وقتی خودم را پیدا کردم دیدم چه کرده ام  با نفسم و چه کرده ام با جسمم .هر چه گشتم مقصری پیدا نکردم.هر چند قبلا بودند کسانی که من آنها را مقصر بلاهایی که سر من آمده بود می دانستم ولی در کنگره فهمیدم اشکال در خودم و عملکرد خودم بوده است.وقتی سرک کشیدم  در درون خودم  دیدم جهان ذهنی درهمی دارم و همین امر مسئول  بسیاری از نگرانی های زندگی من بود.رها کردم آنچه باعث نگرانی و ناراحتی من شده بود،رها کردم تمام کسانی که باعث نا راحتی من می شدند و برایشان از خدای عزیزم طلب آرامش کردم و اینگونه خودم آرام شدم.برگشتم به نقش اصلی خودم در زندگی وبا اینکار سبک شدم .با کم کردن بار مسولیت هایی که بی خود بر دوشم می کشیدم  اعتماد به نفس و قدرت مردانگی مسافرم را که در زمان مصرف از ایشان گرفته بودم  به ایشان برگرداندم و دیگر  در اموری که به من مربوط نبود دخالت نمی کنم و مسافرم را به عنوان فرمانده قبول کردم و شدم فرمانبردار و سعی کردم معلم ایشان نباشم و اینگونه بود که نقش هر کسی در زندگی دوباره مشخص شد .قبلا زیاد این جمله را شنیده بودم که (عقل سالم در بدن سالم)  ولی اصلا به معنای ان توجه نکرده بودم ولی پس از گرفتن آموزش و بعد این که فهمیدم جسم سالم ،حس سالم و به دنبال آن ایمان و عمل سالم به همراه دارد شروع کردم جسم خسته ام را با ورزش آرام کردم.

دیروز من همسفر ی بودم که تنها به خاطر اینکه مسافرم به کنگره وصل باشد به کنگره آمدم ولی امروز تنها به خاطر خودم و رسیدن  خودم به آرامش به  کنگره می آیم  و فهمیده ام اگر من آرام باشم زندگیم هم آرام است هر زمان و هر زمان بر می گردم و به یکی دو سال قبل نگاه می کنم می بینم چقدر تغییر کرده ام و از آن دل آشوب ها و نگرانی ها چیزی نمانده است .می بینم چقدر خوابم خوب  شده است چون قبلا شبها تا صبح بیدار بودم ولی حالا فهمیده ام که اگر نخوابم تعادل ندارم و اگر تعادل نداشته باشم زندگیم دچار بی نظمی می شود و حالا که ذهنی آرام پیدا کرده ام  راحت تر می خوابم و در نهایت خدا را شکر می کنم که در کنگره حضور دارم و از خدای عزیزم می خواهم که پیوند من و مسافرم با کنگره هر روز محکم تر شود .