وقتی که اصل قربانی فرع بشود شرک پدید می آید. 

هستی به تنهایی توسط خداوند اداره نمی شود و برای انجام امور مهمی مثل عشق ، علم ، رزق و روزی  و... خداوند فرماندهانی را برگزیده است وآنها را به سمت ما گسیل می کند حال اگر من انسان طبق این موضوع که فقط چیزهایی که قابل لمس و درک هستند (ماده) فقط و فقط به این ها توجه کنم در واقع از اصل که  همان  فرماندهی خالق هستی بخش هست غافل شده ام ودر حقیقت برای او شریک گرفته ام در این صورت است که طبق قانون عمل وعکس العمل که برای همه چیز صدق می کند ، در فرماندهی من هم بر امورات خودم شرکایی پدید می آید یعنی اختیار من از من سلب می شود واجبات جایگزین آن می شود. مثل فرد  مصرف کننده ای که با وجود تمایل به خوردن بعضی از خوراکی ها ناچار به استفاده نکردن از آنها می شود ودر واقع برای تصمیم او شریک وجود دارد که او را از انجام این کار منع می دارد.