ها زیادتر است و می‌شود پیش‌بینی کرد ترس خانم‌ها روز به روز هم بیشتر می‌شود.


حالا دیگر دچار وسواس شده‌ای
تا وقتی آدم‌ها خودشان را خوب نشناسند و ندانند زندگی گذشته‌شان چرا به جدایی رسید، حق دارند بترسند. اما شناخت به‌راحتی و سرعت  باعث می‌شود آدم‌ها طرف مقابل‌شان را صحیح‌تر انتخاب کنند و خودشان هم در زندگی شیوه‌ی سالمی برای ادامه‌ی این ارتباط انتخاب کنند. اما اگر بعد از این‌که زن یا مرد طلاق‌گرفته‌ فهمید چه اشتباهاتی داشته است و متوجه شد طرف مقابلش چه چیزهایی نداشته که زندگی‌شان به اینجا رسیده است دیگر نباید از ازدواج مجدد ترسی در دلش باشد. از اینجا به بعد اگر ترسی وجود داشت دیگر اسمش ترس نیست، وسواس است. خیلی از آدم‌ها در این شرایط دچار وسواس می‌شوند.میگنا دات آی آر.کسانی که از ترس تکرار تجربه‌ی قبلی به دام کمال‌گرایی می‌افتند و اصلاً یادشان می‌رود خودشان هم انسان هستند و البته انسان‌های کاملی نیستند، به‌شدت سعی می‌کنند از اشتباه دوری کنند. البته دوری از اشتباه و آگاهی نسبت به انتخاب‌های اساسی خیلی مهم است. اما نه به این شکل که رنگ‌وبوی وسواس‌گونه به خودش بگیرد. وسواسی که اثراتش در طلاق‌گرفته‌‌ها بیشتر از ترس به چشم می‌خورد.


روزشمار نداشته باشید
زمان مورد نیاز یک فرد برای آماده شدن و شروع یک زندگی دیگر هم از مسائلی است که سبب می‌شود شدت خطرپذیری و در نهایت ترس از ازدواج مجدد کاهش پیدا کند. البته در نظر گرفتن یک زمان استاندارد و توصیه‌ی آن به همه‌ی طلاق‌گرفته‌‌ها برای ازدواج دوم کار اشتباهی است. نمی‌‌توان گفت یک سال بعد از جدایی یا پنج سال بعد از آن باید به فکر ازدواج مجدد افتاد. به نظر من هر آدمی در این مرحله با روش خودش با این بحران کنار می‌آید. هر کسی خودش بهتر می‌فهمد آیا از نظر روحی برای شروع یک زندگی آماده است یا نه. ممکن است کسی شش ماه بعد از جدایی بتواند زندگی دیگری را شروع کند، همچنین امکان دارد کسی تا سه سال بعد هم این آمادگی را نداشته باشد. بنابراین در نظر گرفتن یک استاندارد زمانی برای همه‌ی آدم‌ها بسیار اشتباه است. اما این واقعیت وجود دارد که خیلی زود یا خیلی دیر اقدام کردن برای زندگی دوم کار اشتباهی است. خیلی زود تصمیم گرفتن برای ازدواج مجدد می‌تواند تصمیم فرد را تحت تأثیر زندگی سابقش قرار دهد و خیلی دیر تصمیم گرفتن هم نشانه‌ی وسواس است. بنابراین باید زمان معقولی با توجه به شرایط و روحیه‌ی فرد مورد نظر انتخاب شود و بعد از آن مرحله، تصمیم‌گیری برای انتخاب آدم مناسب شروع می‌شود.