ای  کاش   پیوند رقیبان خلیده باد

دشمن  چو لاله های سمن داغدیده باد

ای  کاش  یاد پاک شهیدان روستا

در قلب شَرحِه شَرحِه ی ما آرَمیده باد

ای کاش تار و پود من ای شاهدان شهر

با تار و پود پاک شهیدان تنیده باد

ای کاش قامتم زِ غم غربت کریم

چون لاله های سرخ بیابان خمیده باد

ای کاش هر فتنه که مردم ، فریب داد

از سرزمین پاک فریدن بریده باد

                                                               ***

حافظ غزل مگو که مرا خون به ساغر است

در فتنه ، انسانیت از ما مکدّر است

شرمنده ام خدای من ، از خون آن شهید

از موسوی که سیّد سادات اطهر است

قابیلِ قرن نشئه زِ خون مطهریست

هابیل اهداگر خون مطهّر است

دیدی به شهر ما تن بی سر عجب مدار

اینجا تجلّی گه مردان بی سر است

شهرام شاهدیست که در شهر شاهدان

لبیک گوی پاک شهیدان دیگر است

از شاهدان شنیده ام احوال زارعی

ابر بهار دیده ام آن دیده که تَر است

من درس عشق هَمرَهِ داوود خوانده ام

در باقرالعلوم که تحصیل آخر است

« قربانی » از شعار شهیدان شهر عشق

درسی گرفته است که از گنج بهتر است

                                                                ***

مهدی تو ای مظهر آلاله ای که هست

سرمست از جام شهادت ، مِیِ اَلست

آنجا که بختیار شده پیشگام وصل

سلطانمراد سدِّ ره عاشقان شکست

مه روی شاهدان چو علی ضامن است و بس

بهرام منتظر به ره صادقی نشست

نوروز را گو که کمی دیرتر در آی

کینجا به یاد تو چه شقایق که رسته است

داوود آن شهید به خون خفته بی کفن

دور از دیار خویش غریبانه خفته است