انسان از هر چیزی بدش بیاید به سرش می آید 

واین اتفاقی بود که در زندگی من رخ داد ، همیشه من از آدم معتاد بدم می آمدم چون با افراد زیادی از این دست برخورد داشتم وفور می کردم که افراد لاابالی و بی خیالی هستند که صرفا برای خوش گذرانی مواد مصرف می کنند و و به فکر خانواده خود نیستند واگر هم کسی را می دیدم که با فرد معتاد زندگی می کند اولین راه به نظرم جدایی بود و با خودم می گفتم که این چه فکری می کند که با چنین آدمی زندگی می کند باید جدا شود واز آن دسته افرادی بودم که با این تفکر که اگر به جو اراده و دوست داشتن در وجودشان بود دیگران را اذیت نمی کردند و صرفا افراد بی اراده ای هستند .زمانی که با کنگره آشنا شدم متوجه شدم که تمام این افکار غلط هستند و با قضاوت کردن آشنا شدم و مطلبی نظر مرا به خودش جلب کرد ؛ اگر کسی را قضاوت کردی انقدر تو را دنبال می کند تا در یک کوچه بن بست تو را گرفتار کند ، و آن موقع بود که تازه آمدنم را به کنگره ما جه شوم چون خودم هم با یک شخص معتاد زندگی می کردم و قصد جدا شدن را هم نداشتم به دنبال راهی برای نجات بودم وقتی سی دی قضاوت را گوش کردم متوجه شدم که این بذر را خودم کاشته ام و این به صورت پنهان بوده است و آن زمان که من دیگران را قضاوت می کردم در واقع این بذر را در دل خاکی می کاشتم که بسترش را خودم هموار کرده بودم و به زمان نیاز داشت که رشد کند و سر بیرون بیاورد و حال که رشد کرده بود و تبدیل به یک گیاه خیلی تلخ و بد مزه شده بود دیگر نمی توانستم طلبکار کسی باشم  چرا که با مفهومی به نام قضاوت آشنا شدم . در این سی دی متوجه شدم که از هر صفتی چه خوب چه بد اگر در تو نباشد نمی توانی نسبت به آن احساسی داشته باشی یعنی اگر از کسی  که حسادت می کند متنفر باشم در واقع آن در وجود خودم هست واگر نبود که آن را احساس نمی کردم و من با این کار که کسی را قضاوت می کنم در واقع وارد جنگ می شوم هر چند که اورا ندیده باشم یا با او فاصله مکانی زیادی داشته باشم ولی این احساس من به او منتقل می شود حالا یا به صورت خواب آشفته ای که می بیند یا احساسی که به او دست می دهد و مثل این هست که من به طرف شهر وجودی او موشک پرتاب می کنم و شهر او را دچار خرابی و ویرانی می کنم.پس حتی اگر من در ذهن و تفکر خودم وبه صورت پنهانی قضاوتی انجام دهم محصولی به غیر از خرابی و ویرانی ندارد .

همسفرخانم ندا :