فرازی از زندگی نامه طلبه و پاسدار شهید سید محمد موسوی

نام : سیّد محمد موسوی

نام پدر : سیّد نورالله

تولد :1340 

واحداعزام كننده : سپاه اصفهان   

تاریخ و  محل شهادت : 26 / 08 / 1361  عملیّات محرم شرحانی

سید محمد در خانواده ای روحانی پا به عرصه وجود نهاد.  پدرش روحانی و از سلال? هفتمین پیشوای معصوم حضرت امام موسی بن جعفر(ع) می باشد.  وی تحصیلات دوران ابتدایی را تا دوم راهنمایی در زادگاهش روستای نهرخلج و از سوم راهنمایی تا سوم دبیرستان را در اصفهان طی نمود. با رشد سنی و عقلی، جاذبه روحانی و معنوی حوزه، بیش از پیش او را به سوی حوزه های علمیه کشاند. او که با راهنمایی پدر خویش، دیده بر وادی معارف اسلامی گشوده و سیلان خون سیادت را در رگ های خود داشت، به عزم سیراب شدن از چشمه سار علوم الهی، روانه مدرسه علمیه اصفهان گردید و به کسب فیض از انفاس علمای روحانی نائل شد. وی در مبارزات قبل از انقلاب، همراه با مردم علیه رژیم طاغوت به تظاهرات می پرداخت، در راهپیمایی ها شرکت می جست، نوارها و اعلامیه های حضرت امام (ره) را دلیرانه به دست مردم می رساند و مزدوران رژیم طاغوت را با شجاعت و پایمردی اش در برخوردهای خیابانی حیرت زده می نمود . پس از پیروزی انقلاب دیگر بار یکسره دل به درس سپرد و دروس علمی را با موفقیت گذراند. در همه این ادوار آموزش، جانش با سرنوشت انقلاب هم پیمان بود و دلش در راستای تداوم آن می طپید. بدین گونه حرکت های سخیف لیبرال ها را در منحرف ساختن مسیر این نهضت عظیم تاب نیاورد و بی مهابا با افشای عملکرد منافقان و سازشکاران پرداخت. او فرزند انقلاب بود و می دانست که راه رهایی از آلودگی ها و بندهای استعمارگران، تنها و تنها در پیروی از پیر نستوه جماران است. خوب می دانست که انقلاب به دور از رهنمودهای رهبری در هم می شکند و دست حرامیان غربی و شرقی در اجرای مقاصد پلید باز می ماند.

با شروع جنگ تحمیلی ، در لباس پاسداری از انقلاب، مسلح شد و به سوی جبهه های نبرد شتافت. از  این پس زندگانی وی گاهی در میادین نبرد و گاهی در حجر? تحصیلی می گذشت. نخستین بار به همراه سپاه عازم مناطق عملیاتی جنوب شد و در جبهه های دارخویین و سلمانیه، همدوش رزمندگان اسلام گردید و پس از مدت ها جنگ و ستیز با دشمن بعثی، به مدرسه علمیه امام صادق(ع) اصفهان بازگشت. دومین بار به سوی جبهه بستان شتافت و در آزادسازی این شهر از ناحیه بازو ی راست مجروح گردید و پس از چند ماه معالجه بی آنکه بهبودی کامل یافته باشد برای سومین مرتبه به جبهه مراجعت نمود و همرزم برادران جان برکف درعملیات فتح المبین شد . در چهارمین حضورش در جبه ها ، با ورود به لشگر 30 زرهی به دلیل علاقه و پشتکاری که داشت به آموزش تانک و ادوات زرهی پرداخت و پس از مدتی در جبهه فکه راننده تانک و پی ام پی بود .

وی از آنجا برای آزادسازی خرمشهر روانه شد . بعد از شکست بعثی ها و آزادی خرمشهر دیگر بار به محیط درس و بحث بازگشت .

خصوصیات اخلاقی شهید

زندگی توأم با قناعت و تعبد طلبگی جانش را قرین آسودگی می نمود و دلش را از فروغ علوم الهی منوّر می ساخت . شب هنگام، در انزوای زندگی روحانی خویش دل به معبود یگانه می سپرد و به راز و نیاز شبانه بر می خاست. پارسای شب بود و جوانمرد روز.

نحوه ی شهادت

پس از فتح خرمشهراگرچه برادران سپاه با آگاهی از دلاوری و ایمان و صداقتش مانع بازگشت او شدند، اما او نپذیرفت و به حوزه بازگشت و فکر و اندیشه را بر مباحث درسی متمرکز ساخت. در عین حال جانش همچنان در رؤیای جبهه سرگردان بود و دلش به هوای دیدار پروردگار پر می کشید و روح دلاورش در کالبد تن آرام نمی گرفت. در جدال بین عقل و عشق مانده بود. عقل او را به سوی درس و بحث می کشاند، تا چنانکه خود گفته بود جای شهدایی چون مطهری و بهشتی خالی نماند و عشق او را به سیراب شدن از شهد شهادت می طلبید. عاقبت عشق پیروز شد و دیگربار عاشقانه به سوی جبهه شتافت. شهید موسوی در جبهه ها سخنران رزمندگان بود و گفته های از دل برآمده اش بر دل ها می نشست. در جمع رزمندگان سلحشوری بی پروا و معلمی سخنور بود و با ارشاد و صحبت های دلنشین خود به جوانان رزمنده روحیه و آگاهی می داد و به عنوان یک رزمنده فداکار پیشروی می کرد. ایشان پس از مدتی به معاونت گردان امام سجاد و سپس به عنوان فرمانده آن گردان انتخاب شد.

سرانجام در نبرد با خصم زبون در عملیات محرم به مسلخ عشق رفت و بر اثر اصابت ترکش خمپاره به خیل شهیدان همیشه جاوید پیوست و در گلزار شهدای اصفهان در كنار دیگر دوستان شهیدش آرمید . روان پاکش قرین شهدای خاندان علوی باد.