درسی ‌دی ‌یونگ ‌آقای ‌مهندس ‌درابتدا به‌این‌ نکته ‌اشاره‌ می‌کنند ‌که ‌ما جسم‌ را به‌ وجود آوردیم‌ ما جسم ‌را ساختیم‌ منظورازما ‌انسان ‌است ‌ما اصلا‌ نمی‌دانیم که‌ ابتدای ‌نفس کجاست‌ روز‌الست ‌که ‌پیمان ‌بسته ‌شد‌هرنفسی‌ زندگی‌ وماجرای ‌خودش را آغازکرده‌ تا به ‌اینجا ‌رسیده است ‌پس‌هرکدام‌ از‌ما ازیک ‌نقطه ‌آغاز‌کردیم‌ که ‌روزالست بوده ‌‌واین‌ چیزی ‌که‌ الان ‌هستیم عصاره‌ وچکیده‌ وخمیر‌مایه‌ روز الست‌هست.آقای‌مهندس‌ توضیح می‌دهند ‌نه ‌‌تنها مصرف‌کنندگان‌ موادمخدربلکه‌ هر انسانی‌ که‌می‌خواهد ‌به ‌تعادل ‌و درمان ‌روان ‌برسند ‌باید ‌سر‌مولفه‌ی‌جسم.روان ‌وجهان‌بینی ‌با هم‌ به ‌‌تعادل‌ برسند‌ واین‌همان‌ چیزی‌است ‌که‌ مسافر‌من‌همسفر‌برای‌ رسیدن‌ به ‌این ‌تعادل ‌به‌ کنگره‌ آمده ‌تا ‌اینکه ‌بافراگیری ‌این ‌سه‌ مقوله ‌به‌ رهایی‌ وآزادی ‌برسد که‌ راههای ‌زیادی ‌را‌ قبل ‌از‌ورود به‌کنگره‌ رفته‌ ولی‌همه‌ با‌شکست مواجه ‌شده‌ پس‌ همانطور‌که‌هزارن‌ هزار‌نفر‌ازاین ‌روش‌‌ دقیق ‌و منظم ‌به‌ رهایی ‌رسیدند‌ انشاا....‌

درآینده‌ی ‌نزدیک ‌شامل‌ حال ‌من ‌ومسافرم‌ هم ب‌شود ‌البته ‌باانجام‌

صحیح ‌آموزشها‌ وگوش‌ به‌ فرمان ‌راهنماییان ‌خستگی‌ناپذیر‌‌و در راس‌ آقای ‌مهندس‌دژا‌کام.

همسفرخانم پروین :

انسان است که به هر چیزی فرم و نظم می دهد و به آن مفهوم و معنی می‌دهد و همه چیز در قالب انسان است، انسان اشرف مخلوقات است ولی به شرط آنکه مولفه‌های جسم، روان و جهان بینی را بشناسد و آنها را به تعادل و تعالی برساند. در این بین اگر مواد شبه افیونی ما به درستی و طبیعی کار کند مسلماً ما جسم خوبی خواهیم داشت. در مورد جهان بینی، نگرش ما نسبت به مسائل پیرامون اطلاعات و آگاهی فرد نسبت به مسائل را جهان بینی می گویند و برای شناخت بسیاری از علوم و حتی بیماری اعتیاد و حتی بیماری های روانی احتیاج به شناخت و آگاهی داریم و اگر روان را نشناسیم مطمئنا درمان بیماری ها به درستی انجام نمی گیرد و این اصل بسیار مهمی است در مورد روان، فروید می گوید که خود آگاه، نیم خود آگاه و ناخودآگاه داریم که خودآگاه مال زمان حال است و نیم خود آگاه آن چیزی است که گاهی به خاطرمان می آید و ناخودآگاه آن چیزی است که گذشته است و ما به یاد نداریم. یونگ می گوید که ناخودآگاه همه چیز است و خودآگاه جزئی از ناخودآگاه است یعنی نظرات این دو دانشمند با هم فرق می کند و فروید خودآگاهی را خیلی وسیع می گیرد و ناخودآگاه را کوچک نمی شمارد ولی یونگ ناخودآگاه را خیلی وسیع می گیرد و خودآگاه را خیلی کوچک نمی شمارد. ولی آقای مهندس می فرمایند که خودآگاه مربوط به زمان حال و ناخودآگاه مربوط به قبل از تولد است و نیم خود آگاه مربوط به زمان بچگی و طفولیت می شود. انسان برای حرکت به سوی خویشتن خود باید جهان بینی داشته باشد که ایمان و عقیده و هدف را از کل هستی مشخص کند، جهان بینی راه رفتن به سوی مقصد انسان را نشان می دهد و آن راهی که باید برویم تکیه گاهش حقیقت و آرمانش نجات است. خود سازی یعنی خودآگاهی، یعنی تکامل بخشیدن به جوهر وجودی خود، برای این که تبدیل به انسان تمام عیار شویم و برای این که خودآگاهی باید خویشتن را بشناسیم و این آگاهی، این قدرت شناخت را به ما می دهد که تمام ناخالصی ها را بتوانیم خویشتن پاک خود را بپرورانیم وزنده کنیم و آگاهی دهیم و این باید همراه با تزکیه و پالایش باشد.

همسفر خانم فتانه :

انسان است که به هرچیزی فرم ونظم می دهدوهمه چیزدر قالب انسان است .انسان اشرف مخلوقات است ولی به شرط ان که مولفه های جسم ،روان وجهان بینی را بشناسد وان ها رابه تعادل وتعالی برساند.در این بین اگر مواد شبه افیونی ما به درستی وطبیعی کار کند مسلماما جسم خوبی خواهیم داشت .در مورد جهان بینی نگرش ما نسبت به مسائل پیرامون واطلاعات واگاهی فرد نسبت به مسائل را جهان بینی می گویند وبرای شناخت بسیاری از علوم وحتی بیماری اعتیادوحتی بیماری های روانی احتیاج به شناخت واگاهی داریم واگر روان را نشناسیم مطمئنا درمان بیماری هابه درستی انجام نمی گیردواین اصل بسیار مهمی است.در مورد روان فروید می گوید که خوداگاه ،نیم خوداگاه وناخوداگاه داریم که خوداگاه مال زمان حال است ونیم خوداگاه ان چیزی است که گاهی خاطرمان  می اید وناخوداگاه ان چیزی است که گذشته است وما به یاد نداریم .یونگ می گوید که ناخوداگاه همه چیز است وخوداگاه جزییازناخوداگاه است یعنی نظرات این دو دانشمند باهم فرق می کند وفروید خوداگاهی  را خیلی وسیع می گیرد وناخوداگاه را کوچک می شمارد ولی یونگ ناخوداگاه راخیلی وسیع می گیرد وخوداگاه را خیلی کوچک می شمارد .ولی اقای مهندس می گوید که خوداگاه مربوط به زمان حال وناخوداگاه مربوط به زمان قبل از تولد است ونیم خوداگاه مربوط به زمان بچگی وطفولیت می شود.انسان برای حرکت به سوی خویشتن خود باید جهان بینی داشته باشد که ایمان وعقیده وهدف را ازکل هستی مشخص کند. جهان بینی راه رفتن به سوی مقصدانسان را نشان می دهد وان راهی که باید برویم تکیه گاهش حقیقت وارمانش نجات است .خودسازی یعنی خوداگاهی یعنی تکامل بخشیدن به جوهر وجودی خود ،برای این که تبدیل به انسان تمام عیار شویم وبرای این خوداگاهی باید خویشتن را بشناسیم واین اگاهی این قدرت شناخت را به ما می دهد که به رغم تمام ناخالصی ها بتوانیم خویشتن پاک خود را بپروانیم وزنده کنیم واگاهی دهیم واین باید همراه با تزکیه وپالایش باشد .

سپاس از راهنمای عزیزوبزرگوارم سرکار خانم الهه عزیزوتشکر از جناب مهندس عزیز.

همسفر خانم زهرا :

آقای مهندس سی دی یونگ را با شعری از مولانا،بااین مضمون شروع فرمودند؛

باده درجوشش گدای جوش ما                    چرخ درگردش اسیرهوش ما

باده ازما مست شد،نی مااز او                   قالب ازما هست شد،نی ماازاو

ماچوزنبوریم وقالبها چوموم                   خانه،خانه کرده قالب راچوموم

در ابتدای سی دی شعری از مولانا گفته شده، با این مفهوم که همان طور که شراب به تنهایی و هنگامی که در ظرف قرار دارد حالت سکر آوری ندارد و در اثر استفاده انسان، سکر آور است، این ما هستیم که جسم را ساخته، نه این که جسم ما را بسازد. گفته شد روان به معنای خلق و خوی انسان در ظاهر و باطن می باشد، پس نمی توان برای شناخت روان فردی تنها به رفتارهای او در جمع و ظاهر توجه کرد، بلکه رفتار او در خلوت و صور پنهان بسیار مهم و تععین کننده می باشد. روان توسط جسم و فیزیولوژی بدن و به وسیله ی خمر یا سیستم افیونی ساخته می شود، حال اگر شخصی این مواد را از خارج وارد بدن نماید از آن جا که در ابتدا هم سیستم داخلی تولید می کند و هم از خارج وارد می شود، به اصطلاح حالت نئشگی به شخص دست داده و برای رسیدن به این حالت شخص شروع به استفادهای مجدد نموده تا جایی که، بدن دیگر خمر تولید نمی کند و شخص تنها آن را از بیرون وارد می کند، و این دلیلی است برای بد خلقی، شخص مصرف کننده ای که بنا به شرایطی نتواند، مصرف نماید.

به مجموعه ی اطلاعات و آگاهی فرد جهانبینی می گوییم، که شامل دو بخش خود آگاه و ناخودآگاه می شود، برای تجسم بهتر می توان کوهی را که در زیر آب قرار دارد در نظر گرفت که بخش اعظم آن که زیر کوه می باشد، ناخود آگاه و قسمت کوچک آن ( قله کوه) که از آب بیرون امده، خود آگاه نام دارد. از نظر میزان دسترسی به بخش ناخودآگاه یونگ آن را به سه بخش تقسیم می کند:

1-      بخشی که قابل دسترس است. 2-  بخشی که با تفکر قابل دسترس است. 3-  بخشی که اصلا قابل دسترس نیست."

 اما در واقع و به اعتقاد آقای مهندس تنها در صورتی قابل دسترس می باشد که از بعد زمان خارج شویم و به فراسوی حواس دست یابیم.

همچنین یونگ درتقسیم بندی دیگری آن را به دو بخش ناخودآگاه فردی و جمعی ( که همان الگو پذیری از اساطیر می باشد) تقسیم می کند.

 یونگ در دوره ای زندگی می کرد که ماده پرستی رواج داشت و مسائل معنوی وارد خرافه شده بود، در بخشی از خاطراتش به افرادی که تنها به حواس ظاهری خود بسنده کرده اشاره می کند و از آن ها با عنوان حس گرایان نام برده، باید در نظر داشت که گرچه حواس ظاهری بسیار مهم می باشند اما نمی توان تنها به آن ها تکیه کرد، چرا که می دانیم مافوق حس هم وجود دارد. یونگ به افرادی که به زندگی پس از مرگ اعتقاد ندارند، خرده گرفته و می گوید گرچه عده ای افسانه ها را داستان هایی بی ارزش می دانند اما من به آن ها نگاه ژرف و عمیقی دارم.

 در پایان باید بدانیم، دست های آسمانی تنها القای افکار را انجام می دهند و تفکر و برنامه ریزی به عهده ی خود ماست، و همین است که پیامبران را از سایر انسان ها متمایز و برجسته ساخته است.

در پایان از زحمات بیکران آقای مهندس دژاکام و خانم الهه عزیز سپاسگزارم.