هشتمین شب اردیبهشت ماه است ؛ رحمت الهی از آسمان می بارد و در عین حال هوا طوفانی است ! گویی دل من هم عجیب حال و هوای طوفانی به خود گرفته ، اما نه طوفانی که حالم را دگرگون سازد بلکه حکایت از طوفانی دارد که تحفه شیرنی چون بارور کردن درختان را با خود به همراه می آورد ! طوفانی همرا با خلق و زایشی جدید ... صدای زیبای باران آرامش خاصی به من می دهد و گذشته هایی را برایم تداعی می کند که محصولش این آرامش نسبی است که امروز بر زندگی ام حاکم است .

به یاد دارم پنج سال پیش را ، وقتی که وارد کنگره شدم و بعد از چند جلسه تازه واردین  به ما گفته شد باید با حس تان راهنمایتان را انتخاب کنید . باور کنید اصلاً متوجه نمی شدم ، یعنی چه که با حس تان انتخاب کنید ؟ بالاخره بعد از کلی کلنجار رفتن با خودم ، کمک راهنمایم را انتخاب کردم . انتخابم را با فرمی که مرزبانی به من داد به ایشان اعلام کردم و ایشان چه زیبا و در کمال متانت و با آغوش باز مرا پذیرفتند . دو سه ماهی به کنگره می آمدم و می رفتم ... دقیقاً به یاد دارم که راهنمایم چقدر به خدمت کردن در کنگره تأکید می کردند . تا سه ماه اول ، در لژیون هیچ مشارکتی نمی کردم و فقط شنونده بودم . بعد از سه ماه در لژیون مشارکت کردم و اتفاقاً از طرف راهنمایم بسیار هم مورد تشویق قرار گرفتم . راهنمای عزیزم همیشه می گفت : بچه ها سعی کنید روی خودتان کار کنید و کاری به کار مسافرتان نداشته باشید و گویی این جمله برایم غریبه بود ! ... برای چه باید روی خودم کار کنم ؟ من که مشکلی ندارم ! من هر مشکلی که دارم به مسافرم مربوط می شود ، من هر چه در خود می نگرم عیبی نمی بینم ! ... واقعاً چه زیبا  آقای امین در جزوه جهان بینی بیان می کنند که وقتی ضلع منیّت رشد می کند تو دیگر نمی توانی آموزش پذیر باشی . آنقدر غرق در منیّتم بودم که غیر از عیوب مسافرم چیز دیگری نمی دیدم ! ...

کاملاً یادم هست برای اولین بار که از مصرف کننده بودن مسافرم نزد راهنمایم گله کردم ؛ ایشان فرمودند : ببین هیچ چیزی اتفاقی صورت نمی گیرد . اگر تو در کنار یک مصرف کننده قرار گرفتی حتماً ناخالصی هایی در وجودت بوده ، حتماً ذرات مشابهی در درون  شما بوده که در کنار هم قرار گرفته اید و جذب هم شده اید  آن روز شاید این حرف برایم سنگین بود ؛ ولی به نحوی این جملات برایم بیان شد که تا مدتها با خودم مرورش می کردم تا بفهمم راهنمایم چه می گوید ؟ ! ...

مدتی بعد باز هم به خاطر خصلت دیگری از مسافرم با کمک راهنمایم صحبت کردم و ایشان در پاسخ گفتند : همه ما ممکن است مرتکب اشتباهاتی شده باشیم که ناشی از جهل و نادانی ماست . اگر ما خطاهای دیگران را نشأت گرفته از جهل آنها نسبت به آن موضوع بدانیم ؛ نه تنها از دست آنها ناراحت نمی شویم بلکه دلمان هم برایشان می سوزد . سعی کن به خودت بپردازی و دوربینت را از روی مسافرت برداری .

خلاصه در طول این پنج سال ، چند بار وقت گرانبهای ایشان را گرفتم و هر بار ایشان در کمال آرامش و متانت پاسخ مرا دادند و در نهایت  ریشه آن مشکل را که در درون خودم بود بسیار زیرکانه به من گوشزد می کردند . همیشه برایم مثل مادری دلسوز بودند که از سر عشقی که به فرزندش دارد نمی خواهد کوچکترین خدشه ایی به زندگی او وارد شود . الان که یاد آن روزها می افتم ناخودآگاه هوای چشمانم بارانی می شود و از خود بیخود می شوم ... تحسین می کنم صبر و شکیبایی راهنمایم را که چه زیبا مرا از عمق تاریکی ها به طرف نور هدایت کرد . کاملاً واضح و مبرهن است که راهنمایی های ایشاان باعث شد که من به مرور زمان و آرام آرام در مورد مسائل مختلف پذیرش پیدا کنم . به کمک سخنان منطقی ایشان توانستم به راحتی ببخشم و به جای اینکه دائماً نقاط ضعف دیگران را ببینم به نقاط مثبتشان توجه کنم تا بتوانم در کنار انسانها در آرامش و صلح و صفا زندگی کنم . به کمک راهنمایی های راهنمای بزرگوارم دریافتم  آنچه را که عشق به مسافرم می پنداشتم احساس مالکیت بود نه عشق ! چرا که عشق و محبت باید بدون چشم داشت باشد و آیا من اینگونه بودم ؟ ! ... محبت خالصانه آن است که آرامش را به همراه بیاورد نه تنش و تشویش را . از زمانی که سعی کردم بدون چشم داشت   محبت کنم احساس زیبایی در درونم خانه کرد که با هیچ چیزی قابل قیاس نبود . فهمیدم عشق با مالکیت  عدم قطعیت دارد یعنی زمانی که حس مالکیت در درونم پررنگ شود ، عشق به صفر نزدیک می شود و جز ناآرامی چیزی برایم ندارد . آن زمان که عشقم خالصانه و بلاعوض باشد آن وقت است که حس مالکیت به صفر نزدیک می شود و یک آرامش خاصی را به من عطا می کند  . به کمک آموزش های کنگره و کمک راهنمای عزیزم دریافتم که آنچه باعث می شود تنها و تنها روی دیگران تمرکز کنم و از حال خودم غافل باشم همان منیّت من است ؛ خدا را شکر این گره درونی را شناختم و با کار کردن روی آن توانستم آموزش پذیر شوم . راهنمای عزیزم ، به کمک تمثیل ها و صحبت های دلنشین ات توانستم ناامیدی ها و ترس های وجودی ام را تا حدودی بشناسم و آنها را نسبتاً حل کنم . ترس از مرگ ، از جمله ترس هایی بود که همیشه همراهم بود و آرامشم را سلب می کرد و شما ای استاد راهنمای عزیز ، جناب آقای مهندس چه زیبا بیان کردید که این حیات و این بودن ها ادامه دار است . مرگ ، پایان  زندگی نیست بلکه رفتن به بُعد دیگری است و این انسان را برآن می دارد که در نهایت عشق در هستی خدمت کند و آموزش بگیرد .

در اینجا وظیفه خودم می دانم که ابتدا تشکر کنم از استاد راهنمای عزیز ، جناب مهندس که علم زندگی کردن را به ما می آموزند و این هفته باشکوه را خدمت ایشان تبریک و تهنیت عرض می کنم . انشالله که بتوانم در مکتب ایشان شاگرد لایقی باشم . تبریک عرض می کنم خدمت تمام کمک راهنمایان کنگره 60 که از عصاره جان خود به رهجویانشان می بخشند و این عمل را در نهایت عشق و محبت انجام می دهند . تبریک ویژه خدمت راهنمای عزیزم ، خانم الهه که با آموزش هایشان گره های وجودی ام را به من متذکر شدند تا بتوانم به کمک این آموزش های ناب  تا حدودی درصدد اصلاح آنها برآیم .

قطره های کوچک آب ، اقیانوس بزرگ را می سازند و دانه های کوچک شن ساحل زیبا را . لحظه های در کنگره بودن شاید از نظر زمانی کوتاه باشند اما زندگی را می سازند . ای آقای خوبی ها ( جناب مهندس ) ، ای فرشته زمینی ( راهنمای عزیزم ) ممنونم بابت حضورتان در لحظات زندگی ام .

ای که کلامت زیباترین و آرامش بخش ترین موسیقی است برای دل  بی قرارم

روزت مبارررررررررررررک

با احترام ؛ همسفر شهرزاد