!!!چی بودیم... چی شدیم
...Follow your dreams...
امروز شنبه ی خوبیه، چون من حالم
خوبه (بگین ایشاا... كه همیشه حالت خوب باشه! پنجشنبه كه كلا نبودم چون توی
مهمونیه خانوادگی ماهیانه بودیم! از چند صباحی قبل تصمیم گرفتیم هر ماه خونه ی یكی
كه طبق قرعه كشی انتخاب شده جمع شیم و گل بگیم و گل بشنویم! این ماه هم افتاده بود
خونه ی خواهرم كه منم كه الان یك آشپز ماهر تلقی میشم دیروزم كه جمعه بود و اصلا
نمیدونم چجوری گذشت! اما دیروز یه پیامی دریافت كردم كه خیلی خیلی خوشحالم كرد! (جزئیاتش
شخصیه!) امروزم كه طبق تصمیم، اول صبحی
خواستم هر كی رو میبینم بهش لبخند بزنم، اما باور كنین از شانس من چنان مردای خشنی
امروز باهام روبه رو میومدن كه ترسیدم اگه لبخند بزنم یه تیزی از تو جیبشون
دربیارن و همونجا مثه داعشی ها سرمو از تنم جدا كنن!! والا من بخاطر اینكه قراره پول
بگیرم با انرژی میرم سركار... من نمیدونم یعنی مردم با پول هم خوشحال نمیشن پس با
چی خوشحال میشن؟! یه دوست خوش ذوقی هم هست كه این
دو روز كه من نبودم كامنت های جالبی گذاشته! من به اونم لبخند میزنم! خب همین كه
پست ها رو میخونه و جواب هم میده پیشرفت خوبیه، منم جواب هاشو به حساب طبع شوخی كه
داره میذارم! یكی از دوستان هم پیشنهاد داده
بجای آشپزی برم عكاسی! میخوام روش فك كنم، ایده ی خوبیه! آهاااااا یه خبرم اینكه استاد هنرمند خطاطمون هم پیشنهاد داده یه شعر
بگم برا وبلاگ بعد ایشون بنویسن و بذارم سر برگ این وبلاگ!! وااااااای چه شود!
اصلا من خط ایشون رو میبینم ذوق میكنم اونقدی كه شعر گفتن یادم میره (رجوع شود به
پست شماره 28) امروزم قصد دارم وقتی رسیدم خونه
بعد از اینكه یكم تو تلگرام گشت زدم برم شیرینی درست كنم واسه فردا! مگه فردا چه
روزیه؟! خب فردا میگم دیگه!! قول نمیدم عكسشو بذارم، اما اگه خوشگل دربیاد
حتما اینكارو میكنم، راستش الناز نفرینم كرده كه شیرینی هام بسوزه، مصطفی میگه این
نفرین الناز رو بهونه كردی كه اگه خوب درنیومد بگی كاره نفرینه بوده؟! آخه یكی نبود بگه تو كه بلد
نیستی مجبوری پز بدی بگی بلدم؟! امروز
که دومین جلسه از کلاس آشپزی بود دوتا غذای خوشمزه با مرغ که محبوب ترین غذا در
نزد منه
+ چند
روز پیش مریم واسه خودش از این قلبا خریده بود که منم هوس کردم بخرم! خیلی خوشگله،
توشم چراغ داره که چراغش رنگاش عوض میشه! حالا چرا سه تا؟! خب من اینقد مهربونم که
لازم به گفتن نیس، یکیشو برا خودم خریدم، یکیشو برا خواهرم و یکیشم برا عروسمون!
بله... درست خوندین... عروسمون!! هیچی، چیکار میخوانن بکنن!! داستان
این عکس از این قراره که امروز بیش از حد سرمون خلوت بود! من داشتم جدول حل میکردم
و مریم و زهرا هم داشتن حرف میزدن، منم اصلا حواسمون بهشون نبودااا خلاصه
صاحب کارمونم میاد و به جای اینکه کمک کنه شونه هاشو میندازه بالا و میگه کار هرکی
بوده خودش درست کنه! من و یکی از خانوما و مریم و زهرا داریم فشار میاریم به در که
بره اون طرف، و سحر هم در کمال آرامش نشسته داره صبحونه کوفت میکنه!! +
عکس با اجازۀ خودشون گذاشته شده! + دیشبم
یهو دیدم یکی منو توی گروهی اد کرده! صد دفعه گفتم منو یهویی جایی اد نکنین! اولش
خواستم برم با عصبانیت بنویسم کی منو اینجا آورده که البته شانس با من یار بود و
همچین کاری نکردم!! چون مدیر اون گروه و اد کنندۀ من کسی نبود جز معلم آشپزیمون!! هنوز نیم ساعت از این اتفاق
نگذشته! اما قبل از تعریف این اتفاق
میخوام یه تصویر كلی از محل كارمون بدم! از در كه میاین داخل یه سالن نسبتا طولانی
و عریضی هست كه میز سحر و الهه و خانوم ... اونجا هست، كلا كار اونا با من زمین تا
آسمون فرق میكنه! بعد ته سالن سه چهارتایی پله هست كه بیاین پایین به یه مكان
بزرگی میرسین مربعی شكل، كه میز منو زهرا و مریم هم اونجاس! یه جورایی انگار سحر
اول صفِ منم آخرش!! فاصله بینمون بیداد میكنه! صاحب كارمون داشت میرفت بیرون از
در كه میخواست بره به سحر سفارش میكنه كه مراقبمون باشه كه یه تار از موهای سرمون
كم نشه حتی، چون خیلی عزیز دردونه ایم! ما هم وسایل رزم رو برداشتیم و
با زره و شمشیر و تیر و كمان موجود رفتیم به نبرد با سحر تا اونو به سزای عملش
برسونیم! كه رسونیدیم!!
به ترتیب از راست به چپ: مریم، من (ریزه میزه)، زهرا + اصولا هر كه با ما در افتاد... ور افتاد!! + راستی امروز زهرا و مریم هم به جمع خوانندگان وبلاگ پیوستند!! از این به بعد بیشتر باید مراقب نوشته هام باشم!! خواننده ها خیلی دارن بهم نزدیك میشن!! روایت داریم خواننده جماعت از رگ گردن میتونه به آدم نزدیكتر باشه!! این روزا هوا خیلی سرد شده، دیشب اخبارم میگفت هوا قراره
سردتر هم بشه! من كلا عاشق سرما هستم و هیچوقت از سرما شكایت نكردم، به قول خودم
این ها همون سرماییه كه وسط داغی تابستون آرزوشو میكردم، پس نباید ناشكری كنم و
قدر این سرما رو بدونم! اما راستش الان تنها دغدغه م پالتومه! تازه اصلا هم وقت ندارم با مامان برم بیرون، چون وقتی من
سركارم مامان خونه س، وقتی من خونم مامانم به لطف این محرم و صفر همش میره مراسم و
اون خونه نیس! خودمم كه اصلا عادت ندارم تنهایی برم خرید، اونقد عادت ندارم كه در
بعضی موارد اصلا بلد نیستم حتی!! امروز صبحم كه هوا بس ناجوانمردانه سرد بود یكم آماده شدنم
طول كشید و گفتم الان باز 5 دقیقه دیرتر میرسم و بازم تیكه ی "ظهر بخیر"
رو میشنوم، +پسر همسایه مون تك فرزندِ مایه داری كه 10-15 سالی میشه
همسایه ی دیوار به دیوارمونه! طوری كه اونم جزئی از خونواده ی ما محسوب میشه و از
من 5 سال بزرگتره! دیروز هوا خیلی سرد بود، داشتم
از سركار برمیگشتم كه با این صحنه مواجه شدم:
هیچوقت فك نمیكرم كه گربه ها هم
احساس سرما كنن و برن روی ماشینی بشینن كه تازه خاموش شده و گرمه! این گربه ها رو مادرشون توی
باغچه ی كنار ساختمونمون به دنیا آورد و از اون روز همسایه مون (زن و شوهر) از
اونا مراقبت كردن تا الان به این هیكل رسیدن! تقریبا دوماهی میشه! الانم باز همون
مادره سه تا دیگه توی موتور خونه ی ساختمونمون به دنیا آورده و همسایه مون علاوه
بر این سه تا كفالت اون سه تا تازه به دنیا اومده رو هم به عهده گرفته! اونا هنوز
خیلی كوچولو ان و از آدما میترسن، یكم بهمون عادت كنن ازشون عكس میگیرم براتون
میذارم!
این
دل به دل راه داشتن هم خیلی بد نیست! چقد امروز دلم هوس انار کرده بود... بعد
از هندونه دومین میوۀ مورد علاقه مه! الان بابا خرید آورد فوری یه بزرگشو دون کردم
که بخورم... بفرمایید انار... جای همتون انار میخورم.. هر دونه به نیابت از
یکیتون...
+
به قول یکی از دوستان یه شوهرم نداریم با عشق براش انار دون کنیم و اونم سی ثانیه
قبل و بعد از خوردنش ازمون با بوسیدن دستامون تشکر کنه... از
دیروز که رسیدم خونه، تقریبا از ساعت سه تا شب آخر وقت من و خواهرم و عروسمون و
چند نفر از همسایه ها بسیج شده بودیم واسه درست کردن ترشی! آخه ما خیلی ترشی دوس
داریم! از حجم زیاد وسایل نتونستم عکس بگیرم چون ضیق وقت داشتیم، اما با این حال
نصف کارا موند برا امروز که منو مامان دست تنها بودیم و الان تقریبا میشه گفت تموم
شده... در
همین راستا منم گفتم حالا فضا فضای معنوی ترشی درست کنونه، منم ترشی لوبیایی که تو
کلاس آشپزی یاد گرفتم رو درست کنم، اون که درست بشه حتما پست های بعدی عکسشو
میذارم، چون صد در صد کار خودمه! در
حین کارِ امروز هم چون کف آشپزخونه یکم خیس شده بود چنان خوردم زمین که زانوی پای
راستم بدجور صدمه دیده، از اون صدمه های فوتبالی... الانم با همین زانو درد که
واسه نماز وایسادم ملائک به این عزم و اراده غبطه خوردن (تف به ریا) حضور
من در آشپزخونه و اتفاق ناگواری هم که برای من افتاد بخاطر این بود که غذای امروز
با من بود، یعنی نه غذای اصلی هااا خورد کردن سیب زمینی ها! راستش از همون عنفوان
کودکی هروقت هوس میکردم آشپزی کنم مامانم میگفت حالا برو این سیب زمینی ها رو پوست
بِکن، حالا برو خوردشون کن، حالا برو سرخشون کن... یعنی تمام این بیست و اندی سال
کل فعالیت من در آشپزی حول محور سیب زمینی چرخیده، یه جورایی سیب زمینی شناس شدم،
اصلا در حد حرفه ای، ارادت خاصی هم به سیب زمینی دارم حتی، نمیدونم شایدم دیگه بهش
وابسته شدم و دوسش دارم! خلاصه
اینم سیب زمینی هایی که خورد کردم، همه در یک سایز و مرتب، ما از اون خونواده هاش
نیستیم که از این ماس ماسک خارجی ها استفاده کنیم که... همینجوری با دست هم
میتونیم حرفه ای و هم اندازه خورد کنیم... بله...
اضافه
نوشت: + از
دیروز که مصطفی فهمیده ما داریم ترشی درست میکنیم تا میرم بهش سلام میدم میگه برو
اون طرف بوی سیر و پیاز و سرکه میدی!! و هر بار هم قیافۀ من اینه +
وی پی انم مهلتش تموم شده، یعنی مال پسر همسایه مون بود که منم ازش استفاده
میکردم، خیلی بی ملاحضه شده از
وقتی که به این محل کار جدید منتقل شدیم چون خیلی بزرگ تر از جایی قبلیمونه، یک
نفر به تنهایی نمیتونه تمام کارها رو انجام بده، مثلا جارو بزنه و آشپزخونه رو
مرتب کنه و چایی دم کنه و به سماور برسه و بعد از صبحونه دوباره اونجا رو جمع کنه
و ... دیروز صبح که رفتم سرکار یهو خواستم برم آشپزخونه
دیدم روی درش این برنامه زده شده! آخه
چهارشنبه که منو سحر ساعت 12 رفتیم کلاس آشپزی و قراره هر چهارشنبه دوساعت مرخصی
بگیریم، تصمیم گرفته بودن و بدون مشورت با ما این برنامه رو تنظیم کرده بودن، یعنی
هر روز یه نفر مسئول آشپزخونه باشه! +
من واسه مامانم توی خونه کار نمیکنم اما بخاطر پول مجبورم... میفهمین؟ مجبوووررر...
زندگی خرج داره! +
دقت کنین فقط اسم خانومِ روز شنبه که از ما خیلی بزرگتر هستن و من رو با لفظ
"خانوم" نوشتن! این حاکی از اینه که اولا من از همه شون بزرگترم هرچند مجردم!
دوما احترام و کوچیکتر بزرگترم حالیمونه... یعنی حالیشونه! از
روزی که بسیج ثبت نام کرده بودم تا همین دیروز هربار یه مشکلی پیش میومد که
نمیتونستم برم، که من به شماها مظنونم که ممکنه منو چشم زده باشین؛ البته
همچین کوچیکم نیستن هاا... یکیشون یه سال از من بزرگتره و یکیشونم یه سال
کوچیکتره! داداش کوچیکش که من خیلی اذیتش میکنم یه گروه توی تلگرام داره که از
همون اول منو هم اد کرده، از همون موقع هم منو قانون شکن صدا میکنه و منم اونو آقا
بداخلاقه صدا میکنم! همشم میگه چت نکنین و منم که حرف تو گوشم نمیره که، مخصوصا
حرف کسی که از خودمم کوچیکتر باشه! عصر
ساعت 6 که از اونجا اومدیم بیرون خب هوا تاریک بود، تا خونه یه ساعتی هم اگه
میخواستم پیاده برم طول میکشید، اما دلو زدم به دریا و گفتم ضرر نمیکنم که! خلاصه
تا اون مکان خلوتِ نزدیک خونمون همه چی خوب بود، همین که رسیدم اونجا سرعتمو که
خواستم زیاد کنم نگو بخاطر سردی هوا نمیدونم انبساط انقباض کدومش رخ داده بود که
کفشا برا پام گشاد شده بود و یهو کفشم پرید هوا و دومتر جلوتر از خودم اومد پایین!! امروزم
اولین جلسۀ آشپزیم بود، بیشتر راجع به آشنایی با وسایل مورد نیاز و آشپزخونه صحبت
شد و طرز تهیۀ انواع ترشی!! از بس چیزی ننوشتم وسط کلاس از سحر پرسیدم که تمیز
دوتا "ی " داره یا یکی؟!
+
اضافه نوشت: 1. یه
شوهرم نداریم براش ترشی بار بذاریم بفهمه چقد کدبانوی خوش ذوق و سلیقه ای هستیم! 2.
یه شوهرم نداریم بفهمه بخاطر اینکه واسش غذاهای خوشمزه درست کنیم که هر وقت از
سرکار میاد بوی خوش غذا مستش کنه، چه عذابی دارم میکشم و چه کلاسایی ثبت نام کردم!
3.
خلاصه امروز خیلی دلم خواست یکی بود براش غذاهای خوشمزه درست میکردم و بعد مینشستم
و خوردنشو تماشا میکردم... آخه همۀ همکلاسی هام متاهل بودن به جز....
عرض شود خدمتتون كه دیروز داشتم
از سركار برمیگشتم كه تقریبا نصفه های راه بودم كه یه صدای خش خش شنیدم! (البته
قبلش اینو بگم كه مسیر من دو قسمته، یه قسمتش مغازه دارا هستن كه همیشه شلوغه، یه قسمتش یه زمین
خالی هست كه سال هاس بدون هیچ صاحبی افتاده و نه ساختمانی میسازن نه چیزی و همیشه
هم خلوته، الان داستان توی همون جای خلوته!) یواش پشت سرم رو نگاه كردم اما چون
كامل برنگشتم چیزی ندیدم،
اما بگم از حس و حال امروزم... همیشه دوست داشتم بچه ی آرومی
باشم، از اون درسخونا كه یه گوشه میشینن و ساعت ها بی وقفه درس میخونن... اما
متاسفانه درسخون بودم اما نه از اونا كه روزانه بیست ساعت بخونه، حتی واسه سخت
ترین امتحانا هم كه آخرش بیستی نوزدهی چیزی میشدم هیچوقت بیشتر از بیست دقیقه نمیتونستم
وقت بذارم، یعنی مغزم نمیكشه یه مطلب رو بعد از فهمیدنش دوبار بخونم! یا مثلا دوست
داشتم وقتی میریم مهمونی یا جایی بگم اه این چیه؟ من اینو نمیخورم، اما متاسفانه
توی هر مهمونی عین قحطی زده ها میوفتم رو غذا و با چه به به و چه چهی تناول میكنم! اینا رو گفتم كه مقدمه ای باشه
واسه گفتن بزرگترین آرزوم! اینكه وقتی بارون میاد شلوار و چادر من گِلی نشه!!
بارها واسه امتحان انواع مدل های كفش و شلوار رو امتحان كردم اما هیچكدوم افاقه
نكرد تا اینكه فهمیدیم عروس راه رفتن بلد نیس گویا!! خلاصه حسرت به دلم مونده یه قطره
بارون بیاد، اصلا زمین یكم نم برداره اما شلوار من كثیف نشه!! درد بزرگیه هاااا!! + جواب نوشت: دوستان عزیزی كه كامنت خصوصی میفرستین آخه من چجوری جواب بدم بهتون؟ (مخصوصا آقای میم توكلی!!) خب برادر من، من یهویی همینجوری بیام جواب بدم نمیگن این دختره داره با خودش حرف میزنه؟! نمیگن قاطی كرده؟ اونوقت جواب خواستگارهای احتمالی رو كه بخاطر جواب های بی سوال من ممكنه بپرن رو كی میده؟! جونم
براتون بگه از روزی که اومدیم محل کار جدیدمون یه شیء ناشناخته که عکسش در زیر هست
همینجوری روی میز کاره منه! منم
که همیشه پر از خلاقیت و ایده هستم، خلاصه
خواستم بگم که اگه چیزی یا وسیله ای توی خونتون یا محل کارتون بود و نمیدونستین
باهاش چیکار کنین کافیه عکسشو برا من بفرستین تا طریقۀ استفاده از اونو بهتون
آموزش بدم! پ.ن:
امروزم همکارای حسودم برش داشتن و اوناهم کیبورداشونو تمیز کردن! از بچگی همه
حسودی منو میکردن... آرامش نداریماااااا امروز
که عاشورای حسینی بود و تسلیت میگم بهتون همینجور که همه جمع بودیم و داشتیم صحبت
میکردیم که بریم هیئت کدوم محله رو تماشا کنیم و منم میگفتم من از محلۀ خودمون
بیرون نمیرم، یهو دامادمون زل زد تو چشمای منو گفت: "میگن توی محرم بخت باز
میشه!!" این
حرف امروز دامادمون ریشه در اتفاق دیشب داره... من کلا اهل بیرون رفتن نیستم که
عزاداری آقایون رو تماشا کنم اما بخاطر دل "اسراء خانوم" (رجوع شود به
پست قبلی) دو شبه که محبوری میرم تا بلکه خدا یه ثوابی هم برا ما بنویسه، هرچند از
لحظه ای که میرم بیرون این دختر منو میخندونه تا وقتی که از دستش فرار میکنم
و میام خونه! خلاصه
پرسیدیم که پسره چیکاره س! اول گفت رانندۀ کامیونه! منم قیافه م اینجوری شد بعدش
گفت البته چون الان دانشجوی دکتراس نمیخواد بیکار باشه واسه همون! بعد من یهو
قیافه م به این صورت امروزم
اتفاقا واسه همین نمیخواستم جایی به جز محلۀ خودمون برم... مدیونین فک کنین من
فکرای شومی توی سرم بوده هاا حالام
نمیدونم واقعا حرف دامادمون راسته که میگن توی محرم بخت باز میشه؟! شایدم داره اون باور من به عیدی گرفتن از سید به واقعیت میپیونده!! اگه
بگم چقد از جملۀ "اصل لطفا" بدم میاد شاید باورتون نشه که در من اینهمه
هم نفرت میتونه جا بشه! اصولا هرکی بیا بهم بگم اصل بدین بدون استثنا میگم نمیدم و
دیگه هم جوابشو نمیدم حتی اگه اون شخص کسی باشه که آرزوی هم صحبتی شو دارم! دو
شب پیش بودم که بازم استاد یکی دیگه از شعرای منو به تحریر درآورده بود که دیگه
طاقتم طاق (تاق؟!) شد و خیلی محترمانه ازش اجازه خواستم که چندتا سوال شخصی ازش
بپرسم و اونم با کمال میل قبول کرد و منم تا میتونستم سوال پیچش کردم تا جایی که
فهمیدم حتی دو تا پسراش -که بزرگه یه سال از من کوچیکتره برخلاف
تنفر من از اون جمله، اگه بگم چقد از بچه کوچولوها (نی نی ها چندماه
پیش یه روز که از آموزشگاه برمیگشتم این دختره که الان 3 سالشه از مامانش میپرسه
این (یعنی من) کیه؟ اونم میگه خانوم معلمه؛ از همونجا یه دل نه صد عاشق من میشه!
همین چند شب پیش که سید اومده بود هیئت محلۀ ما، این دختر منو یه لحظه میبینه و اونقدر
گریه میکنه که من خانوم معلمم رو میخوام تا اینکه دیشب مجبور میشم بخاطر دل اون
برم بیرون! یعنی اونقد منو بوسیده و گفته دوسم داره و اونقدر با اون سن کمش زبون
ریخته که کل مردا و زنای محلمون عاشق اونن و اونم دلش گیره منه (البته منم دوسش
دارم الان!)! پ.ن:
بالاخره شانس چیزیه که هر کسی اونو نداره دیگه، واسه منم که ذاتیه! آخرای ماه اونقد سرمون شلوغ میشه كه حسابی خسته و كوفته میرسیم خونه، حتی از
الان واسه فردا برا من اضافه كار نوشتن و معلوم نیس از كی تا كی باید برم اما
مطمئنم خیلی طول میكشه چون كارمون خیلی زیاده! در همین حین وقتی میبینی یه هنرمند خوش ذوق یكی از شعرای تو رو انتخاب كرده و
با خط زیباش اونو برات نوشته و میاد پی وی بهت نشون میده و ازت اجازه میخواد بذاره
توی گروه ادبیات اصلا خستگی از تن آدم بیرون میره! یه حس خوبی هم به آدم میده كه
قابل وصف نیس! + رجوع شود به پست شماره 11 كه ذكر كرده بودم كه دست خط زیبا چقد برام
مهمه و مورد داشتیم بخاطر دست خطش عاشق شدم حتی!! به اسمم در بالا هم توجه كنین و اسم خطاط! به روز شد!! توی پست شماره ی بیست و یك راجع
به یكی از عادت های خوبم براتون نوشته بودم، راهنمایی میكنم: عیدی گرفتن از سادات
در عید غدیر! و گفته بودم یه سیدی داریم تو
دانشگاه كه هر سال عیدی منو با واسطه و به هر نحوی شده به دستم میرسونه (خدا خیرش
بده) امسال اما عجیب تر بود! و از همه
عجیب تر دیشب بود كه با میلاد هماهنگ كرد و اومد هیئت شاه حسین گویان محله ی ما! چیزی
كه من فك میكردم در حد یه تعارف معمولیه اما این عیدی دادن گویا اینقدر برا خودش
هم مهم هست كه یه شب از محرم رو رسما اختصاص داده بود به من و محله ی ما كه تا آخر
هیئت هم مهمون هیئت ما بود و آخر وقت رفت خونشون! اتفاقا دیروز كه خواهرمو دیده
بودم گفتم آقا سید احتمالا امشب بیاد، اون موقع فقط در حد یه احتمال بود و حتی
تصورشم نمیكردم اون همه راه رو بكوبه بیاد، اما در كمال ناباوری این اتفاق افتاد و
عیدی من و میلاد و خواهرم رو بهم تحویل داد! خواهرم همیشه میگفت معرفت كل پسرای
دانشگاه یه طرف، معرفت این سید یه طرف!! خیلی هم دلش میخواست ایشونو ببینه اما خب
قسمت نبود... الان كه سركارم، برم خونه و وقت
كنم عكسشو آپلود میكنم رو همین پست كه ببینین پاكتی كه پولو توش گذاشته چه
خوشگله!! خلاصه من از همینجا برای چندمین
بار ازشون تشكر میكنم، واقعا قدم رنجه فرمودن و تشریف آوردن... البته خیلی هم
خوشحال شدم! +لازم به ذكره كه همین سید ما با
یكی از پسرای همسایمون به اسم امید هم همكلاسه، و از اولشم قرار بود با اون هماهنگ
كنه بیاد، اما این امید خان گویا یكم پشت گوش میندازه و جدی نمیگیره و كل دیشب رو
سید با داداش من سپری میكنه! اجرش با امام حسین (ع)... اینم عکسی که قولشو دادم: حالا پاکت های سال های قبل رو ندیدین! سیدمون خیلی خوش سلیقه س!! دو نقطه دی امروز
قرار بود بعد از ظهر مهمون مصطفی برم کلاسای حاج آقا عباسی و از کلاساش فیض معنوی
ببرم، اما گویا قسمت نبود و برنامه ای پیش اومد و نشد برم! امروزم
که بالاخره درست و حسابی جا افتاده بودیم توی محل کار جدید و اونجا آشپزخونۀ مجزا
هم داره ولی هنوز خوب چیده نشده، رفتیم و اولین صبحونه رو اونجا میل کردیم و خیلی
هم چسبید: به
ترتیب از راست سالاد الویه، پنیر محلی (نه پاستوریزه)، خامه عسل و نون سنگک!! یکم
توی جابه جایی وسایل آشپزخونمون مثه قاشق و کارد و اینا گم و گور شدن واسه همین
فقط یه قاشق پیدا کردیم واسه پنیر!! اون یکی ها رو دیگه خودتون تصور کنین با چه
وضعی خوردیم دیگه!! چایی هم نزدیکای ظهر آماده شد!! یعنی یه جورایی واسه ناهار
دیگه باید چایی میخوردیم (مینوشیدیم!!) +قراره
واسمون دمپایی بگیرن که اون طرف میزها با کفش نریم و با دمپایی باشیم تا کمتر کثیف
بشه و کمتر به جارو زدن و اینا نیاز داشته باشه! پیشنهاد خوبیه اما نه واسه من!!
من ماهی یه بار جورابامو اونم مامانم میشوره، اگه این برنامه پیاده بشه مجبورم هر
روز بشورم!! +
بی ربط نوشت: یه وقتایی دلت میخواد شمارۀ یه عده رو داشتی، یا
دلت میخواست اینقد پررو بودی که میرفتی میگفتی فلانی میتونم شمارۀ شما داشته
باشم؟! بعد میگفت چرا؟! میگفتی چون از شخصیتتون خوشم میاد دلم میخواد بجای اون
آدمایی که میان توی تلگرام و وقتمو با اصل گرفتن و اینا میگیرن، با شما دو کلام
صحبت کنم و چیزای زیادی یاد بگیرم! اما افسوس و صد افسوس که نه اونا اهل اینجور
برنامه ها هستن نه من اینقدر جسارت دارم که همچین چیزی ازشون بخوام!! کاش یه روزی
خودشون بفهمن و بیان شمارشونو بدن!! کسی چه میدونه؟! هنوز
کامل توی محل کار جدیدمون مستقر نشدیم، اما خب شرایط نسبت به قبل خیلی بهتره، از
اینکه سیستم و صندلی خودم به خودم برگشته خوشحالم، تازه یه پرینتر اختصاصی هم دارم
که دیگه با هیشکی توش شریک نیستم و کسی مزاحم کارم نمیشه، چند
وقتی بود که اینستام کار نمیکرد، فک میکردم فیلتر شده، گفتم بیا و آپدیتش کن ببین چی
میشه، ضرر نمیکنی که! از اون روزی هم که نصبش کرده بودم هیچ پستی نذاشته بودم، یعنی
از خدا که پنهون نیس بلد نبودم اصلا باید چیکار کنم!! تا اینکه دو روز پیش اومدم
دلو زدم به دریا و آپدیت کردم و سه تا عکس گذاشتم و کلی هم آدمای جدید فالو
کردم!!فردا شبش دیدم کلی خبر دارم و رفتم دیدم مجری برنامه زلال احکام "نجم
الدین شریعتی" اومده پست منو لایک کرده!! یعنی آدمای معروف هم بلدن همچین
کاری کنن یا به قول همکارم این فروتنه که مثلا میخواد بگه به این شعر معتقده که: به
گفتار بنگر که گفتار چیست به
گوینده منگر که ان شخص کیست! خلاصه
در همان اثناء یکی از نویسنگان وبلاگی رو پیدا کردم که اتفاقا مدت زیادی بود آدرس
وبلاگشو گم کرده بودم و چه خوب شد که آدرسشو گرفتم و الان قبل از نوشتن این پست
داشتم میخوندم که ببینم توی این مدت بالاخره دختر موردعلاقه شو پیدا کرد یا همچنان
در جستجوی دختر به سر میبره که اتفاقا کشف مهمی از سلیقه ی اون به عمل اوردم!!
ماشاا... چه خوش سلیقه هم هست!! امروز
صبحم که داشتم میومدم دیدم یکی از این وانت آبی ها نصفش افتاده توی جوب!! لابد
راننده ش هم خانوم بوده!! شایدم اون جوب رو یه خانوم طراحی کرده بوده، بالاخره
باید یه خانومی باشه که اون بیچاره بتونه گناهشو بندازه گردن اون دیگه! من که میگم
اگه بگه در فکر یه خانوم بوده و یهویی این اتفاق افتاد قابل قبول تره، وگرنه اصلا
همه میدونن که آقایون بهترین راننده ها هستن!! +
با اینکه وسایل های خودم کنارمه اما هنوز به این محیط عادت نکردم و یه جورایی
احساس غربت میکنم!! امروز بخاری و کولر گازی و اینا همشون روشنه و چقد گرمه!!
حداقل این یه مشکل برطرف شد!! دو
روز پیش که میشه چهارشنبه (دیگه خاطراتم خیلی داره قدیمی میشه!!) سرکار نشسته
بودیم که یهو سحر گفت زهرا؟ گفتم بله؟ -
وقت داری بریم بیرون؟! +آره
چطور؟ کجا بریم حالا؟ -
تو بیا بهت میگم! +باشه،
ساعت دو که کارمون تموم شد هرجا بگی میام! (لبخند
رضایت بخش روی صورت سحر!!) و
به این ترتیب بنده گول خوردم و من و خودش رو برد کلاس آشپزی ثبت نام کرد!! خودشم
آشپزی سنتی، مثه کوفته و دلمه و آش و ... آخه منو چه به آشپزی؟! از وقتی به مامان
گفتم یه شور و شوق خاصی توی چشاش هست، بنده خدا فک میکنه من برم آشپزی یاد بگیرم
ناهار و شام اینا رو میتونه بندازه گردن من؛ دیگه نمیدونه من تنبل تر از این
حرفام!! کی بشینه دلمه بپیچه!! خلاصه
کلاسامون از 6 آبان قراره شروع بشه، به اون همکارمونم که قرار بود بگیم
نگفتیم، یعنی من میگفتماا فقط غافلگیر شدم! فک نکنم لازم باشه دوباره تکرار کنم که
چقد مهربونم! واسه
اونجایی که قراره اسباب کشی کنیم دوتا هم همکار تازه اومده که هر دوشون از من
کوچیکترن، با یکیش که از همون اول مشکل داشتیم همه مون و اصلا به دلمون نمی نشست،
اون یکی هم قابل تحمل تر بود اما راستش همون چهارشنبه یه رفتاری از خودش نشون داد
که از چشم من افتاد، نمیدونم چطوری باید به تازه واردها بفهمونم که خط قرمزهای منو
توی رابطه هاشون رعایت کنن! آخه من آلارم صمیمی شدن دادم که با من صمیمی میشین؟!
خلاصه
جونم براتون بگه که دیروزم توی گروه ادبیات توی تلگرام به پیشنهاد من مشاعره
گذاشته بودن، از اینکه یبار توی همچون جایی که به جز دو سه نفر آشنا نبودن به حرف
و پیشنهاد من ارزش داده بودن بسی خوشحال و خرسند بودم و در لباس خود نمیگنجیدم...
مدیونین فک کنین لباسم تنگ بود!! چند وقته اصلا وقت نداشتم حتی به
وبلاگ دوستامم سر بزنم چه برسه بخوام واسه اینجا مطلب بنویسم! یكشنبه كه میشه سه روز پیش مرخصی
بودم و قرار بود واسه تسویه ی خواهرم بریم دانشگاه، از قبل هم با اونایی كه هماهنگ
كرده بودم یكیش الناز بود و یكی مهدیه و یكی هم مصطفی! با خودم میگفتم دیگه به كسی
خبر نمیدم كه ببینم اتفاقی میبینمشون یا نه، از صبح كه پامون رسید دانشگاه به طور
كاملا اتفاقی یكی یكی با آیلار و سحر و فهیمه و سید و عینكی و دراز و... رو به رو
شدم!! حتی باورم نمیشد كه كسایی رو میدیدم كه فك میكردم خیلی وقت پیش فارغ التحصیل
شدن! خلاصه اون روز اینقد خسته بودم
كه فقط رسیدم خونه میخواستم بخوابم، حتی یادم رفت با خواهرم خداحافظی كنم... فردای اون روز كه میشد دوشنبه و
دو روز پیش بعد از اینكه از سر كار برگشتم قرار بود برم پایگاه چون هفته ی قبل هم
بخاطر سرماخوردگیم نتونسته بودم برم كه مامان گفت كه برنامه ریزی كرده بریم خونه ی
دختر عموم كه تازه اسباب كشی كردن توی خونه ی جدیدشون!! فردای اون روز یعنی سه شنبه كه
دیروز میشه هم دوستم فائزه (كه تاكید فراوانی داره اسمش با ی نوشته نشه و حتما با
ئ نوشته بشه) كه الان ارشد توی قزوین میخونه و اومده بود خونشون، اصرار كرد كه
بریم خونه شون و من و مامانم راه افتادیم رفتیم و جاتون خالیییییی! از طرفی هم محل كارمون داره شش
مغازه جابه جا میشه و از شنبه همینجوری تیكه تیكه داریم وسایل ها رو جا به جا
میكنیم و كلا بین دو مغازه آواره ایم كه نه میدونیم این وری هستیم نه اون وری!! از
اینجا رونده و از اونجا مونده شدیم یه جورایی!! تنها چیزی كه الان سر كار بهم
آرامش میده همین سیستم خودمه، حتی میز و صندلی هم مال خودم نیس و احساس غربت
میكنم، همینه میگن هیچ میزی به آدم وفا نداره هاااا چندین بارم اعتراض كردم كه من
میزم هم نباشه صندلی خودمو میخوام چون نمیتونم راحت بشینم اما كو گوش شنوا؟! الان به
طور كاملا موقت توی سالن محل جدید اتراق كردیم تا بیان محل اصلی رو آماده كنن و
میز و صندلی و سیستم ها رو بچینن و با سلام و صلوات وارد محل كار جدید بشیم، واسه
همین چون الان یه جورایی سرراهی حساب میشیم اصلا دلم نمیخوام عكسی از شرایط الانم حتی
یادگاری هم نگه دارم!! تازه اینجا بخاری یا یه گرم كن
هم نداره و همه مون سرماخوردیم و منم نه تنها خوب نشدم، بدترم شدم حتی!! الانم كه دارم اینو تایپ میكنم نوك
انگشتام یخ كرده و نوك دماغم قندیل بسته!! تا كی قراره این شرایط رو تحمل كنیم خدا
میدونه!! خدا كنه هر چی زودتر این اسباب كشی تموم شه و بدونیم داریم چیكار
میكنیم!!
) از امروز صبحِ علی الطلوع تصمیم
گرفتم به همه ی اتفاقات بخندم! غصه چرا؟! اخم چرا؟! ناراحتی چرا؟! اونقد میخندم كه
هركی خواست منو ناراحت كنه خودش به عذاب وجدان الیم دچار بشه!
همراه با مامانم و عروسمون
از صبح رفتیم كه كمكش كنیم! تازه مرخصی هم گرفته بودم اما همین كه پامو گذاشتم اونجا
اصلا چنان دامن از كفم رفت كه رفتم و تا
ظهر خوابیدم! خداییش خیلی خسته بودم! و به این ترتیب اونقدر به آبجی كمك كردم كه
خودشم باورش نمیشد! آخه من هر وقت میرم خونه شون باید كوزت وار واسم خوردنی بیاره
و ظرفایی كه كثیف كردم رو بشوره، همین خوابیدن من كمك بزرگی بهش بود! 
آخه این چه وضعشه جماعت اول
صبحی حوصله ندارن؟! 
خداییش من
بهش چی بگم؟! دعا كنین آبروی چندین سالم در خطره! 
طبقه بندی: خاطرات، حرف های قدیمی، توضیحات، حرف های جدید، اتفاقات،
رو داشت آموزش میداد! اولش به طور عملی کاملا نشونمون داد که چجوری درست
میشه بعد شروع کرد کامل بهمون گفت که یادداشت کنیم! در همین اثناء که داشتیم دیکته
مینوشتیم و سرمونم پایین بود یهو که سرمو بلند کردم دیدم یه آقایی عین مرد عنکبوتی رفته بالای پله و
چون گویا قدش کوتاه بوده این صحنه بوجود اومد!! یعنی اونقد خندیده بودم که چند خطی
جا موندم از نوشتن، حالا خانوم معلم که درست روبه روی من بود، من با چه وضعی تونستم
این عکس رو بگیرم بماند! 
اصولا من خیلی خوبم! من هم خواهر شوهر خوبی هستم
هم خواهر زن خوبی، آیا ایمان نمی آورید که من میتونم همسر و عروس خوبی هم باشم؟!
آیا این نشانه ها کافی نیست؟! وای بر قوم کافر...
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، حرف های قدیمی،
به
عکس زیر خوب نگاه کنین! به نظرتون این دوتا خرابکار دارن چیکار میکنن؟!
اینا
حرفشون میشه و زهرا میره تو آشپزخونه و درو قفل میکنه که مریم نتونه بگیرتش! بعد
اینا که حواسشون نیس در همون بحبوحۀ دعوا در رو از طرف برعکسِ لولاها باز میکنن و
به جای اینکه در به داخل باز بشه به بیرون باز میشه!
توی این عکس اونا در واقع
میخوان تا صاحب کارمون نیومده گندی که زدن رو درست کنن، اما زهی خیال باطل!!
شما فقط قیافۀ
ما چهار تا و قیافۀ خونسرد سحر رو در اون شرایط تصور کنین!! آخره کار که همیشه خون
به شمشیر پیروز است ما هم پیروز شدیم! اما تا آخر وقت صاحب کارمون با زهرا و بخصوص
مریم حرف نزد که مثلا بگه دلخوره، اما خداییش خیلی خودشو نگه داشت که نخنده هااا!!
اینجا بود که یاد گرفتم صبر کردن خیلی خوب است... توصیه میکنم شما هم یاد بگیرین!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات،
سحر هم چون دید صاحب كارمون هوای ما رو
داره یه لقب زشتی به ما داد كه از گفتنش اینجا معذورم! چون این حرف شاید در شان
سحر باشه اما در شان من نیست!
طبقه بندی: توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
سالمه و هیچ مشكلی
نداره اما حداقل دو سایز برام بزرگتر شده! یعنی وقتی خریدمش خیلی اندازم بود، حتی
یكمی هم تنگ بود اما خب بعدها كه حرص شوهر رو خوردم و لاغر شدم الان واسم گشاده،
درسته كه توی خیابون زیر چادر این مشكل هم حل شده ،اما سركار... بین همكارا... بین
دخترا...
كه همین كه پامو گذاشتم بیرون دیدم به به... پسر همسایه مونم داره
میره! گفتم داداش علی كجا میری مسیرت به مسیر من میخوره؟ گفت آره! خلاصه دستش درد
نكنه منو رسوند، منم واسه تشكر یكی از اون شكلاتامو كه خیلی دوس دارم بهش دادم!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات،
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات،
طبقه بندی: خاطرات، توضیحات،
اصلا تمدید نمیکنه! دلم واسه فیسبوکم تنگ شده!
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، حرف های قدیمی،
که چهارشنبه نوبت من بود!! و چون من دو ساعت
زودتر رفته بودم گفتن که باید کارایی که از دیروز مونده رو انجام بدم! منم گفتم
آخه امروز پنجشنبه س!
اما گفتن به هرحال تمیزی از دیروز مونده و منم مجبور شدم
آستین بالا بزنم و...
طبقه بندی: حرف های قدیمی، خاطرات،
حتی فرمانده رو
هم ندیده بودم، تا اینکه زهرا گفت که روزهای پایگاه شده سه شنبه و دیروز دیگه
هرچقدم حوصله نداشتم گفتم باید برم که حداقل زهرا رو ببینم و حال دوتا داداش
کوچیکاشو بپرسم! دیروز که زهرا رو بعده تقریبا سه هفته دیدم سه
تا شکلات از اونا که خودم خیلی دوس دارم برا خودش و برادراش دادم، اون آقا
بداخلاقه هم با اینکه جواب سلام آدمو نمیده اما اومد تلگرامو تشکر کرد!
فقط خدا خدا میکردم کسی پشت سرم نباشه که خب خلوت بودن محیط خیلی هم بد نیست!!
خلاصه حسابی دست خطمم یادم رفته! دست خط به اون
قشگیم ببینین به چه روزی افتاده!
طبقه بندی: توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
گفتم شاید بادی بوده یا چیزی، اما یكم جلوتر دیدم دوباره
همون صدای خش خش نایلون میاد! دوباره یكم سرمو بركردوندم ببینم آدمی پشت سرم هست
یا نه، بازم چیزی ندیدم... كم كم داشتم میترسیدم، یكم سرعتمو كه بیشتر كردم دیدم
یه پسربچه ی شیطون سوار بر دوچرخه یجوری آروم آروم پشت سر میومد كه من ندیدمش، اومد از
بغلم رد شد! و تا جلوی خونمون پا به پای من اومدم و منو از تنهایی درآورد، احتمالا
خودشم دوست نداشت تنها بره این مسیر رو! منم بخاطر اینكه منو دوبار ترسونده بود
بدون اجازه ازش عكس گرفتم تا عبرتی شود برای سایرین!
حتی همیشه دوست داشتم روح آرومی مثه كاسپر داشته باشم اما فك كنم روح من مثه یكی
از اون سه تا خبیث ها بشه!
اما...
طبقه بندی: خاطرات، اتفاقات، توضیحات،
از همون روز هم صاحب کارمون رو کچل کردم که این چیه و
اینجا چیکار میکنه و دقیقا کاربردش چیه؟! اما اونم همینجوری نگاه کرده و جوابی
نداده! حتی سحر که گاهی از میزش بلند میشه و میاد پیش من و این شیء رو میبینه
هربار ازم میپرسه که این چیه و منم میگم از روز اول اینجا بوده! خلاصه هیشکی اینجا
نمیدونه که این چیه و چرا و چگونه اومده روی میز من! 
چند روز پیش که بیکار بودم و همینجوری نشسته
بودم و داشتم فک میکردم که چجوری خودمو مشغول کنم چشمم افتاد بهش و برداشتم و
باهاش کیبوردمو تمیز کردم!! چشمتون روز بد نبینه، باورم نمیشد کیبورد اینقد میتونه
تمیز باشه و جالبتر اینکه این شیء میتونه اینقد مفید باشه! یعنی تا چند ساعت با
کیبوردم احساس غربت میکردم و جای حروف به کل از یادم رفته بود بس که ذوق زده شده
بودم و فک نمیکردم روزی اینقد تمیز ببینمش! 
شیء ناشناختۀ در حال پرواز یا همون فضایی ها = Unidentified Flying Object
طبقه بندی: توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
خلاصه دیشبم که رفته بودیم و
داشتیم برمیگشیم، یکی از همسایه هامون جلوی مامانمو میگیره و میگه واسه برادرم
دنبال یه دختر خوشگل مثه خودت میگردم که محجبه هم باشه، البته منم در حال نوشیدن
شیری بودم که هر شب نذری میدادن 
! یهو اون یکی همسایمون برگشت منو نشون داد و گفت:
ایناها!! اون خانومه گفت این کیه مگه؟! اونم گفت دختره همین خانومه که داری ازش
آدرس دختر میگیری دیگه! آقا اینو که گفت منو میگی... دیگه نتونستم نگاه کنم به اون
خانومه، اون و دخترشم مگه چشم از من برمیداشتن!! نگاهشون اونقد سنگین بود که گفتم
مامان فقط بریم من شیر نمیخورم!!
که
شانسه منه دیگه! تغییر کرد!!
کسی چه میداند!!
طبقه بندی: توضیحات، اتفاقات، خاطرات،
اما
اگه یکی محترمانه بیاد و ازم خواهش کنه که خودمو معرفی کنم شاید شمارۀ شناسنامه مو
هم بهش بدم!! این حرفام یه جورایی مربوط میشه به پست قبلی، راجع به خطاط محترم شعر
من، جناب آقای استاد سعید مرتضوی! - چیکار میکنن و قراره
چیکار بشن و رنگ مورد علاقه شون چیه حتی!! بجای اینکه با بی ادبی تمام کنجکاویتون
رو راجع به طرف توی یه جملۀ "اصل پلیز" خلاصه کنین، یکم به طرف احترام
بذارین خودش از سیر تا پیاز رو بهتون میگه!
) خوشم میاد شاید
باورتون نشه در من اینهمه هم عشق میتونه جا شه! اصولا من هر بچه ای رو بغل پدر و
مادرش ببینم اولین چیزی که به ذهنم میرسه اینه که چجوری میتونم طوری لُپ هاشو بکشم
که والدینش متوجه نشه، دومیش هم دزدیدن همون بچه س! همسایه مون یه دختری داره که
من از همون عنفوان کودکی اصلا قیافۀ این بچه به دلم نمی نشست! الانشم قیافۀ قشنگی
نداره اما... صورت زیبای ظاهر هیچ نیست...
طبقه بندی: خاطرات، توضیحات،
طبقه بندی: حرف های جدید، خاطرات،
طبقه بندی: اتفاقات، خاطرات،
یعنی برنامۀ آنچنانی هم
نبود هاااا، به مصطفی قول داده بودم که هر وقت دیدمش براش یه نوع شیرینی محلی
کرمانشاه درست کنم و ببرم، این شیرینی سوغات کرمانشاه نیس، محلیه و فقط خانومای
روستایی بلدن درست کنن و من!! از اونجایی که نمیخواستم بد قول بشم و هفته پیش هم
دست خالی رفته بودم دلم نمیخواست دوباره همینجوری پاشم برم اونجا!! البته دانشگاه
اصلی نه، شعبۀ پردیس که از خونۀ ما تا اونجا کمتر از نیم ساعت راهه!!
کی جوصله داره؟!!! فعلا که دارم بهونه میارم که من پاهام در اون صورت
یخ میزنه، اما خب بعید میتونم پیروز بشم!!
طبقه بندی: حرف های جدید، خاطرات،
یه جورایی هم انگاری از
بقیه جدا شدم و این یکم بیشتر بهم ارامش میده مخصوصا اینکه اون دوتا همکار جدیدمون
رو جز وقت خوردن صبحونه نمیبینم!! نمیخوام بگم که همیشه دوس دارم تنها باشم،
اتفاقا برعکس از تنها چیزی که متنفرم تنهایه، اما موقع کار چون ممکنه از کسی انرژی
منفی بگیرم بیشتر ترجیح میدم تنها باشم، البته اگه سحر پیشم باشه خیلی بهتره
هااااا چون دوسش دارم انرژی منفی هاشم برام نوعی انرژیه!(آقای میم توکلی)
طبقه بندی: خاطرات، توضیحات،
هرچیزی هم حدی داره (آیکون زهرای عصبانی!!) 
واسه همین پیشنهادات سازنده ای که میدم و دوستای
نزدیک خودم قدر نمیدونن، مدیر اون گروه توی خصوصی بهم پیام داد که بازم اگه
پیشنهاد دارم رو کنم، منم کلی پیشنهادهای عالی دادم و اونم خوشش اومد، حالا ببینیم
چی میشه! کلا من پُر از ایده و خلاقیتم اما به قول خودم که به همکلاسیام میگفتم
اینقده ریزه میزه م که به چشم نمیام!
طبقه بندی: حرف های قدیمی، اتفاقات، خاطرات،
طبقه بندی: خاطرات، توضیحات، اتفاقات،
| قالب ساز آنلاین |
درباره سایت
هرچی از اتفاقات ساده گرفته تا پیچیده حتی فیزیكی و شیمیایی رو میخوام اینجا بذارم! اونایی كه دوست دارن میخونن اونایی هم كه دوست ندارن نمیخونن!!
متولد 69 ام و دارای لیسانس زبان با سابقه ی درخشان چند سال تدریس!
درس خوندن و كارتون تماشا كردن رو خیلی دوست دارم!
عاشقه مسافرتم!
مجردم!
زیاد میخندم!
اعتماد به نفسم بالاس!
این علامت ! رو خیلی دوست دارم!
مرغ رو خیلی دوست دارم بعدش كباب و پیتزا...
كلا رو هیچی تعصب ندارم، نه رشته، نه زبان و ن‍ژاد و قومیت و اینا
اصالتا ترك هستم (تبریز)
رفیق زیاد دارم اما اونایی كه واقعا دوسشون دارم از تعداد انگشتای یك دست تجاوز نمیكنه!
به شعر و ادبیات علاقه دارم!
به نوشتن هم همینطور!
وقتای بیكاری یه چندتا وبلاگ هست كه خیلی زیبا هستن میرم به اونا سر میزنم!
توی نوشته هام ترتیبی وجود نداره!
فعلا همینا...
منوی سایت
نویسنده سایت
آخرین مطالب
لینک دوستان
پیوندهای روزانه
لینک های مفید
آرشیو مطالب
موضوعات سایت
آمار سایت
قالب ساز آنلاین
امكانات سایت