به نام خداوند دریای نور خدایی که دارد به هرجا حضور

روز ها برایم خسته کننده شده بود از نظرمن زندگی با فردی معتاد بسیار سخت بود سال ها در پی هم گذشت تا درشبی بارانی خداوند نورش را به من و خانواده ام تاباند بلی عزیزان ان شب وقتی همسرم به خانه امد دیدم چهره او مثل شب هایی قبل نبود انگار او عوض شده بود اولش فکر می کردم من اینگونه تصور میکنم ولی نه درست متوجه شده بودم او شاداب و خندان بود به من گفت بیا بنشین کنارمن می خواهم با شما صحبتی کنم و صحبت های او اینگونه شروع شد او گفت امروز عصر با یکی از رفیق هایم به مکانی رفته بودیم به نام کنگره 60(من که نا به حال اسم چنین مکانی رانشنیده بودم )در انجا معتادان را درمان میکنند من به او گفتم تو برای چه رفته بودی؟می خواهی دومرتبه من و بچه هایت را بازیچه قرار بدهی یک مدت مصرف نکنی وبعد باز روز از نو و روزی از نو از فکردرمانت بیرو بیا.

او به من گفت نه اینجا که رفته بودیم با جاهایی قبلی فرق دارد در کنگره 60 همه بیماران معتاد به درمان قطعی می رسند و من این را امروز در کنگره متوجه شدم چون با کسانی برخورد داشتم که اصلا به چهره و قیافه انها نمیخورد که قبلا مصرف کننده بودند.

حرف های او باعث شد نوره امید در دلم زنده شود....

او سفرش را در کنگره 60 شروع کرد و من هم پس از مدتی همسفر او شدم حالا که نزدیک به 4 سال است که درمان شده متوجه شدم که در ان زمان هم خداوند مهربان به ما نظر داشته بوده ولی زمان ان نرسیده بود و من و مسافرم باید تاریکی هارا سپری می کردیم که حالا طعم شیرین روشنایی هارا حس کنیم و لذت ببریم .

راهنمای من در کنگره راه درست حرکت کردن را به من اموخت و گفت باید تغییرات را از درون خود شروع کنی و باید از نردبانی که در طی چندین سال بالا رفته ایی کم کم پایین بیایی و به طرف ارزش ها حرکت کنی او مسیر وراه را چون ستارگان روشن در شب تاریک برای من مشخص و علامت گذاری کرد وبیان نمود اگر توانستی به جایی کینه و نفرت که در دل داری بذر عشق و محبت در درونت بکاری و پس از مدتی تو هم عشق دریافت می کنی و به ارامش میرسی او به من راه مقابله با مشکلات را اموخت و به من یاد داد که باید انسان قوی باشم واز مشکلات نترسم باید محکم و استوار همچون درختان سر به فلک کشیده که سالها ریشه در خاک دارند و با هر باد و طوفانی نمی شکنند باشم در گذشته انگار برای من همیشه زمستان بود و من یخ زده و به خواب رفته بودم کم کم با صحبت های راهنمای عزیزم از خواب عمیقی که در زندگی رفته بودم بیدار شدم حالا زیبایی درونم را حس میکنم سالها بود که چشمانم را به روی حقیقت و فلسفه وجودیم بسته بودم و در نا امیدی فرو رفته و توان و حرکتی در زندگی خود نداشتم .

ارامش امروزم را مدیون کسی نیستم جزکمک راهنمای بزرگوارم خانم الهه عزیزم بوسه میزنم بر دستان پر مهر و محبت او و از خدای مهربان برای او زندگی پر از ارامش می خواهم .

از مهندس عزیز این بزرگ مرد تاریخ و خانواده محترمشان بی نهایت سپاسگزارم .

نویسنده:همسفر طاهره

لژیون همسفران عشق