خلاصه سخنان استاد:

شروع حرکت کنگره 60 و روش درمان اعتیاد، در ماه رمضان بوده و در ماه رمضان نقطه تفکر در آقای مهندس بوجود آمد. یک فرد مصرف کننده مواد مخدر اگر به مصرفش نگاه کند می بیند نوع مصرف و تعداد و تکرار دفعات مصرفش بسیار نامنظم است. یکی از الهامات ماه رمضان برای آقای مهندس، منظم کردن و یا تثبیت مصرف مواد مخدر بوده است. در آن سال آقای مهندس تصمیم گرفته بودند روزه بگیرند و بعد این تفکر بوجود آمد که من چطور می توانم هم مواد مصرف کنم و هم روزه بگیرم. این باعث شد ایشان مصرفشان را به پنج وعده تقسیم کنند و بعد از یک ماه متوجه شدند چقدر تغییرات خوب و مثمر ثمری در مصرف مواد و جسم خودشان در همین یکماه بوجود آمده است. همین دو موضوع، یعنی مقدار اندازه دقیق مصرف و زمان مصرف سبب ایجاد تغییرات در فرد مسافر می شود.

دستور جلسه دوم و تولد مسافر مرتضی

آقا مرتضی شخصی است که من خیلی چیزها از ایشان یاد گرفته ام. خیلی وقتها راهنما از رهجوهایش چیزی را یاد میگیرد. گاهی رهجوها باعث می شوند صبر و تحمل را یاد بگیریم. ایشان رهجویی بود که در طول سال، در هر هفته حداقل دو جلسه از نایین به اصفهان می آمد و در جلسه حضور داشت و این بخاطر ارزشی بود که به خودش میگذاشت.

وقتی که الان ایشان و رهجوهای دیگری که این سختی ها را متحمل شده اند می بینم، شاهد جایگاه ارزشمند و والایشان هستم و این افراد برای زکات آن موهبت و نعمتی که خداوند به آنها داده در حال خدمت هستند. اقا مرتضی هیچگاه غیبت نداشتند و حتی با وجود کمر درد شدید در جایگاه خدمتی خود حاضر می شدند.

اعلام سفر مسافر مرتضی: آنتی ایکس: تریاک، مدت سفر اول: 11 ماه و 26 روز،رهایی: 13 ماه و 4 روز،کمک راهنما: آقای مهدی زارع، رشته ورزشی: والیبال

سخنان مسافر مرتضی:

موقعی که می خواستم وارد کنگره بشوم، کوهی از منیت و غرور بودم و خودم را کلام برتر می دانستم. به واسطه یکی از دوستانم وارد کنگره شدم. مقداری که سفرم را ادامه دادم دیدم چیزهای تازه بسیاری در این مجموعه هست و ساختار و بستر بسیار مناسبی است. به خودم گفتم اگر خواسته را داشته باشی بقیه چیزها فراهم است. فقط خواستار درمان باش و درست سفر کن و فرمانبردار درستی باش و بقیه چیزها را آنکه باید هموار کند، هموار خواهد کرد.

سعی کردم تا جایی که امکانش در کنگره فراهم بود خدمت کنم و آموزش بگیرم. در این مجموعه معنای عشق و محبت را فهمیدم و به طبع عکس العمل این انرژی هم مثبت بود. در کنگره متوجه ناشایستگی های زمان مصرفم شدم و فهمیدم مسیر را اشتباه میرفته ام و راه درست را پیدا کردم. 

طبق فرمایش آقای مهندس که "من آب می آورم، تو آنقدر بنوش تا سیراب شوی اما نه در زیر آب" اگر بچه های سفر اولی بیایند و فقط این خواسته را در خودشان تقویت کنند و سفرشان را درست انجام دهند مطمئن باشید بهترین جایی که برای رهایی انتخاب می کنند همین جا است.

سخنان کمک راهنما سرکار خانم الهه:

باعث خوشحالی من بود که خانم افسون من را به عنوان راهنمای خودش انتخاب کرد تا من عشق، محبت و اطاعت را بیاموزم. برای همسفر خیلی مهم است که سفر را درست انجام دهد. من اینها را واقعا از خانم افسون یاد گرفتم.

آخرین سی دی آقای مهندس را گوش میکردم که نکته ای گفتند که بند اعتیاد، اولین بندی است که در واقع ما از آن رها می شویم. دومین بند، آن مبارزه تن به تنی است که با مشکلات خودمان در سفر دوم پیدا می کنیم که قطعا همه ما با آن در حال مبارزه سختی هستیم ولی در انتهای راه باید یک دری را باز کنیم که نه تنها خودمان از آن در رها شویم، بلکه بقیه هم به همراه ما باید خارج شوند. 4 ماه از رهایی خانم افسون نگذشته بود که در آزمون کمک راهنمایی شرکت کردند و هر دو مورد آن را قبول شدند و بزودی تشکیل لژیون خواهند داد.

در واقع با خدمت و کمک است که من می توانم بهشت درونی و بهشت زندگی خودم را تجربه کنم و اصلاً راهی غیر از این ندارد. بهشت درونی بزرگترین نعمتی است که خداوند به ما داده است که می توانیم با حرکت درست و قدم برداشتن در صراط مستقیم به آن برسیم.