شنبه 31 مرداد 1394 11:06 ق.ظ
نظرات ()
کار گل زار شود گر تو به گلزار آئی / نرخ یوسف شکند چون تو به بازار آئی
ماه در ابر رود چون تو برآئی لب بام / گل کم از خار شود چون تو به گلزار آئی
روز روشن به خود از عشق تو کردم شب تار / به امیدی که توام شمع شب تار آئی
چشم دارم که تو با نرگس خواب آلوده / در دل شب به سراغ من بیدار آئی
مرده ها زنده کنی گر به صلیب سر زلف / عیسی من به دم مسجد سردار آئی
عمری از جان بپرستم شب بیماری را / گر تو یک شب به پرستاری بیمار آئی
ای که اندیشه ات از حال گرفتاران نیست / باری اندیشه از آن کن که گرفتار آئی
«شهریار»
و مجددا سکوت نمودن! [چرا که از قدیم هم گفتن: «آخرین سنگر سکووووته»] بنده خداها دیدن آتیش داره پیش میره و کاری نمیشه کرد. بدو بدو رفتن کپسول های ماشین خودشون رو آوردن و آتیش رو با موفقیت خاموش کردن. 
و رفتم توی میدون کارزار (!) که دیدم :عه! چرا این ضامنش در نمیاد؟!!
هیچی دیگه اومدن کمکم کردن ضامنش رو کشیدن و شروع کردم به خاموش کردن که برگشتن گفتن بچه بگیر پایین لوله رو، هرچی پودره رفت توی اداره 
؛ اگه می دونستم روز دختر اینقدر سرشار از خیر و برکته به شورای تقویم پیشنهاد می دادم هفته ای یک بار رو روز دختر اعلام کنه.
) [البته این روزا توی راه دماونده! رفته رکورد بزن ظل تابستونی. خب اگه مردی توی زمستون برو
عمرا فراموش کنم !!!
اگه توی مدارس اینجوری باشه خدا رو شکر می کنم که معلم نشدم. ولی خداییش کم اذیتش نکردم این مربی رو. ساعات استراحت که میرفت بیرون با لپ تاپش ور میرفتم و یه دوری توی پوشه هاش میزدم و دنبال game میگشتم که نمی یافتم. آخرش گفت توی اون یکی لپ تاپمه ! گفتم با اون یکی توی اورژانس فیفا و ...میزنید یا نه؟!!
گفت نترس به موقعش نوبت اونا میشه؛ که شد. منتها ما عکس نگرفتیم که موضوع غیر اخلاقی نشه. ولی بازم عبرت نگرفتن (فاعتبروا یا اولوالافسار !!) و باز موقع حمل مصدوم ما شروع کردن به عکس گرفتن (لااقل فلاش گوشی هاشون رو خاموش می کردن که مصدوم ما با مخ زمین نخوره و ضربه مغزی بشه
: دیشب یهو یاد مرحوم «دکتر مهدی حمیدی شیرازی» افتادم. یادم اومد سر کلاس فارسی عمومی استاد یه مطلب راجع به سیستم تک همسری قوها خونده بود بعدش هم شعر زیبای «قو»:
