سلام دوستان خدیجه هستم همسفر؛ این مدت تعطیلات که همزمان با بیماری جهانی شد، خدا رو شکر لژیون مجازی بود تا از فشارهای روحی و استرس و نگرانی که این روزها همه جهان در گیرش هستند کم کنم و دلم را  به معنی واقعی به خدایی بسپارم که همه کارها به دست اوست ، اگر ۱۰ درصد کارها به عهده من بود و آن رعایت بهداشت و از خانه بیرون نرفتن بود ۹۰ درصد آن دست خدایی است که من را آفریده و همه چیز در ید قدرت اوست .

وقتی نگران خانواده ام می شدم   صحبتهای خانم الهه عزیز آرامم می کرد که فرزندت و مسافرت قبل از این که متعلق به تو باشند متعلق به خدایی هستند که او آنها را آفریده و او به آنها نزدیک تر است و حضرت محمد ( ص) سختی های زیادی در زندگی اش داشت ولی در این سختی ها اوج گرفت و انسان بزرگی شد.

در تعطیلات مسافرم که عادت به خانه ماندن نداشت و اصرار داشت به دید و بازدید و بیرون برویم و من از این که خانواده ام  درگیر بیماری شوند می ترسیدم ولی با مخالفت هم باید نارضایتی مسافرم را می دیدم. 

خانم الهه عزیز گفتند که تابع مسافرم باشم مطمئن باش که مسافرت بهترین تصمیم را می گیرد و خودش به فکر سلامتی شما هست و من با اطمینان به این نتیجه رسیدم که وقتی کارم را به مسافرم می سپارم هم خودم در آرامش هستم هم مسافرم و هم مشکلی پیش نمی آید .

در این مدت به ارزش سی دی ها و آموزش های جناب مهندس و آقای امین و کمک راهنمای بزرگوارم پی بردم و علاقه ام به شنیدن و نوشتن و خواندن سی دی ها بیشتر شده مطمئنم آموزشها نوری هستند در تاریکی 

و بهترینها را از خدای مهربان برای راهنمای بزرگوارم آرزو دارم .

ممنونم

سلام دوستان فاطمه ۲ هستم همسفر

خداوند را بسیار تا بسیار سپاسگزارم بخاطر این که من یک همسفر هستم، یک کنگره ایی هستم. در این اوضاع که این بیماری همه را تحت فشار و استرس قرار داده است. من در آرامش و امنیت هستم.در روزهای اول که آقای مهندس دستور دادند که فعلا کنگره تعطیل است و جلسات مجازی برگزار شود، دقیقا در چند روز اول مسافرم حالشان خیلی بد بود، یک روز صبح که از خواب بیدار شدم، دیدم که ایشان خیلی کلافه هستند و گفتند که می خواهند بیرون بروند که حال و هوایی عوض کنند(ایشان روزهای فرد به استخر می رفتند ساعت ۵:۳۰ عادت کرده بودند) بعد از این که به منزل آمدند و صبحانه می خوردیم به ایشان پیشنهاد پیاده روی دو نفره را دادم، متوجه شده بودم که حال ایشان خوب نیست بعد از نیم ساعت پیاده روی ایشان از خانه بیرون رفتند و من حالم خیلی بد شده بود، استرس و اضطراب همه وجودم را گرفته بود یک حسی به من می گفت که ایشان قصد گریز زدن را دارند، یک لحظه یادم افتاد که من در کنگره یاد گرفتم که منِ همسفر باید مسافرم را رها کنم، از خانم الهه یاد گرفتم که ایشان اختیار دار خودشان هستند و اصلا به من ربطی ندارد و بعد به آرامش رسیدم و این آیه را که روز قبل از خانم الهه فرا گرفته بودم را خواندم فالله خیر حافظا و هو ارحم الراحمین و واقعا به یک آرامشی رسیدم که تاکنون این آرامش را حس نکرده بودم، در ضمن ناگفته نماند که در آن حین من وبلاگ روز قبل که کارگاه لژیون مجازی بود را می نوشتم و این خدمت به من خیلی خیلی کمک کرد.اگر بخواهم از کمک هایی که آموزش های فراگرفته ام در این یک ماه بنویسم باید به اندازه یک کتاب ۲۰۰ صفحه ایی دلنوشته بنویسم، چون این قدر آرامش و حس امنیت دارم که در باور غیر کنگره ایی نمی گنجد. آقای مهندس من به شما ایمان کامل دارم و تمام سعی خودم را می کنم که خدمت گزار کنگره باشم. خانم الهه کمک راهنمای بزرگوارم از شما تشکر فراوان می کنم که تک تک لحظه های زندگی ام را مدیون آموزش های شما هستم.

 خانم سمیه: سلام دوستان سمیه هستم یک همسفر

آخرین دوشنبه که به کنگره رفتم اواخر بهمن ماه بود و من با خواهر لژیونی هایم در مورد زیبایی های اسفند ماه و خرید شب عید و حس و حال خوب این روزها صحبت می کردم و با گفتن این حرفها شوقی وصف نشدنی وجودم را فرا گرفت. اما چند روز بعد خبرهایی از ورود یک بیماری در کشورهای اطراف و رسیدن آن به کشور ما به گوش رسید .روزهای قرنطینه و تعطیلی مدارس آغاز شد.ترسی عجیب با من همراه شد .ترس از دست دان عزیزان ،ترس از دست دادن کنگره و آموزشها .هرروز نعمت هایی را که قبلا داشتم و برایم تکراری شده بود از جلوی چشمانم عبور می کرد و حس ناامیدی روز به روز در من بیشتر دیده می شد .همه جا خبرهای بد بود.گروه های مجازی همه حامل خبرهای بد بودند و همه اینها حال خراب مرا خراب تر می کرد.در همان روزهای تاریک وپر از ترس خبر تشکیل لژیون مجازی و شروع آموزشها مثل نوری در تاریکی بود برای من .بار دیگر کنگره و معجزات این مکان مقدس به داد من و زندگیم رسید.شروع به نوشتن سی دی و خواندن امتحان کردم و روزهایی بود که من اصلا نمی رسیدم سراغ اخبار بد بروم .خدای مهربانم را سپاس گفتم و از او می خواهم مرا به خاطر ناسپاسی هایم ببخشد وباز گرداند به من آرامش روزهای قبلم را با خودم عهد کرده ام که خاطرات تلخ این روزهایم را در گوشه ای از ذهنم نگه دارم تا فراموش نکنم چه روزهایی را با چه ترس و هراسی با آموزشهای کنگره پشت سر گذاشته ام و هر روز بیشتر از پیش قدر این مکان مقدس را بدانم .کنگره بار دیگر امید به زندگی و جنگیدن با سختیها و نیروهای باز دارنده را به من یاد داد .از جناب آقای مهندس ممنونم که در این روزهای سخت مسیر روشنایی را به ما نشان داد وبا تشکیل لژیون مجازی زنجیره آموزشهای ما قطع نشد.از کمک راهنمای عزیزم بسیار ممنونم که از همان روزهای ابتدایی بستری فراهم کردند همچنان آموزش بگیرم و بتوانم بدون ترس این روزها را پشت سر بگذارم.