اولین کارگاه آموزشی مجازی لژیون همسفران عشق . لژیون شانزدهم شعبه شیخ بهایی 

با دستور جلسه وادی اول

استاد در ابتدا در مورد اهمیت نظم صحبت کردند و فرمودند: چیزی که برای من در لژیون همسفران عشق بسیار مهم است نظم است. اگر ما نظم نداشته باشیم به هیج جا نمی رسیم. وقتی لژیون آغاز می شود همه باید راس ساعت بعد از سلام من وارد لژیون شوند.

وقتی یک راهنما برای تشکیل لژیون وقت می گذارد مثلا مرخصی می گیرد درست است که من برای گرفتن انرژی و حال خوش خودم به کنگره می آیم ولی باید هماهنگی های زیادی انجام دهم و برنامه ریزی کنم تا بتوانم یک یا چند ساعت کنگره بیایم. آقای مهندس می گویند حضور به موقع در یک جلسه در واقع احترام به خودمان است. در غیر این صورت همه چیز ابهت خود را از دست می دهد و در بی نظمی هیچ اتفاقی نمی افتد. امروز من مرخصی گرفتم و با مرزبانان و اسیسنت محترم هماهنگ کرده ام تا بتوانم در این ساعت لژیون را برگزار کنم و الان می بینم فقط یک نفر حاضر است. اساس کار ما بر مبنای نظم است . ما در کنگره یاد می گیریم که هر چیزی آدابی دارد و آداب جمع ادب است . همان طور که در هر مذهبی باید آداب مخصوص آن را در مکان های مذهبی به جا آورد در کنگره هم به همین صورت است. آقای امین در یکی از سی دی هایشان می فرمایند برای داشتن قدرت در هر سیستمی دو فاکتور مهم لازم است و آن نظم و دانش است . که اگر نباشد آن سیستم قدرت خود را از دست می دهد. آداب هر چیز را باید رعایت کرد برای مثال هنگامی که برای انجام کاری وارد بانک می شویم نباید بدون اجازه رو به روی کارمند بانک بنشینیم.

آقای مهندس می گفتند چند سال پیش به علت شکایتی که از من شده بود به دادگاه رفتم هنگامی که نوبت من شد جلو در صبر کردم تا قاضی اجازه ورود دهد ولی فرد شاکی بدون اجازه وارد شد  و شروع به صحبت کرد و من بعد از اجازه گرفتن وارد شدم و من همان لحظه که با رعایت نظم و ادب وارد شدم پرونده را بردم. بله دانش در کنگره به اندازه کافی و چه بسا وافی وجود دارد .آقای مهندس می گویند من به اندازه آن که تا پانصد سال دیگر برای شما سی دی بدهم در کنگره علم داریم و در کنار نظم باعث قدرت کنگره میشودو اولین مرحله نظم سر وقت آمدن سر لژیون است.

و در ادامه استاد مبحث وادی اول را آغاز نمودند.

در موقع مشارکت الهه به یاد این افتادم که آقای حکیمی چند سال پیش در جواب این سوال که شما در وادی چندم هستید گفته بودند در وادی دوازدهم و چند سال بعد از آن در یک جلسه در اصفهان گفتند من اشتباه می کردم من همچنان در وادی اول و در مرحله تفکر هستم. تفکر می تواند مثبت یا منفی باشد. اگر ما به مسائل منفی فکر کنیم چون ما در وادی اول القا و احیا و تفکر را هم داریم. القا در مورد روح صورت می گیرد و جسم احیا می شود و تفکر در واقع ضلع مقابل جهانبینی است. حال اگر هنگام تفکر به چیزهای منفی فکر کنیم به ما القای منفی می شود مثل جریان برقی که در یک سیم به علت مجاورت در یک سیم دیگر که حامل جریان است بوجود می آید. همه ما این شعر سعدی را حفظ هستیم:

گلی خوش بو در حمام روزی 

رسید از دست محبوبی به دستم

بدو گفتم تو مشکی یا عبیری 

که از بوی دل آویز تو مستم

بگفتا من گلی ناچیز بودم 

ولکن مدتی با گل نشستم

کمال همنشین در من اثر کرد 

و گرنه من همان خاکم که هستم

و القائات به همین صورت انجام می گیرد و وقتی القای منفی به کسی شود حال او خراب می شود. یک بار برای همیشه مکانیزم اثر نیروهای منفی را برای شما شرح می دهم و شما می توانید اشکالات تفکرات و زندگی خود را متوجه شوید. در کلام الله و همه کتابهای آسمانی آمده است وقتی خداوند انسان را آفرید و از فرشتگان خواست به او سجده کنند یکی از آن ها از فرمان سر باز زد و از درگاه خداوند رانده شد . تمام مخلوقات خداوند برای ادامه حیات نیاز به نور دارند و خداوند منشاء همه نورها  است و رانده شده از درگاه خداوند برای ادامه حیات نور و انرژی لازم را از اولاد آدم می دزدد. انرژی به آسانی بدست نمی آید در طول روز با انجام کارهای مثبت و خوب ‌کوچک و بزرگ ما انرژی  را کم کم ذخیره می کنیم. کدام انسان عاقلی چیزی را که به زحمت به دست آورده به راحتی از دست می دهد؟ به این ترتیب ما دقیقا منبع تغذیه نیروی بازدارنده می شویم. الان مکانیزم انرژی گرفتن نیروی منفی را می دانیم . حال چگونه می توانیم جلو این روند را بگیریم؟ باید هنگامی که می بینیم یک فکر منفی یا هر چیزی که حال ما را خراب می کند وارد ذهن ما می شود در همان لحظه ورود جلو آن را بگیریم که اگر وارد شد دیگر نمی توان برای آن کاری کرد. مثلا وقتی از یک حرف کسی ناراحت می شویم به این فکر کنیم که شاید او عصبانی بوده و یا خوبی های آن فرد را به یاد آوریم که این بدی شاید در برابر آن ها ناچیز باشد. آیا من کافر هستم که چشمم را روی همه خوبی ها ببندم و فقط بدی ها را ببینم؟ و در جواب سوال دیگر الهه مبنی بر این که چرا آقای مهندس می گویند در موقع وقوع مشکل نباید به دنبال علت و ریشه آن گشت بلکه باید به فکر حل کردن آن باشیم. منظور آقای مهندس این است که برای مثال وقتی یک فرد دچار اعتیاد می شود، حال به هر علت خانوادگی یا اجتماعی، دانستن آن به حل کمک نمی کند و باید به راه حل فکر کرد. دانستن علت میل به خودکشی یک فرد در حال حاضر کمکی به بهبود حال وی نمی کند. اتفاقی که در کنگره می افتد این است که ما مشکل اعتیاد را حل می کنیم حال به هر دلیل که این اتفاق افتاده باشد . و این مسئله ای است که علم روانشناسی در حل آن مانده است.