ایمان، تجلی نور خداوند در انسان است. روح خداوند در ما دمیده شده و همه ما جزئی از خداوند هستیم. خداوند مثل خورشید نورش را به همه جا می‌تاباند و به فکر باز پس گرفتن هم نیست.تجلی نور خداوند در انسان یعنی صفات خداوند در انسان متجلی می‌شود.

کسی که ایمان دارد یعنی تجلی صفات خداوند در انسان؛ خداوند بخشنده است و کسی که ایمان دارد بخشنده است؛ خداوند مهربان است و کسی که ایمان دارد مهربان است؛ خداوند الیم است و کسی که ایمان دارد الیم است؛ خداوند تواناست و کسی که ایمان دارد تواناست سیستم هستی و الهی به این صورت است که کسی در سیستم هستی در حرکت است مثل یک آب زلال است و تمام مراتع و بوستان‌ها از این رودخانه آب بر می‌دارند و به انسان‌ها و حیوانات حیات می‌دهد و از آبش کم نمی‌شود و همیشه پر آب تر، زلال تر و شفاف تر و نیرومندتر هستند چون می‌دهد.

برداشت من از سی دی:

هستی پویا هست و ساکن نیست وقتی که من در حال حرکت باشم و بتوانم در صراط مستقیم باشم و از ضد ارزشها دور باشم و تلاش خودم رو بکنم مثل آبی می مانم که زلال هست و اگر نه ساکن باشم و حرکتی نداشته باشم مثل آب راکد می شوم بد بو که اصلا کسی حتی جرات نزدیک شدن را بهم نداشته باشد.

 یکی از کاربردهای جزوه جهان بینی ۱ و ۲ این است که الفبای یک زبان را برای ما می شکافد و این کار به منظور این است که یک مطلب برای ما قابل درک و قابل لمس بشود. آقای امین می فرمایند که علم پیچیده نیست و باید تا آن جا که امکان دارد علم را به ساده ترین شکل ممکن انتقال داد و هنر این نیست که انسان مطلبی را طوری بیان کند که کسی متوجه نشود. پس ساده کردن یکی از مهمترین کارهایی است که یک استاد می تواند انجام دهد. نکته دیگری که در این جزوه وجود دارد این است که از در این جا از روش مدل استفاده شده است زیرا برای این که انسان یک موضوع را درک کند به ابزارهای مختلفی نیاز دارد که یکی از مهمترین آن ها تصاویر هستند. جهان بینی مانند طناب و قرقره است که می تواند انسان را از عمق تاریکی بیرون بکشد.

در جزوه مدل عقل را مطرح کرده است و عقل مثل یک قلعه در شهر وجودی است و این عقل سربازانی از آن مراقبت می کنند که کار سربازان این است که اجازه ندهند هر چیزی وارد این قلعه بشوند ینی قدرت تشخیص دارند سپس مثلث دانایی را که تشکیل شده از تفکر، تجربه و آموزش است را گفتند و نقطه مقابل آن ها ترس، ناامیدی و منیت است.

در جهان بینی نیرو معادل حس است و کاری که حس انجام می دهد در هر موجودی باعث حرکت می شود. اگر انسان نسبت به چیزی حس نداشته باشد هیچ حرکتی در مورد آن مسئله انجام نمی شود. برای این که حس به وجود بیاید علاوه بر بستر مناسب باید مکمل آن حس هم در درون انسان باشد. یعنی اگر ویژگی و صفتی را در شخصی مشاهده می کنم از جنسِ آن در درون خودِ من وجود دارد و اگر نداشته باشم چیزی احساس نمی کنم یعنی حس نمی کنم که به وجود بیاید. در کنگره همیشه این تقسیم بندی وجود دارد که همه چیز یک صور آشکار دارد و یک صور پنهان. بیشتر اوقات صفت و ویژگی در من به صورت پنهان است یعنی حتی خودم هم از آن اطلاع ندارم و امکان دارد که در آستانه ظهور باشد. اگر ما بذری را در زمین مساعد بکاریم نتیجه آن میوه می شود و این دقیقا مثل همان صفتی است که من در دیگران می بینم و خوشم نمی آید. بعد از این دیدن قضاوت پیش می آید یعنی قیاس کردن و محکوم کردن و در آخر حکم صادر کردن و با این کار انسان با شخص مقابل وارد جنگ می شود حتی اگر هزاران کیلومتر با هم فاصله داشته باشند. اگر انسان قضاوت را متوقف بکند شرایطی مهیا می شود که صفت ناخالص صور پنهان خودش را پیدا بکند و این ممکن است سه ماه طول بکشد. مشکل اصلی انسان در مسیر تزکیه ندیدنِ تاریکی است چون انسان تاریکی و صفات ناخوشایندِ خودش را نمی بیند دست به پالایش نمی زند. آقای امین می فرمایند آن جا که انسان ویژگی و تاریکی خودش را ببیند در واقع پنجاه درصد مرحله پالایش انجام شده است.