ماییم و موج سودا
چهارشنبه پانزدهم آذر 1396 12:29 ق.ظخیلی دیر شده، مجبور میشوم به تاکسی که منتظر است تا من را به منزل برساند بگویم که مسیر از پیش تعیین شده را نمیرویم، مقصد را می گویم و حرکت میکنیم.
بر خلاف معمول روی صندلی عقب نشستم، راننده حراف است و میخواهد سر از کارم در بیاورد، موسیقی که پخش می شود را دوست ندارم، می گوید از کجا بروم؟ میگویم فقط برو، از هر جا که دلت میخواهد.
حواسم را پرت گوشیم میکنم تا زیاد حرف نزند، هدفون را به گوشی وصل میکنم و میروم تا عمق صدای همایون، هوا گرفته است، انگار ماه پشت هاله ای از مه نشسته، کم رمق و اندوهگین. آسمان خیال باریدن ندارد، تاکسی پشت چراغ قرمز ایستاده و عابرین سر در گریبان با قدم های ریز و تند عرض خیابان را طی می کنند، هوا کم کم دارد زمستانی می شود، این را از خشکی پوست دستم میفهمم.
خیلی خلوت است، از نزدیک کافه عبور میکنیم، می گویم تا میدان هفت تیر را آهسته برود، شیشه را پایین میکشم، میخواهم پیاده رو را خوب ببینم و نفس بکشم. هر تکه از پیاده رو سند یک روز از روزهایی است که ما را مهمانشان کرده بودند، چه عصرها و چه شب هایی بود...
سرما توی وجودم رخنه می کند، اما این سرما که یاد آور قشنگ ترین لحظات عمرم است را دوست دارم، گوشهایم یخ کرده اند، اگر بودی حتما میگفتی که کلاهم را به سر کنم، که گوشهایم را بپوشانم، که سرما نخورم، بیشتر از خودت به فکر من بودی.
می پرسد حالا کجا بروم؟ می گویم: برو شریعتی، انقلاب و ...
حوالی سینما که می رسیم چشمانم را میبندم، طاقت دیدن سینما را ندارم، می دانم اگر ببینمش با حال و هوایی که دارم هوایی میشوم که بروم داخلش، بروم و منتظرت بمانم.
خیلی سردم است، انگار که نشسته باشم وسط سردخانه، دلم می خواست توی کافه ی سینما نشسته باشم و تو روبرویم نشسته باشی، چای و کیک سفارش بدهیم و من با دیدن گرمای چشمانت گرم شوم و عطر تو را نفس بکشم.
من مرد جذامی حاشیه شهرم که زل زده است به جای خالی زیباترین دختر شهر، مرد جذامی که حسرت روزهایی را میخورد که خودش از دست داد. مرد جذامی که روزی دستان زیباترین دختر شهر را توی دستش داشت، مرد جذامی که حسرت داشتن زیباترین دختر شهر را میخورد که خودش او را از خودش گرفت. من مرد جذامی هستم که زل زده است به ماه جذام گرفته چهاردهم آذر ماه.
نوشته شده توسط: طاها | آخرین ویرایش:چهارشنبه پانزدهم آذر 1396 | نظرات()
