جهان بینی یعنی هنر خوب زندگی کردن وخوب زیستن در هر وج ممکن ،جهان بینی یعنی بلد باشی غذا بپزی  وحرکتی بکنی انسانها رو دور هم جمع کنی وبتوانی رابطه صلح ودوستی برقرار کنی ،جهان بینی می اموزد که دست از دشمنی برداریدکه دشمنی مثل اسید وخره ما را می خورد ،

یکی گفت گوش ت را میگیرم ودور دنیا می چرخانم گفت باید خودت هم با من بچرخی،وقتی می خواهی که کینه ،حسادت،نفرت ویا مسائل ضد ارزشی کسی را بهم بریزی اول مثل اسید خودت را میخورد  وحس منفی ضربه اولی را بخودمات میزند  وجهان بینی یعنی مردم دار بودن کسی را ضعیف ندانستن ،،

استاد عزیزمان قطعه شعری از ایرج میرزا را برایمان به سخن اوردن

شیر وموش

بود شیری به بیشه ای خفته                موشکی کرد خوابش اشفته

انقدر دور شیر بازی کرد                        بر سر دوشش اسب تازی کرد

انقدر گوش شیر گاز گرفت                    گه رها کرد وگاه باز گرفت

تا که از خواب شیر شد بیدار                 متحییر از موش بد رفتار

دست برد وگرفت کله موش                 شد گرفتار موش بازیگوش

خواست زیر پنجه له کندش                 بهوا برده بر زمین زندش

گفت ای موش لوس یک قاضی            با دم شیر می کنی بازی

موش بیچاره در هراس افتاد                گریه کر د به التماس افتاد

که تو شاهی وهوش ومن هیچ          موش هیچ است پیش شاه وهوش

شیر باید به شیر پنجه کند                موش را گربه نیز رنجه کند

تو بزرگی ومن خطا کارم                   از تو امید مغفرت دارم

شیر از این لابه رحم حاصل شد        پنجه وا کرد وموش را ول کرد

اتفاقا سه چهار روز دیگر    شیر را امد این بلا برسر

از پی صید  گرگ یک صیاد            در همان حول وهوش دام نهاد

دام صیاد گیر شیر افتاد               عوض گرگ شیر گیر افتاد

موش چون حال شیر را دریافت      از برای خلاصی او بشتافت

بتد ها را جوید با دندان               تا که در رود شیر ازانجا جان

این حکایت که خوشتر از قند است          حاوی چند نکته از پند است

اولا گر نهی قوی بازو      با قوی تر زخود ستیز نکن

قدرت نداری با قوی تر از خودت در گیر نشو

ثانیا عقل از خطا خوب است          از بزرگان گذشت مطلوب است

بخشیدن بهتر از انتقام است

 ثالثا با سپاس باید بود                قدر نیکی شناس باید بود

همیشه با سپاس باشیم قدر نیکی وکار خوب را بدانیم

رابعا هر که نیک با  بد کرد           بد به خود کرد ونیک با خود کرد

خامسا خلق را حقیر نگیر            که گهی سود ها زهی حقیر

وادمها را کوچک نپنداریم که ممکن است  سود ها از او ببری

شیر چون موش را رهایی داد        خود رها شد ز پنجه صیاد

انچه کنی به خود کنی گر همه نیک وبد کنی ...

و ادامه دارد...