گاه نوشته هاى یک دانشجوى زبان

امشب که شب یلداست ...

معلوم الحال پنجشنبه 30 آذر 1396 06:30 ب.ظ نظرات ()

اولین شب یلدای دانشجوییم توی بلوک C بود. با بچه ها توی اتاق جمع شده بودیم. چیز زیادی از اون موقع ها یادم نمیاد. فقط میدونم ام این آخرین یلداییِ که احمد ممد (اینا دو نفرن) رو میبینم. جفتشون 7 ترمه تموم می کنن و میرن پی زندگی شون.

شب یلدای سال دوم برام تلخ ترین شب یلدا توی طول این چهارسال بود. بارون میومد. اشک ریزان از دانشگاه برشتم خوابگاه و رفتم اتاق و تا آخر شب گریه کردم. تنها بودم. هیچکی دور و برم نبود. وحید رفته بود اتاق دوستاش. س. هم که طبق معمول اتاق بقیه آویزون بود! سر و صدای اتاق محمد اینا هم ترغیبم نمی کرد که برم اتاقشون و خودم رو مهمون کنم. این شب فراموش بشه خیلی بهتره :((

سومین یلدای خوابگاهیم باز توی همون اتاق سال دوم اتفاق افتاد. اون سال روی همون تخت نشسته بودم و برعکس پارسالش میخندیدم. انار و پفک و هندونه و تخمه و .. میخوردیم و خاطره بازی می کردیم. خیلی خوش گذشت. هر چی گشتم فیلما و عکساش رو پیدا نکردم :( کاش بچه ها بودن ..

امسال اگه خدا بخواد سال آخر دوره کارشناسیمه. امسال هم همون بلوک شب یلدا رو جشن میگیرم. منتها یه اتاق جابجا شدم. بعد از مدت ها رها کردن درس میخواستم شروع کنم به خوندن. اما با خودم فکر میکنم که اگه از الان لذت نبرم چند سال دیگه حتما حسرتش رو میخورم. ستار و فرمانده رفتن. میثمم انشالله میره اتاق رفقای زیستیش. من میمونم و مهدی :) با هم میشینیم و از فعالیت های خ ا ز (مرتبط به اون لغت کذایی م خ ا ز) صحبت میکنیم.

چیزی که ذهنم رو درگیر کرده اینه که سال دیگه این موقع کجام و دارم چی کار می کنم؟!!

یلداتون خوش ;)

گوش جان بسپارید

«پاییز» ای آبستن روزهای عاشقی ...رفتنت به خیر ..سفرت بی خطر

آخرین ویرایش: پنجشنبه 30 آذر 1396 11:27 ق.ظ

ارسال دیدگاه

@ش**** (۱)

معلوم الحال یکشنبه 26 آذر 1396 09:56 ب.ظ نظرات ()

ساعت ۲۱:۵۰ امشب میشه اولین سالگرد پیامش!

اولین باری که بهم پیام داد ماه رمضون یکی دو سال پیش بود. وقتی به وبش سر زدم با دیدن آرشیو عریض و طویلش بهت زده شدم؛ معلوم بود که دو سه سالی مینویسه. یه سری از پستاش رو خوندم و براش کامنت گذاشتم. خیلی زود جواب میداد. چند باری هم اومد توی وبم کامنت گذاشت و یه سری سوال پرسید. منم جوابش رو دادم. بعد از اون نفهمیدم چی شد که برای یه مدت وبش از دسترس خارج شد ... بعدش هم یکی دو تا وب عوض کرد و آدرس هاشون رو برام فرستاد. با این تفاوت که این بار وقتی سر میزدم خبری از آرشیو بلند بالا نبود و معلوم بود که اصلا به وبش سر نمیزنه. خواننده هاش هم گویا محدود بودن. بعضی وقت ها وقتی که صفحه وبش برام بالا میومد و می دیدم که هیچ پست جدیدی نذاشته عصبی میشدم. معلوم نبود کجا رفته؟ چش شده؟... نگران بودم!

شما که غریبه نیستید. من از م خ ا ز (برای توضیحات تکمیلی به پست های آینده مراجعه نمایید) هستم. این کنجکاویم (فضولی) آخر کار دستم میده (داده البته!!!). توی اون مدتی که آرشیو وب قبلیش رو خونده بودم تونسته بودم بفهمم که کجا زندگی میکنه و حتی اسم مدرسه ش رو هم فهمیده بودم. با توجه به رشته ش و اینکه توی چه دانشگاهی درس میخونه پیدا کردنش اونقدرها هم سخت نبود. اما اسمش چی بود؟... یعنی اسم مستعار داشت یا با همون اسم واقعیش مینوشت؟

پیدا کردن این مهره مجهول مثل قطعه گم شده یه پازل ذهنم رو درگیر کرده بود. بعد یک مدت که فراموشش کرده بودم باز به وب اولش سر زدم و در کمال تعجب دیدم که صفحه وب برام بالا اومد. تغیبری توی پستاش ایجاد نشده بود اما خب این نشون میداد که هنوز هوای وبش رو داره. بازم براش کامنت گذاشتم اما جوابی نیومد .. تا اینکه برگشتم خونه و از یکی از بچه های پرستاری دانشگاهشون خواستم که دنبال همچین شخصی بگرده. فقط یه اسم "مستعار" ازش داشتم. رفیقم گفته بود یکی دو تا از بچه های ورودی شون رو میشناسم و میپرسه ازشون. از حق نگذریم بزرگوار از اون ع** های اصیل بود و دست ما رو توی حنا گذاشته بود (یادش رفته بود).

تقریبا همه چی فراموش شده بود تا اینکه پارسال توی همچین روزی (جمعه ۲۶ آذر) دیدم برام یه پیام گذاشته!

خوشحال شدم .. چون میدیدم که برگشته اما باز بی نام و نشون گذاشته بود و رفته بود ..

چند باری توی آدرس هایی که ازش داشتم براش کامنت گذاشتم و منتظر جواب موندم. اما انتظار بی فایده بود!...

همه چی داشت فراموش می شد تا اینکه ...

(ادامه دارد ...)

پ. ن. ۱: شعر خودت رو به خودت تحویل میدم :))

ای **** عزیز که جانم فدای تو / قربان مهربانی و لطف و صفای تو

هرگز نشد محبت یاران و دوستان / همپایه ی مهر و محبت و صفای تو

پ. ن. ۲: مجدد شعر خودت رو ...

من از جان بنده ی سلطان ****مم / اگرچه یادش از چاکر نباشد

آخرین ویرایش: یکشنبه 26 آذر 1396 10:41 ق.ظ

معلوم نوشت

ارسال دیدگاه

مطلب رمز دار : یادم بمونه

فیلیپور میرزا کوچک زاده یکشنبه 26 آذر 1396 09:43 ب.ظ نظرات ()

این مطلب رمزدار است، جهت مشاهده باید کلمه رمز این مطلب را وارد کنید.

آخرین ویرایش: - -

ارسال دیدگاه

?work to live OR live to work

معلوم الحال شنبه 25 آذر 1396 06:53 ب.ظ نظرات ()

دیشب با یکی از اینستاگرامرها صحبت میکردم. این حرف رو بهم زد (ترجمه): من معتقدم وقتی شما یه سری اهداف داری که نیازی برای دست پیدا کردن بهشون سخت کار کنی، باید از زندگیت لذت ببری .. من بین "1 سال زحمت ولی محروم شدن از یکی سری تفریحات" و "2 3 سار کار با فشار نه چندان زیاد و داشتن تفریحات" مسلما دومی رو انتخاب می کنم.

یاد این دو تا عبارت توی انگلیسی افتادم:

Work to live

یعنی کار می کنی تا از طریق پولش بتونی زندگی کنی (زندگی توی اولویت هستش برات)

Live to work

یعنی زندگیت فدای کارت هست و به خاطر شغلت زنده ای (به عبارتی شغلت توی اولویت هست)

به خودم که نگاه می کن میبینم همیشه زندگیم رو فدای درسو کار (ی که هیچچ ضمانتی براش وجود نداره) کردم. با وجود اینکه میدونم مارم درست نیست و ممکنه فردا حسرت این روزهام رو بخورم همچنان دارم با همین فرمون پیش میرم.

شما وضعیت زندگی تون چجوریه؟

آخرین ویرایش: شنبه 25 آذر 1396 07:30 ب.ظ

معلوم نوشت

ارسال دیدگاه

خسته

معلوم الحال پنجشنبه 23 آذر 1396 08:04 ب.ظ نظرات ()

خسته م از همه چی ...

خیلی چیزا رو میخواستم و میخوام بنویسم. اما نمیدونم چرا نمی تونم. نمیشه ..

دوست دارم بخوابم ..

تازه چند روزه که بدون لپ تاپ توی تختم خوابم میبره. یه حس بدی دارم. اینکه نمیخونم. اینکه عقبم. اینکه ...

بیخیال من ..

شما چه خبر؟ یخورده از خودتون بگید

(امیدوارم کسی باشه که من رو بخونه)

آخرین ویرایش: پنجشنبه 23 آذر 1396 08:08 ب.ظ

معلوم نوشت

ارسال دیدگاه

روز دانش جو

معلوم الحال پنجشنبه 16 آذر 1396 11:22 ق.ظ نظرات ()

جشن روز دانشجوی امسال دو روز زودتر و 14 آذر برگزار شد. اما چه جشنی؟

اینهمه بچه ها جون کندن که یه جشن درستُ درمون بگیرن. آخرش هم یه جشن شد مثل جشنای سال های قبل!

پایان مراسم که در نوع خودش فاجعه بود. مسئولین همشون بعد از سخنرانی جیم زده بودن و یه مشت منتر رو آورده بودن که دلقک بازی در بیارن!

بعدش هم تجلیل از دانش جویان. حالا حدس میزنید از کیا تجلیل شد؟ :-/ برادران انصار و یه تعداد از دبیران انجمن ها !!!

سوالی که پیش میاد اینه که تا پای سفرهای زیارتی (سفر سیاحتی ای اصولا در کار نیست!) میاد وسط سهمیه مال حضراته. توی روز دانشجو این آقایون چرا تقدیر میشن؟ دقیقا چه کار علمی میکنن که سزاوار تجلیلن؟

دبیران انجمن ها هم درسته که زحمت میکشن. اما باید در نظر گرفت که کار دانشجویی بهشون تعلق میگیره. کار به ظاهر علمیشون جمع آوری (copy - paste) یه سری مطلب و انتشارشون در قالب نشریه ست. اون وقت نمره اول های هر گروه و ورودی حتی برای جشن فارغ التحصیلی هم ازشون تجلیل درست حسابی نمیشه :| یه عده از این دوستان هم بنظر من صلاحیت علمی رشته تحصیلی شون رو هم ندارن جوری که به زور معدلشون رو روی 14 نگه داشتن (امسال مورد داشتیم دبیر یکی از انجمن ها معدلش 13.35 بود!!! دانشجوی ترم 3 ی که با درسای عمومی ترم های اول وضعش اینه بعدا قراره چی بشه؟؟؟)

خلاصه اینکه سالی یه بار به بهانه روز دانشجو به ما موز میدادن. همین موز رو هم امسال بهمون ندادن. چون قید مراسم مسخرشون رو زدم و باز دویدم دنبال استاد راهنمام که بدم پروژم رو تایید کنه. این بار هم پروژم افتاد به بعد از عید نوروز!!! منی که انتظار داشتم تا بهمن دفاع کنم و خلاص بشم باز باید بار سنگین طرح رو روی دوشم بکشم!

درد اینجاست که بعد از بیرون اومدن از دفتر اتاق و رفتن به سالن جشن دیدم که دوستان ارزشی پلاستیک پلاستیک موز میدن هم اتاقیاشون که ببرن اتاق نوش جان کنن و برای ما یه دونه خیار هم نمونده :|

درسته نخورده نیستیم. ولی زور داره. یه عده هم بخورن و بچاپن. هم ... (به فساد در زمین بپردازن). بعدش هم ازشون تشکر بشه. من بدبخت که یه عمره خودم رو لای کتابا حبس کردم آخرش هیچی نشم. یه سری حرف راجع به همین دوستان هست که فردا میزنم. انتخاب رشته و ارشد هم بدبختیای خودش رو داره ... تف به این ارشدی که باز باید تجربه ش کنم !!!

آخرین ویرایش: جمعه 17 آذر 1396 09:34 ب.ظ

ارسال دیدگاه

حال خوب

معلوم الحال جمعه 10 آذر 1396 12:09 ب.ظ نظرات ()

حال خوب یعنی عد از دو هفته جون کندن بالاخره پروژه ت رو هر جوری هست بفرستی بره.

تا غروب بخوابی. بعدش هم بزنی بیرون از خوابگاه.

حال خوب یعنی وقتی سوار تاکسی میشی یه نفر اسمت رو صدا بزنه و دستش رو به سمتت دراز کنه. توی تاریکی بشناسیش و صدات بلرزه

حال خوب یعنی استاد کرایه تو رو هم حساب کنه .. یعنی موقع راه رفتم کنارش پاهات بلرزه.

دلمون برات تنگ میشه استاد عزیز. کاش امسال هم داشتیم تو رو

آخرین ویرایش: جمعه 10 آذر 1396 12:12 ب.ظ

ارسال دیدگاه

The Rapist

معلوم الحال دوشنبه 6 آذر 1396 11:22 ق.ظ نظرات ()

+ اول از همه عذرخواهی می کنم بابت عنوان

نمی دونم جرا به هر خانومی که کمک می کنم، تصور می کنه که قصد **** بهش رو دارم. یا مثلا میخوام مخش رو بزنم! :|

درسته روز جهانی منع خشونت علیه زنانه. درسته در حقتون اجحاف شده. قبول کنید این درست نیست که چون توی روابط قبلی تون یکی بهتون صدمه زده یا هر چیزی، بیاید به من توهین کنید!!!

با روی خوب و خوش جواب میدم. میگن غرض داری

با بی تفاوتی و خیلی معمولی جواب میدم. میگن مرض داری (ید نگرفتی چطور با یه خانوم محترم برخورد کنی!)

یه stereotype به من بدین که من بدونم باهاتون چطور صحبت کنم که به تریج قباتون برنخوره! بیشعوری من رو هم به بزرگواری خودتون ببخشید.

++ کامنت ها هم تایید نمیشن!

آخرین ویرایش: دوشنبه 6 آذر 1396 11:31 ق.ظ

ارسال دیدگاه

دنیا چقد کوچیکه!

فیلیپور میرزا کوچک زاده چهارشنبه 1 آذر 1396 10:40 ب.ظ نظرات ()

در کوچکی این دنیا همین بس که گویا یک هم دانشگاهی ما رو یافته

هم دانشگاهی سلااااام

آخرین ویرایش: چهارشنبه 1 آذر 1396 10:42 ب.ظ

خاطرات دانشجویی

ارسال دیدگاه