به نام او که هر چه داریم از اوست

مقاله ایی مرتبط با وادی نهم

کسی که در راه ارزش ها حرکت کند خداوند او را از ظلمت به طرف نور هدایت می کند . بنابراین در این راه اگر پای من بشکند خیر است ، اگر زندگی ام با تنش مواجه شود باز هم خیر است و ... اگر در زندگی با امواجی روبرو می شوم که گویی قصد ریشه کن کردن مرا دارند نباید ناامید شوم ؛ باید بدانم که این امواج آمده اند تا مرا بسازند ، آمده اند تا نقطه تحمل مرا بالا ببرند ...

آقای امین دژاکام

مسافر فرشید : در مورد مسأله کبر ، من خودم یک سوالی برایم پیش آمد شما گفتید ابلیس و ... یعنی من هم اگر کبر بورزم می روم به دنیای همان ها و بعد قانون های آنها در مورد من هم اجرا می شود ؟ حالا قانون هایی که روی آنها اجرا می شود ؛ حالا آن جوری که من فهمیدم ابلیس وقتی که کبر ورزید به یک جایی رسید که رانده شد آن نور از او گرفته شد من برای خودم اینجور تفسیر می کنم که آن چشمه و یا آن دریافت های الهی از او گرفته شد ؛ درست است ؟ حالا آن جوری که من فهمیدم ابلیس بخشیده شدنی نیست یعنی فرشته بوده دیگر ، مأموریتش این بوده ، من هم اینجوری می شوم اگر یک موقعی کبر داشته باشم انسان آن جایزالخطایی اش ، اینکه صفت گذشته در انسان ؛ صادق نیست روی من اجرایی است دیگر ، در یک برهه می روم یک چیزهاییی را تجربه می کنم و بعد برمی گردم به آن حال خودم ، این را می خواستم بپرسم ؟ دست شما درد نکند

آقای امین : البته جایی در مورد ابلیس گفته نشده که بخشودنی هست یا نیست راجع به این توضیحی نگفته است . در مورد انسان این فکر باید در او به وجود بیاید یعنی این را باور بکند وقتی که این را باور کرد آن اتفاق برایش می افتد یعنی ناخودآگاه ؛ خودش حرکت هایی را انجام می دهد که آن شرایط برایش به وجود می آید یعنی خودش هم شرایطی را به وجود می آورد که آن اتصالش قطع می شود یعنی آن حالت رانده شدن برایش به وجود می آید حالا این زمان برگشتش تا کی هست ؟ تا زمانی که متوجه بشود یعنی شخص به نقطه ایی برسد که متوجه بشود این اندیشه ایی که من داشتم ، این تفکری که من داشتم اصولاً تفکر درستی نبوده یا به آن شک کند وقتی به آن شک می کند همین که شخص می آید اینجا در جایگاه شاگرد قرار می گیرد یعنی به آن چیزهایی که تفکرش بوده شک کرده است . آن شاگردی که نتیجه نمی گیرد یعنی هنوز آن شک را نکرده است در سختی هست ، می خواهد ولی هنوز اعتقادات خودش ، تفکرات خودش برایش کاملاً درست و واقعی است موقعی که این تفکرات برای شخص سست شد و حاضر شد تفکرات جدید را بگیرد آن موقع وقتی که قدرش رسید آن موقع دوباره شرایط تغییر می کند یعنی شروع می کند به خارج شدن ؛ حالا این ممکن است زمان خیلی زیادی ببرد ، ممکن است زمان طولانی ببرد و بهای خیلی سنگینی را بابت آن پرداخت کند ولی هر چیزی زمانی دارد دیگر ، جواب ؛ واضح بود ؟ ...

مسافر محمد : ممنونم از استاد جلسه که به من وقت دادند . من دچار یک تناقض شدم آقای دژاکام ، بارها من در کلام آقای مهندس شنیدم که ، حالا در آن داستان روز الست که صحبت می کنند راجع به سجده کردن ابلیس ، بارها آقای مهندس در صحبت هایشان گفتند که انسان توبه اش پذیرفته شد منتهی آمد پایین ؛ خودش این سیر را طی کند تا به بالا ؛ ولی الان در کلام شما که داشتید راجع به آن قضیه صحبت می کردید گفتید : آدم و حوا شرک ورزیدند و بارها هم در کلام الله آمده که شرک بخشیدنی نیست یعنی این بخشش اتفاق افتاده که الان ما آمدیم ولی این سیر را طی می کنیم یا نه ؟ مرسی

آقای امین : سوال خوبی است . یک نفر در کلاسی درسش را جواب نمی دهد ، درست جواب نمی دهد ، در یک مدرسه ایی ، معلم می گوید : برو در این کلاس جایی نداری ، برو درس را یاد بگیر و بیا وقتی جواب دادی می توانی وارد بشوی  این یک شکل قضیه است یعنی مهلت را به او می دهد فرصت را به او می دهد برای اینکه دوباره برگردد . یک موقع می گوید : آقا شما دیگر در این مدرسه ثبت نام نمی شوی ؛ تمام شد رفت ، حالا هر کاری می خواهی بکن . یک شرایط دیگر هم هست ؛ می گوید : اشکالی ندارد ؛ بلد نیستی  بنشین دفعه بعد از تو می پرسم ... در مورد انسان این اتفاق است که اگر اشکالی ندارد بنشین نیفتاده ، گفته برو دوباره حاضر باش ، دوباره بیا تا از تو امتحان بگیرم یعنی از آن مدرسه بیرونش نکرده ولی آن جایگاهی را که داشته از او گرفته تا دوباره به دست بیاورد . در دعای خودمان می گوییم دیگر ؛ انشعاب یافته ایم ، دوباره به آن نقطه برگردیم .

به نام قدرت مطلق

یاد الله در هر جا ، یاد خود از قطره به اقیانوس است
دوشنبه 10 مهر ماه 1396 لژیون همسفران عشق به استادی خانم الهه و دبیری خانم زیبا

کنگره ، خانه ایی امن و مقدس

مصاحبه با خانم مهرانگیز ؛ همسفری صبور و امیدوار

G

همیشه با خودم فکر می کردم چرا من ؟ چرا ؟ چرا ؟ ... ولی با آموزش های آقای مهندس دریافتم که اینجا بودن من دلیل داشته و دلیلش این بوده است که من بفهمم  من هم انسانم و باید برای خودم هم زندگی کنم و ارزش قائل باشم . در طول یازده سالی که از اعتیاد فرزندم مطلع شدم ؛ نه به تغذیه ام ، نه به خوابم و نه به ورزشم اصلاً اهمیّت ندادم در حالی که زمانی به شنا بسیار علاقه داشتم و حتی در این رشته ورزشی مقام هایی را کسب کردم امّا با مطلع شدن از اعتیاد  فرزندم  گویی همه چیز را ، حتی خودم را فراموش کرده بودم ! فقط چسبیده بودم به اعتیاد مسافرم و دائماً می گفتم : چرا من ؟ ! ... چرا اینگونه شد ؟ ! ... تمام این چراها مثل خوره مرا می خورد و مرا از زندگی ساقط کرده بود ...