وَهمگری (سورِئالیسم)                                                                                                surrealism 

بعد از پایان جنگ جهانی اول ، در همان گرما گرم بر خورد پیروان دو مکتب دادا و آینده گری (در مورده این دو مکتب بعدا صحبت می شود) و میان تضاد بیانیه های سنت شکنی و نوطلبی شیوه ای نو ظهور به نام وهمگری یا سورئالیسم تاسیس شد.این شیوه نخست بر ادب تاکید داشت.(ادامه مطلب)

واژه سورئالیسم را اولین بار آپولینر شاعر فرانسوی در سال 1917 به معنای لغوی «واقعیت برتر» آن هم در تفسیر یکی از نمایشنامه های خود به کار برد.

از حدود سال 1920 به بعد این مکتب هنرهای تجسمی را در بر گرفت ، و در سال 1924 بیشتر هنرمندان جدا از دادا را به داخل خود کشاند .

بنای این مکتب ادبی و هنری بر اصالت وهم و رویا و تداعی آزاد و صور مکتوم در ضمیر ناهشیار است . نقاش یا پیکره ساز وهمگرا واقعیت برتر را ملاک کار می داند نه آنچه که تصاویر عالم عینی است . یعنی توهمات و تصاویری که  از ضمیر ناخود آگاهش است بر میگزیند . در این شیوه هنرمند نیروی تخیل خود را از زیر نظارت عقل بیرون آورده و از قید و بنده منطقی و اجتماعی آزادش کرده تا بتواند از نتیجه ی رویاها و دیگر عوامل مثل نیروهایی در حالت بیداری و خواب و نیمه هشیاری یا دارو زدگی ، مضامینی نو ظهور و تصادفی برای آفرینش های هنری خویش به دست آورد.

در نخستین نمایشگاه آثار وهمگران در سال 1925 در پاریس دایر شد . آرپ ، جورجو داکیریکو ، ماکس ارنست ، کله ، ماسون ، خوان میرو ، پیکاسو و تعدادی نقاشان دیگر شرکت کردند .

شیوه ی نقاشی تخیلی و رها از ضوابط رسمی گروهی نقاشان در اواخر قاجاریه خیالسازی خوانده می شد .

بر خلاف شیوه ی هجمگری (کوبیسم) که هنرمند را در مسیری مقرراتی محدود می ساخت ، وهمگری بر هر نوع « خواب بینی در حالت بیداری» اصالت هنری می بخشید ، و تخیل را در بهره گیری از برخورد های پیش بینی نشده  و ابداعاتی خلاف عرف و عقل و منطق آزاد می گذارد .

معرفی شیوه کار برخی هنرمندان سبک سورئالیسم

ماکس ارنست : تخیلی بی بند و مرز در نقاشی هایش به کار گرفت .

تانگی : منظره هایی سحر آمیز و غیر زمینی را با تصور موجوداتی که گویی متعلق به سیاره ای نو پیدا هستند و از موادی خمیر سان یا ژلاتینی ساخته شده اند ، پر می کند .

دالی : آثاری از دیگر دنیا و ماخولیایی و بسیار متنوع و با تفننات هنری و لوده گری های خود و ترکیبات واقعیت مادی با تصور ذهنی و رویا ترکیب کرده ، و تداعی هایی مهار گسیخته فردی در زیر تاثیرات دارویی با توهمات بیماری روانی در ترس و تشویش دائمی دارد .

ماگریت بلژیکی : یکی از فعالان بنیان گذار مکتب وهمگری با مهارتی در مجسم کردن اشکال به طور کاملا بر جسته درنقاشی های خود دارد و اجزا را در فضایی دلهره آور به طرزی نامالوف کنار هم گذاشته .

کیریکو : تصویر زبده نمای افراد یا کودکانی هویت ناپذیر و شبیه به آدمکهای جامه پوشیده را همراه با اشیایی که گویی بر جا سنگ شده اند در فضاهای قالب معماری های هندسی ،  و نوری شدید بر صحنه می افکند که باعث تولید سایه هایی یکپارچه و هراس انگیز است که انسان از تماشای آن احساس کابوس زدگی می کند و حضور اشباحی پلید و نامرئی را حس می کند .

( زرافه شعله ور اثر سالوادو دالی)

(راز ماخولیای خیابان اثر کیریکو)

+ این سبک امروزه هم دایر هست و پیشرفت قابل توجهی داشته .

+ برای دفعه ی بعد به انتخاب شما یه سبک دیگه رو توضیح می دم.از بین این سبک ها کدوم شونو بیشتر می پسندید و دوست داری در موردش اطلاعاتی داشته باشید ( 1- دد گری (فوویسم) ، 2- حجمگری (کوبیسم) ، 3- نابگری ( پوریسم) ، 4- آینده گری (فوتوریسم) ، 5- دادایسم ، 6- هیجان گری (اکسپرسیونیسم) )

+ برای دیدن تصاویر بیشتر الیاس در پست های تصاویر هفته در مورده سبک سورئالیسم عکس های زیبایی گذاشته ...

(مریمــ اهورا)

 

 

 

برچسب ها: سبک سورئالیسم، وَهمگری (سورِئالیسم)، «واقعیت برتر»، خیالسازی، راز ماخولیای خیابان اثر کیریکو، زرافه شعله ور اثر سالوادو دالی، surrealism،