سرچشمة وحی در كویر است غدیر             تقدیر خداوند قدیر است غدیر

ای عشق بگو به تشنه كامان ولا                  دریاست اگرچه آبگیر است غدیر

جز علی را نبُود هیچكس این قدر و بها            كه بُوَد مولد او خانة مخصوص خدا

نه عجب گر كه بُوَد زادگهش خانة حق       كه به یُمن كرم اوست بپا هر دو سرا

نه خدا، شیعه تو را می خواند                          نه جدایت ز خدا می داند

یا علی چرخ زمان را شب و روز                    گردش چشم تو می چرخاند

هر دل كه شكست ره به جایی دارد                هر اهل دلی قبله نمایی دارد

با آنكه بُود قبلة ما كعبه ولی                          ایوان نجف عَجب صفایی دارد

یا علی ذاتت ثبوت قل هو الله احد                        نام تو نقش نگین امرِ اَلله الصّمد

لم یلِد از مادر گیتی و لم یولَد چو تو         در جهان بعد از نبی، مِثلت لهُ كُفواً احد

باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است؟
شمشاد خانه پرور ما از که کمتر است؟

ای نازنین پسر، تو چه مذهب گرفته‌ای؟
کت خون ما حلال‌تر از شیر مادر است

چون نقش غم ز دور ببینی، شراب خواه
تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرر است

از آستان پیر مغان سر چرا کشیم؟
دولت در آن سرا و گشایش در آن در است

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است

دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت
امروز تا چه گوید و بازش چه در سر است

شیراز و آب رکنی و این باد خوش‌نسیم
عیبش مکن که خال رخ هفت کشور است

فرق است از آب خضر که ظلمات جای او است
تا آب ما که منبعش الله اکبر است

ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم
با پادشه بگوی که روزی مقدر است

حافظ چه طرفه شاخ نباتی است کلک تو؟
کش میوه دلپذیرتر از شهد و شکر است